Mejor|KageHina

12!

Hinata

Bugün maçımız vardı, maç gayet güzel geçmişti hatta maçı kolayca yendik bile diyebilirdik ama asıl problem şuydu ki,

Kageyama hayatımda ilk defa gördüğüm bir grup insanla 'biraz fazla samimi bir şekilde' konuşuyordu.

Sırtına atlamış olan kumral çocuğa bakarak burun kıvırdım, hayır sen kimsin köpek de o çocuğa ağırlık uyguluyorsun?

Huysuz bir şekilde onu izlemektense mesaj atmaya karar vermiştim. Paşa gönlü bakmaya zahmet ederdi belki de.

hinata:
nerdesin
gelmen gerekiyor
cok acil

Tamam gelmesi falan gerekmiyordu, ama benim sormam gereken bir hesap vardı.

Hayır hangi yüzsüz takımı maç kazandıktan sonra onlarla kutlamak yerine rastgele birileriyle gezmeye giderdi ki?

Belli ki Kageyama gidermiş.

Yaklaşık beş dakika sonra telefonuma gelen bildirimle gözlerimi kıstım.

kageyama:
bir şey mi oldu?
şu an çok müsait değilim
bekleyebilecek bir şey mi?

Yani? Hayır bekleyebilecek bir şey değildi çünkü ben burada meraktan ve kıskançlıktan çatlıyordum. Ama onların ne yapacağını da merak ediyordum.

Belki bir süre mesajını bekletebilirdim..

Onlar okul kampüsünde bulunan rastgele bir banka oturduklarında bende uzaktaki bir ağaca yaslandım.

Beyaz saçlı iki çocuk ayakta heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatırken birisi Kageyama'ya sırnaşıp duruyordu.

Sevgilisi falan olamazdı, değil mi? Hayır sevgilisi olsa söylerdi. Yani en azından belli ederdi!

Bir şeyler yapmam gerektiğine karar vererek yine kafamdan bir plan uydurmaya başlamıştım.

Bir gün birisi gerçekten zarar görecekti, ama umarım o gün bu gün değildir.

Telefon listeme girip bulabildiğim ilk kişiyi aradım, tamam bu belki de verdiğim en iyi karar değildi ama yapabileceğim başka bir şey yoktu.

Kenma ve Sevgilisi Kuroo şu an buraya geliyorlardı ve bende muhteşem oyunculuk yeteneklerimi sergilemeye hazırlanıyordum.

hinata:
bekleyebilecek bir şey degildi
ama sorun yok yardım edecek başkasını buldum.
sen bosver.

Bu mesajları yazıp internetimi kapattıktan sonra yarım ağız sırıttım.

Ben bu çocuğa ne zaman bu denli kapılmıştım anlamıyorum.

Kenma ve Kuroo okula gelmiş bana bakınıyorlardı, kendimi birilerine belli etmeden onlara nerede olduğumu göstermeye çalışarak el salladım.

Yanıma geldiklerinde ikisinin kötü bakışlarına maruz bırakılmış hissediyordum.

"Hinata senin bu planların gün geçtikçe sıra dışı olmaya başladı." Kuroo'nun söylediği cümleyle gülümsedim.

"Umarım iyi bir sıradışılıktan bahsediyoruzdur."

Dediğim şeye cevap gelmediğinde biraz bozulmuştum, ama haksız da sayılmazlardı.

"Ee nerde şu çocuklar?" Kenma'nın sorusuyla durduğum ağacın arkasına geri geçtik. Kafamla oturdukları yeri işaret ettikten sonra Kuroo'dan hiç beklemediğim bir şaşırma ifadesi geldi.