Zehir'in Yasak Tadı Bxi

28

Demir önce karşısında yere yığılan adam daha sonra ise camın yanında havaya silah sıkan celale baktı anlamsızca

Ne olduğunu anlayamamıştı celalden bakışlarını çekip emirin arkasında duran alaza baktı

Alaz havada üzerinde kan olmayan vazoyu tutarak alta yatan adama bakıyordu " Neyse abi kan çıkmadı bari "  dedi gülümseyerek

...

Kollarını aldığı çocuk resmen tir tir titriyordu ve demir buna engel olamıyordu bir türlü

Çünkü çocuğun üst üste yaşadığı şeyler ve bu son çatışma olayından sonra bu normaldi

Ama konseyden izin alıp o emiri delik deşik edecekti kimse o emiri elinden alamazdı artık parçaları ayırıp kurtlarının önüne atacaktı kendine söz vermişti

Ona iyice sarılıp sarı saçlarını okşamaya başladı kollarının arasında ağlıyordu ve o hiçbir şey yapamıyordu

Bu onun çok zoruna gidiyordu ona yardım edememek onu çok kötü hisetiriyorud "Efe dökme incilerini yalvarıyorum bak yapma artık geçti diyorum neden inanmıyorsun bana " dedi

Yanındaki kolların arasındaki çocuğu sakinleştirmeye çalışıyordu ama efe bir türlü sakinleşemiyordu " Çok korktum çok korktuk " dedi arslanı göstererek

Demir iki sarışının korkusunun farkınadaydı " Kurban olurum ben size korkmayın ben sizin yanızdayıyım " dedi ve ikisinede sıkıca sarıldı artık o âdamı öldürmesi hak olmuştu

ikiside kolarının altına almış sakinleştirmeye çalışıyordu efeyi ilk gördüğü an saldırır sanmıştı ama tam tersi efe yağızla beraber direk ona sarılmıştı

Biliyordu akşam efe açılırdı ve bir güzel demirin üzerinden geçerdi ama şimdilik sorun olmaması akşam yaşayacaklarının bedeliydi

Efe mahçuptu korku doluydu emirden böyle birşey beklemezdi evde bir çocuk varken böyle birşey yapmasını asla beklemezdi

Mavi gözlerini esmer adama çevirdi dolu bir şekilde demire bakıyordu

esmer adam ise ona dolu gözlerle bakan çocuğun usulca göz yaşlaşlarını sildi acıtmamaya özen göstererek

içi gidiyordu o mavilere hele bu haldeyken dahada üzülüyordu  kendi suçu görüyordu bu olanları onun yüzünden olmuş gibi hissediyordu 

Efe mavi gözlerini bir saniye bile ayırmadı ondan " b-benim yüzümden oldu " dedi gözleri tekrar dolarak başını eğdi

Kaçamak bakışları her yerdeydi ama bir türlü cesaret edip adama bakamıyordu çekiniyordu

Demir kendini suçlayan çocuğa sadece içtenlikle tebessüm etti farkında değildi ama bu çocuk onun merhametli tarafıydı

Ve demir asla bu çocuğa kıyamıyordu sesinin titremesi onu deli ediyordu " hiç bir şey senin suçun değil başkalarının yaptığı kabalık senin suçun olmaz bu kişi sevgilin olsada" dedi

çocuğu kıramak istemiyordu ama o kullandığı kelime ile kendi kendini kırmıştı farkında olmayarak

Çocuğa ayrıldıklarını bildiğini belli etmek istemiyordu belki hala ayrıldıklarını kabullenmemiş olabilirdi

veya hala o darbeyi içinde saklıyor olabilirdi onu şuan birde bu  durumla üzmek istemiyordu

Geçmişinde yanlış şeyler yapmış olabilirdi yanlış hareketlerde bulunmuş olabilirdi

Ama bunu düzeltmekte onun elindeydi ve bunu düzelteceğinden emindi çünkü insanlar her zaman ikinci şansı hakkederdi

Ama ikinci şansda kişiye göre verilir ' ben efe o kadar kötü bir şey yapmamıştım sadece birkaç kere kızmıştım o da bir patronla bakıcının arasında olabilecek şeylerdi