My Ai Boyfriend Is Existing #1

25

25

Marami pa silang pinag-usapan tungkol sa damage ng bagyo. Kailangan na naming madaliin ang pagaayos ng Univ bago dumating ulit si Mr. and Mrs. Francisco.

"Everyone dismiss." Nasher said. Napatapos rin sa wakas ang meeting, ikaw ba naman isang oras nakatayo habang nakikinig sa pagtatalo ng lahat.

"Bad mood yata si Mr. Danville. Nasstress yata siya na baka dumating dito ang tita at tito niya na ganito itchura ng Univ." Bulong sakin ni Vicepres habang kinukuha namin lahat ng signed papers.

Wala akong pake!

Ang iba namang officials ay nag-aayos na rin para umalis. Nagulat naman ako ng bigla kong nakita si Natasha dito, himala.

"Bakit parang galit sakin si pres?" Hes nervous

"Huh?"

"Kanina niya pa ako tinitingnan ng masama, nagalit ba siya sakin dahil hindi ko alam ang mga damages ng Univ when i should know that?" Bulong niya.

Tumingin ako sa gawi ni Nasher and he was right! Hes looking at us. His eyes is dark na para siyang nagtitimpi.

"Bilisin na lang natin." Sabi ko tsaka siya tumango at kinuha lahat ang dapat kuhanin.

Ganon ulit ang ginawa niya kinuha niya ulit ang madami at sa akin ang mauti. Kami na lang palang apat ang nandito, hindi ko yon napansin. Aalis na sana kami ng bigla na namang siyang magsalita.

"I think you missed one paper," He raised the paper na wala pang pirma, malakas ang pakiramdam ko na sinadya niya yon.

"Can you leave Ms. Saria here, i have something to tell her." He said like it was a command and then he looked at Natasha. "Go bring the paper she holds and follow Mr. Fuentes." Kinuha ni Natasha ang mga papel na hawak ko habang nakangiti saakin.

Nang makaalis silang dalwa ay walang sabi sabi na umupo ako ng pakross at kinuha ang cellphone ko, kunwari busy ako. Gusto ko maramdaman niyang wala akong pake sa presensya niya.

"Babe... we need to talk..." He walked beside me.

"Then, talk." Im cold.

Tanging ang mga buntong hininga niya ang nadidinig ko at ang mga daliri ko sa pagtitipa sa cellphone. Sinadya kong ipitin ang isa kong kamay para wala siyang mahawakan.

"Babe..." Sinandal niya ang noo niya sa balikat ko kaya bahagya akong napakapit sa upuan para ibalanse ang timbang ko.

"Nasher, ano ba..." Sinisiko ko siya pero nagmamatigas pa rin siya. Ang bigat niya as in.

Nanatili siya sa pwesto nya habang ako ay nagsstruggle sa bigat niya sa balikat ko.

"Are you gonna talk or what?" My voice is full of sarcasm.

"Im sorry... No my apologize is not enough for what I acted.  " He let a heavy sighed, almost in my ear that sent shivers on my body. "Im sincerely sorry..." Nagtagumpay siyang makarating sa leeg ko.

Para akong nakikiliti sa ginagawa niya at hindi mapakali sa pwesto ko. Naging mabigat ang paghinga ko at parang gusto ko tumayo dahil sa maling nararamdaman ko ngayon.

"Nasher..." Buntong hininga ko tsaka siya tinulak ng konti. Bumusangot siya sa harap ko na ikinatitig ko, ngayon ko lang siya nakitang ganto. Muli niyang isiniksik ang ulo nya sakin. Mukhang siya pa ang galit dahil tinulak ko siya.

"Stop. we're in the office, Nasher." Minatigas ko ang boses ko habang nanatili siya sa leeg ko, almost embracing me.

"And so?" Napaatras ako ng konti ng sa kinauupuan ko ng halikan niya ako doon. "Not until you accept my apology..."  He finally held my left hand and put it in his cheek and caressed my hand into it.

"Apology accepted." Mabilis kong sabi tsaka lumipat ng upo sa kabila. Tumulos siya sa kinauupuan niya at tumingin sa akin, questioning why i did that "Get away from me for now." I faked my smile while im nervous inside.

'What is this hot feeling?' tanong ko sa loob loob ko. Pinakalma ko ang sarili tsaka ko kinuha ang nag-iisang papel na naiwan namin ni Vicepres kanina.

"See you tomorrow, Mr. Danville." I became formal. Bigla siyang tumayo at hinapit ang bewang ko tsaka siya bumulong sakin.

"No, see you tonight." He said and kissed my cheek.