Zehir'in Yasak Tadı Bxi

5

'' Ah nede güzel bir romandı ''

iç çekerek kitabı kenara indirip uyuyan çocuğu baktım gülümseyerek çok tatlı ve akıllıydı 

hiç agrasif değildi ben bu işte çok zorlanırım demiştim ama hiç öyle olmamıştı tam tersi mükemeldi 

Yağız ne yaptığını bilen saygılı ve uslu bir çocuktu ve bu işi sevmeme resmen bahane oluyordu

Sadece bazen üzgün görüyordum onu buda büyük ihtimal bir anne bireyi başinda olmadığı içindir

Ben bile 22 yaşıma geldim hala anneme danışırdı herşeyi günde en az bir kere arardım onu

Bazen araya gün girince kötü oluyordum anne sevgisi gerçekten çok başkaydı ya yağıza bu konuda çok üzülüyordum

Ve elimden geldikçe onu mutlu etmeye çalışıyordum o bunu çok hakediyordu

yağızın üzerini örtüp berjere gelişi güzel atığım hırayı geçirdim üstüme saat nerdeyse 8 geliyordu şimdi çıksam çok iyi olurdu 

Bizim kız kesin gelmiştir şimdiye kadar eve gidince birde onun dilini çekicektim

yanda benim için ayarlanmış odadan çantamı alıp aşağı indim evet burda kalmam için birde özel bir oda ayarlamışlardı bana

demir bey masada oturmuş yine çatık kaşlarıyla bilgisayara bakıyordu 

Bu adamın hep böyle düz olması normal olmamalıydı ya yani tamam ağır başlı olmakta güzel ama bu kadarı fazla ya

çok ses çıkarmadan çantamı girişteki masaya bıraktım ve ona doğru ilerledim '' demir bey ben bölmek istemem de çıkıyorum '' dedim 

gülümseyerek kulandığım kelimelere o  çatık kaşlarıyla baktı biri buna silahı versin vursun beni oda kurtulsun bende böyle olmuyor 

bana fazla baktığı için üzerimdeki hırkayı düzeltim ne bakıyon kardaş demek

çok istesemde yapamazdım can güvenliğim içindi herşey 

bakışları sanki gitikçe yumuşuyordu gözlerimi çekmek istedim ama bir yanım beni durduruyordu

gözleri bir uyuşturucu gibiydi fazla tehlikeli ama muazamdı '' Bu gece burdasın ufaklık '' dedi

ay beyfendicim keşke daha geç söyleseydin bu çok erken oldu

birde ufaklıkmış neyim ufaklık ayol benim '' ama yanımda giyicek birşeyim yokki demir bey '' dedim 

önündeki bilgisayarı kapatarak tamamen döndü bana doğru baştan aşağı süzdü beni

birşeyler düşünüyor gibiydi kobinim muzam kesin ona bakıyor kıskanç sende bir ben olamicağinı fark ett '' Benimkileri giy desem olmaz dur bir dakkika '' dedi 

onun elbiseleri bana asla olmazdı bunu düşünmesi bile bir hataydı bir bana bak bir ona bak

ben onun yanında gerçekten ufaklık oluyordum bu durumda haklıydı işte '' Celal '' diye bağırdı birden

ben bile yerimden sıçramıştım lan o nasıl bağırmak kendini yine beli ediyordu demir bey

hızla yukardan celal abi indi o ne ara yukarı çıkmıştı ya '' Abim '' dedi demir beyin önünde kolarını bağlıyarak 

demir bey bendeki bakışlarını çekip celal abiye döndü '' celal oğlum efenin evine gidin hemen  kuzeni orda efenin birkaç parça eşyasını vericek alın gelin bu gece için hadi koçum '' dedi 

Celal abi başını olumlu anlamda saladi '' Hemen '' dedi ve yanımızdan hızla ayrıldı 

hızla giden adamdan çektim bakışlarımı ve tekrar demir beye döndüm