Kırlangıç | ArCen

"Olur Mu Bizden?"

Derin bir nefes aldım ama vermedim. Nefesimi tutup açtım kapıyı.

Cenan beni gördüğü ilk an duraksasada hiç bir şey demeden sarıldı bana. Tabi ki beklemediğim hareketi yüzünden ilk baş tepki veremesemde bende kollarımı ona doladım. Evet ona hala sinirliyim ama bu özlemediğim gerçeğini değiştirmiyor.

"Arif..." derken ayrıldı Cenan benden.
"Arif yemin ederim senide duygularınıda çok önemsiyorum asla kırmak istememiştim ama böyl..." Geriye çekilip Emre'ye yaptığım gibi kapıyı ardına kadar açtım ve gülümsedim. Cenan da cümlesini yarıda kesip bana buruk bir gülümseme gönderdi ve içeri geçti. Koltuğa oturana kadar bir şeyler mırıldanmıştı ama anlamadım.

Koltuğa oturduğunda bende yanına oturdum ve elimi omzunun üstüne koydum. Onun konuşmasına fırsat vermeden ben konuştum.
"Cenan önemli değil. Bunun için özür dilememelisin. Neticede insanız, farklı kişileri sevebiliriz ve ben seni bunun için suçlayamam. Hatta asıl ben özür dilerim seninle konuşmadığım için. Ama kalbim kırılmıştı ve sadece seninle değil, kimseyle konuşmadım." Gülümsedim. Bir 'sana bir şey yok diyorum ama aslında ağzıma sıçtın' gülümsemesiydi bu.

Cenan dirseklerini bacaklarına dayamış yere bakarken daha telaşlı konuşmaya başladı.
"Hayır asıl senin bir suçun yok. Tabiki kırılabilirsin bu senin en doğal hakkın ama ben senden sevdiğim birisi var dediğim için özür diliyorum." Kaşlarımı çattım. Böyle bir cümle beklemiyordum.
"O kişinin nefes alıp almadığını bile bilmiyorum ve çocukça bir heves için senin kalbini kırdım. Şuan o kişinin nerede olduğunu, ne yaptığını bilmiyorum. Belki evlenmiştir bile!"
Kaşlarımı eski haline döndürüp Cenan'a fark ettirmeden kıkırdadım.
"O kişi yanında oturuyor ve sana aşık."
Demek istedim ama tabiki demedim.
Planımın 1. Aşamasını başarıyla tamamlamıştım; Cenan'a suçlu hissettir.
Şimdi sıra 2. kısımda.

"Her neyse," dedim ayağa kalkarken.
"Bunlar yaşandı ve bitti. Şimdi önümüze bakmalıyız. Bekle biraz havamız değişsin." Odama gidip gitarı elime aldığımda günlüğün yatağımda açık durduğunu gördüm. Gitarı nasıl bıraktığımı bilemeden hemen günlüğü elime aldım ve dolabıma, kıyafetlerimi arkasına atıverdim. Daha sonra bir şey olmamış gibi sakin sakin içeri gittim.

Gitarı çalacakken planı biraz daha hızlandırmaya karar verdim. Elimi gitarın gövdesinde ve tellerinde nazik gezdirdim. Daha sonra eski bayramları anlatan bir dedenin özlemiyle konuşmaya başladım.
"Ben lisedeyken-"
"Arif," ikimizde aynı anda konuşunca gülerek Cenan'a döndüm. İlk onun söylemesini işaret eder gibi kaşlarımı kaldırdım.
"Arif bunu söylemeye yüzüm veya hakkım var mı bilmiyorum ama bende senden hoşlanıyorum..."
Tamam bu en beklemediğim cümleler listesinde ilk 3'teydi.
Kalkmış kaşlarıma açılmış gözlerimde eklendi. Cenan açıklama yapıp özür dilemiş olsa da bunu söylemesini beklemiyordum.

Cenan benim bir şey demediğimi görünce çocuksu bir telaşla konuyu değiştirmeye çalıştı.
"Eeee şey, sen ne dicektin?" Planım tahmin ettiğimden daha hızlı ve etkili ilerliyordu. Olan bitenden hiç haberim yokmuş gibi konuşmaya başladım bende.
"Ben lisedeyken bir gurupta çalıyordum gitarist olarak diyecektim. Herkes bana Gitarist Çocuk derdi..." Şaşırma sırası Cenan'daydı. O an görmeyecek olsa kahkahalarla gülebilirdim tipine ama tabiki yapmadım. Hayatımdaki en iyi oyunculugumu sergileyerek kaşlarımı çattım.
"Noldu?" Cenan duyduğunu sindiremiyor gibiydi.
"Cenan?" Gitarı tan tarafıma koydum. O kadar role girmiştim ki nolduğunu ben bile unuttum.
"Yo, yok bir şey." Cenan beni geçiştirdiğinde daha çok üstülemedim. Yinede onunla uğraşmaya karar verdim.
"Sakıncası yoksa, sen kimin için öyle dedin?" Cenan hala duyduğunun şokunda gibiydi.
Bence o kadar büyütülecek bi olay değil ama neyse.
"Ne dedim?"
"Kimden hoşlanıyordun?" Cenan hiç bir şey demedi ama baştan aşağı beni süzdü. Küçük oyunuma hala devam edip anlamaz gözlerle ona baktım.
"Gitarist Çocuk'tan." dedi nefes verircesine. Gözlerimi büyüttüm.
"Neden söylemed-" Sözüm odamdan gelen cam tıklatmasıyla bölündü.
Gece?
Dedi zihnimde bir ses. Tabi Cenan bunu bilmediği için kaşlarını çatmış telaşla bana bakıyordu. Sakin olmasını söyleyip odama ilerdim. Cenan da arkamdan geliyordu.

