Adalet Mülkün Temelidir

Ablaların En Güzeli

Kaybettiklerimizi geri getirebilen her ne var ise benim ona artık ihtiyacım kalmamıştı onun sesini duyabiliyordum o olduğunu hissedebiliyordum ve aile kavramını bana unutturan kaza artık bir kurtuluşmuş meğersem öldü sandığım kardeşim hayatta kalmış. Mucizelere inanmazdım ama böylesi benim mucizemdi.

Zehranın sesi olacakki tiz bir ses konuşuyordu "Alo kimdiniz aramışsınız"

"Z-zehra..?"

Bir kaç saniyelik sessizlikten sonra sesini heyecan bürümüştü.
"Abla! Sen misin?"

Burnumu çekerek konuştum "zehra kuzum benim ablan"

Ağlama sesleri bu kez zehradan geliyordu "Canım ablam nerdesin"

"İstanbuldayım güzelim" gülümseyerek konuştum.

İç çekerek hıçkırıklarıyla devam etti konuşmasına "Abla o gün biliyorsunki sen doğuda görev yapıyordun ve ben komaya girmiştim. Telefonum paramparçaydı ne senden haber alabildim ne de ulaşabildim. Bu yıl Ankara Üniversitesi hukuk bölümünü kazandım ama sen yanımda yoktun sende bana ulaşamayınca ö-öldün sandım. Özür dilerim çok kötü bir kardeş olduğum için"

Gerçekler içimi paramparça etmişti çünkü teyzem bana zehranın öldüğünü söylemişti ve ben 1 yıl boyunca bütün ailemi kaybettiğimi sanmıştım ama şuanki olan bir mucizeydi eğer kim o notu bıraktıysa ona teşekkür borçlu olduğumu hissediyordum.

"Tamam kuşum üzülme sen bak maddi manevi her durumda yanında olacağım sen bana iban atda harçlık atayım sana tamam mı prensesim"

Üniversite için kardeşimin maddi olarak yanında olmak zorundaydım ders çalışırken işte çalışmasını istemezdim.

"Tamam ablaların en güzeli! Abla biliyor musun ben hakim olmak istiyorum"

Arabanın kaputundaki suyumdan bi yudum alarak konuşmaya devam ettim
"Oo prenses ne güzel haber buu! En yakın zamanda yıllık iznimi alıp geleyimde seninle bi güzel kutlama yapalım en iyisini hakediyorsun!"

Ani bir anda telefonum çalmaya başlayınca arayanın komiser murat olduğunu gördüm.

Zehra tam konuşacaktıki sözünü kesmek zorunda kaldım. "Canım izmire gelince bol bol konuşuruz ama önemli bir işim çıktı sonra tekrardan konuşalım tamam mı"

Sesi biraz bozuntuya verirken konuştu "tamam ablacım görüşürüzzz!"

"Görüşelim güzelim"diyerek telefonu kapatarak komiser muratı geri aradım telefonu hemen cevaplamıştı.

Tedirgin sesi sinirli gibiydi. "Alo savcı hanım şu özel sigarayı yapan dükkanı bulduk tam yutdışına kaçmak üzereyken yakaladık emliyette bir tek kelime bile konuşmadı siz öttürecekseniz hemen gönderelim odanıza"

Arabayı çalıştırarak telefonu hapörlere aldım "tamam gönderin"

"Tamamdır sayın savcım" diyerek telefonu kapattım.

Dükkan sahibi şanslı gününde olmalı ki çok sinirli bir günümde değildim sessiz kalmaktan dolayı alacağı suçları düşünmemeyi seçerse cinayettende sorumlu tutulacağını bilmeliydi.

Adalet sarayının otoparkına arabamı park ederek arabamdan ayrılarak girişten odama doğru yöneldim kapının önünde bekleyen polis memurları şüpheliyi tutuyordu benim gelmemi bekliyorlardı kapıdan içeri girerek kapıyı kapatmadan yerime oturdum çantamı masama koyarken yazıcı memurda bizi bekliyordu. Kelepçeli erkek şüpheliyi polisler tutarak içeri getirince bırakmamışlardı.

"Siz çıkabilirsiniz"

"Tamamdır sayın savcım" diyerek kapıdan dışarı çıkmış kapıyı hafifçe kapatmışlardı.