Zehir'in Yasak Tadı Bxi

36

Altın bilek ailesinin evini merak edenler için ( sadece evin yanındaki evler bu kadar yakın değil ve oramanın içinde )

...

Göz yaşlarıma hakim olamıyordum  içimdeki özlem her gün geçtikçe artıyordu her gün geçtikçe özlem toprağını üzerime bırakıyordu

Keşke bu mezarlıkta yatan ben olsaydımda o gitmeseydi burdan diyordum bazen keşke onun yerine ben ölseydim diyordum hep

Tam dibimde olan adamı duymuyordum güzel ve beni destekler şeyler söylediği kesindi

sırtımı sıvazlıyordu kolları arasındaydım ama durduramıyor dum kendimi

Yine aynı yerdeydim yine aynı mezarlık ve yine aynı yer genellikle her ayda bir gelirdim buraya her ay aynı şey olurdu

Ben kendimden nefret ederdim ama onu asla yalnız bırakmazdım onu öldüren bendim çünkü aslında ölüm sebebi trafik kazasıydı ama sürücü bendim

O benim en yakın dostlarımdan biriydi o benim kan kardeşimdi resmen onun kanı sayesinde hayattaydım ben ama o benim yüzümden ölmüştü

Yazar : emir ve efenin tanışma sahnesindeki efenin kavga etiği çocuk kaan

Ne kadar suçlu diğer şoförde olsa ben asla kendimi affedemiyordum her zaman içimde bir kırgınlık vardı

o yüzden hiçbir zaman araba kullanamazdım bu kaza ve ani ölüm bende büyük bir travma yaratmıştı araba konusunda

Demirin göğsüne daha çok sığındım ve usul usul ağlamaya devam ettim bu sefer mezarlıkta yalnız değildim yanımda beni kollayan koruyan biri vardı

Demir bir şey demiyor ses etmiyor ama yanımda olduğunu hep belli ediyordu

sırtımı sıvazlıyor ve beni kolları arasına sarıyordu sanki beni benden koruyor gibiydi

Ağlayışım her saniye gittikçe daha da hızlanıyordu gözlerimdeki yaşlar yağmur gibi çiseliyordu toprağı

kim bilir ne kadar korkmuştur bu karanlıktan şimşekten hiç korkmazdı ama soğuktan nefret ederdi kaan

Demir kollarında ölen arkadaşı için ağlayan çocuğun sırtını sıvazlıyordu yanında olduğunu her saniye belli ediyordu ama onunda içi cayır cayır yanıyordu

Çünkü gözyaşlarını durdurmaya çare bulamıyordu onu durduramıyordu ağlasın istemiyordu ama ağlamasını durduramıyordu ilk defa elinden bir şey gelemiyordu

Ama dimdik bir şekilde yanındaydı ne olursa olsun hep yanında olacaktı zaten

Efe 3 yıl önce bir arkadaşını kaybetmişti kazada ismi kaan'dı çocukluktan beri dostlarmış diye duydu bayağı da bir yakınlardı

Ama 3 sene önce onların yolları birbirinden ayrılmıştı ikisi uzun yolculuğa istanbul'a gelirken trafik kazası geçirmişler ve kaan orada can vermiş

Efe ise tam 3 ay boyunca komada kalmış komadan çıktıktan sonra da bir buçuk sene boyunca Psikolojik destek almıştı çünkü hep kendini suçlamıştı bu durumdan dolayı

Ama ne kadar başına o kadar şey gelse de hiçbir zaman mezarlığa gelmeden bir ayını bitirmezmiş ayda bir kere herzaman mezarlığa gelirmiş sarı güler ekermiş