Zehir'in Yasak Tadı Bxi

18

" Sen benimsin ufaklık sadece benim Sence seni başkasına yem eder miyim ben "

Sinirle itim onu kendimden uzaklaştırmak için bunu beklemediği için geriye doğru sendeledi elimle dudaklarımı sildim hırsla

Aptal adam aptal " bir daha sakın sakın bana dokunmayın sakın yaklaşmayın bile utanmıyormusu nuz aşağda oğlunuz var ve siz benim patronumsunuz " dedim beni nasıl öperdi ya

" oğlum babasına hak vericektir emin ol ve patronluğumun aslını bana kendini bırakırsan göstericem ufaklık "

Kendi kurallarını çiğneyen adama bak sen bir iyi bir kötü olan adamla benim işim olmazdı

Sırf kendini kanıtlamak için yaptığı bu iğrenç hareketle ona gelmemi bekliyorsa yanılıyordu

Çünkü ben ona gitmezdim asla da gitmicektim bu öpücük benim bir Hayli şaşırmıştı

bunu beklemiyordum bu adam resmen zehirli bir ilaç gibiydi ve bu zehri bana zorla içirmeye çalışıyordu ben bu zehir içmek istemiyordumki

Dediğim şeylerden sonra kolumu bıraktı bu odadan çıkmak istiyorum resmen bütün oda üzerime üzerime geliyordu

ihanet etmişim gibi hisediyordum ama ben istememişim bunu " Eğer kaçmaya devam edersen seni daha çok kendime bağlarım biliyorsun değil mi " dedi

Birşey demeden çıktım odadan bu gece yaşadıklarım çok fazlaydı emir ile tekrar karşı karşıya gelmem bu adamın aptal  kıskançlığı ve beni öpüşü

Kendimi çok kötü hisediyordum kalbimde büyük bir sızı vardı fazla can acıtıcıydı bu ağrı

Başımı kaldırdım duyduğum sesle gördüğüm adamla afaladım emir tam karşımda yıkık bir ifadeyle yüzüme bakıyordu

Yeşil gözlerindeki parlaklık gitmişti güzel gözleri solmuştu yanlış anlamıştı bizi

Bu olmamalıydı hayır gözlerime öyle hüzünle bakıyordu ki içim paramparça olmuştu

Titreyen sesimle " e-emir " diye bildim sadece başını saladı ve hızla ilerlemeye başladı kaçıyordu gidiyordu benden

Ama ben kaçmayacaktım ne olursa olsun bu gece bu iş biticekti hızla arkasından gitmeye başladım yetişemiyordum ona

Kalabalık insanlar ona varmama  engel olsada vazgeçmedim durmadım durmayacaktım

Adımları çok hızlıydı gidiyordu benden " Emir " dedim bağırarak ama nafile duymuyordu beni

O beni ilk defa duymuyordu beni ilk defa görmüyordu beni öyle hızlıydım ki ölsem bile ona ulaşıcaktım hiç bir şey engel olmıyacaktı

"  E-emir "

Yalvarıyordum ama duymuyordu beni duymuyordu nefesim yetmiyordu bana

Bazı gözler bize dönmüştü ama hiç takmadım onları duymuyordu beni bu adam duymuyordu

Kalbimdeki koca sızı ağırlaşıp üzerime yük oluyordu kaldıramıyordum bunu çok ağırdı

Boğazım düğüm düğümdü nefesim kesiliyordu derin nefesler alıp arkasından koşuyordum

Dışarı çıktığımızı fark etmemiştim bile öyle dalmıştım ona gözlerimi bir saniye bile ondan ayırmıyor dum sanki kaybolup ellerimden kayıp gidecekti

yağan yoğun yağmurun beni ıslatmasıyla fark etmiştim dışarda olduğumu

Yağmuru umursamadan devam ettim yoluma " Emir dur diyorum sana dur diyorum dur  " dedim bağırarak