Zümrüt ailesine fazla yük olmamak için arkadaşının yardımıyla kendine sosyete mecrasında garsonluk işi bulur. Ta ki o güne dek. Zümrüt işe başladığında on yedi yaşındaydı. Küçük olmasına rağmen kimsenin ilgisini çekmemişti. Bir kişinin hariç...
İtal...
Selam bebekler. biliyorum bölüm biraz gecikti. Bu yüzden bunu bugün telafi edeceğim.❣️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧶🩰
Hayatın bana sunduğu şeyler bir diken üzerine oturmaktan farksızdı. Yaşam mücadelesi içinde çırpınan bedenim küçük bir kutu içerisinde hapis oldu.
Karşımda duran adamın yüzüne döndüm.Ne veya ne yapacağını kestiremiyorum. Bana bir iyi davranıyor bir yandanda korkutuyordu. İlk önce beni tuvalet sıkıştırıp ilk öpücüğü mü çaldı. O da yetmezmiş gibi beni ailemden ve çevremden uzaklaştırıp kaçırmıştı. Bacağımda oluşan kızarıklık için merhem sürdü.
Ve o da yetmezmiş gibi dediğini yapmadığım için bana ceza kesmeye çalıştı. Şimdi de kalmış bana arsız cümleler ile kendimi ona teslim etmem için seçenek veriyor.
Keskin yüz hatları gerilmeye başlayınca ne yapacağımı bilemedim. Birden omuzlarıma yapışan elleri ile beni sarsmaya başladı.
"Sana kaç kere diyeceğim. Dediğimi yapmazsan ceza alacağını!" diye kükredi.
Kollarımı o kadar sıkı tutmuştu ki , acısından dolayı gözlerimden iki yaş istemsizce kaçtı. Ağladığımı görmemesini umut ederek başımı yere eğdim.
"Ben... Ben.." titreyen sesimle kelimeleri telaffuz etmeye çalışırken çenemden tutup başımı kaldırdı. Gözlerimi refleks olarak aniden kapatmıştı. Sanki beni görmeyeceğini zannederek gözlerimi sıkı bir şekilde yumdum.
Omuzlarım da oluşan ağrı aniden ortadan yok olmuştu. Yüzünde dolaşan parmaklar ile gözlerimi araladım. Gözlerimden süzülen yaşları baş parmağı ile silmeye çalıştı. Başımı göğsüne dayayıp başını saçlarıma gömdü.
"Scusa piccola, Non volevo farlo aposta." [ Üzgünüm küçüğüm, Bilerek yapmak istemedim] Yumuşak bir ses tonu ile konuştu. Ne dediğini anlamıştım. Saçlarımı kokladı. Ya da bana öyle gelmişti. Çünkü içten bir nefes aldı. Bu adamın saçımla ne derdi var anlamıyorum.
Cesaretimi toplayarak konuşmaya çalıştığım da boğuk bir ses ağzımdan çıkmıştı.
"Hizmetçi o.. ol.. olmak is.. istiyorum." Korku içinde cevap vermeye çalıştım. Bunun üzerine beni kendi göğüsden çekip başımı kendine kaldırdı. Gözlerinin içi aniden parladı.
"Güzel Farfalla. En doğru kararı verdin." diyerek yanımdan kalktı. Komodin yanında duran telefonu alıp birini aradı. İtalyanca konuştuğu için bir şey anlamak mümkün değildi.
Bir kaç dakika geçtikten sonra yanıma yaklaştı. Elini bana doğru uzattı. Ayağa kalkmam için yardımcı oldu. Beni yatağın üzerine oturtup yatağın yanında duran sandalye oturdu. Kapı çalınca "Accedere" diye tısladı. Sanırım bu da gir anlamına geliyordu. Kapı açılınca İçeri giren kırk yaşlarında , beyaz tenli , sarı saçlı, balık etli, boyu tahmini olarak 1.65 olan bir kadın girdi. Kilosu ve yaşının belli olmaması için üzerinde duran biraz diz üstü siyah etek ve beyaz bir gömlek vardı.