Camı açtım ve tahmin ettiğim gibi kırlangıç içeri doğru uçtu. Cenan böyle bir şey beklemediğinden kuşu gördüğünde yerinden sıçrayıp yakalamaya çalıştı. Gece her zamanki gibi kitaplığıma kondu. Cenan sokakta güvercin yakalamaya çalışan çocuklar gibi yavaş yavaş kuşa yaklaşırken onu durdurdum.
"Cenan çılgınca gelebilir ama o benim arkadaşım..." Cenan arkasına, bana döndü.
"Nası yani?" Güldüm.
"Nasılına girmeyelim çıkamayız." Cenan bir şey demeden kenara çekildi. Bende Gece'ye yaklaştım. Ona inanılmaz kızgındım ama Cenan'ın yanında onunla tartışmaya başlarsam koşarak evden kaçacagından o konulara girmedim. Elimi Gece'ye uzattım. Elime çıktıgında benimle konuşmaya başladı.
"Arif gerçekten özür diler-" Onu anladıgımı belli edemeyecegimden cevap vermedim ve Cenan'a döndüm.
"Bak," dedim elimi yüzüne uzatırken.
"Gözleri seninkilere benziyo." Cenan biraz korkarak gülümsedi.
"Evet... Aynı gerçekten." Gülümsedim. Gece bana döndü. Gözlerinde soru sorar bir ifade vardı.
"Arif neden benimle konuşmuyorsun?" Anlamamışım gibi Gece'ye gülümsedim. "Gel biz içeri gidelim o da gider birazdan."
Ellerimi açıp Gece yi uçması için havaya bıraktım ve pencereyi kapattım. Kapıdan önce Cenan'ın çıkmasını işaret ettim. Arkamdan kapıyı kapatmadan Gece'ye ters bir bakış atıp elimle 'bekle burada' işareti yaptım.

Mutfağa, oradan da balkona geçtik. Cenan cebinden bir sigara çıkartıp yaktı. Bende demirlere dayanıp bir kaç saat öncesindeki gibi Ay'a baktım. Cenan sigarasının dumanını üfledi.
"Arif," dedi arkamdan.
"Hm?" Ay'a bakarak cevap verdim.
"Arif olur mu bizden?" Kafamı hemen ona çevirdim.
"Hangi anlamda?" Hangi anlamda olduğunu tabiki biliyordum.
Kendi ağzıyla söylemesini istiyordum sadece.
"Arif seni seviyorum. Evet çok kırıldın ama gel beraber aşalım bunları." Yerinden kalktı ve sigarasını küllüğe bıraktı. Bende ona döndüğümde ellerimi tuttu. Nasıl tepki vereceğimi bilemiyordum. Böyle bir şeyin olabileceğini hiç düşünmemiştim.
"Arif bana çok iyi geliyorsun. Senin yanındayken mutlu, huzurlu ve enerjik hissediyorum. Her sensiz provaya gittiğimde ne oynamak istiyorum ne konuşmak. Her adımımı seninle atmak istiyorum."
Ah birde bana nasıl iyi geldiğini bilsen...
"Şizofreniyi senin sayende yendim."
Kurmayı en çok istediğim cümle buydu. Ama zamanı şimdi değildi.
"Sende bana Cenan..." Nasıl devam edeceğimi bilemiyordum
"Bende herşeyi seninle yapmak istiyorum. Evet dediğin gibi, beni kırdın ama affettim. Ve..." Parmaklarımın ucunda yükseldim.
"Bence bizden olur..." Cenan ellerimi sıktı ve dudaklarını benimkilerle buluşturdu.
Bilmem kaç aydır beklediğim gündü bugün....

___________________________________________

Kuzularım özür için müthiş bir bölümle geldimmmm🎀🙏🏻 (Birazcık kısa oldu ama olsun 🤏🏻)

Bu bölümlük söylebileceğim pek bişi yok canlarım bu gece de bir tane atacağım🦋

Şimdilik görüşürüz canlarım satır arası ve bölüm sonu yorum yapıp fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın seviliyorsunuzzz💍😘