"Jimin bak sevgiliyiz falan ama üniversite tercihlerime karışman hoş değil." hafif sitem barındıran bir tonda konuştuğumda, yanımdan çekilmiş ve kendini yatağa bırakmıştı.
"bu obp ve puanla güzel sanatlar seçen tek enayi sensindir."
evet, tekrardan başlıyorduk sonu gelmeyen o kavgamıza. aslında kavga da sayılmazdı tam olarak. sadece ikimizde kendimize göre oldukça mantıklı gelen şeyleri söylüyor ve birbirimize kabul ettirmeye çalışıyorduk. bu kadar uzun sürmesinin sebebi de ikimizin de kabul etmiyor oluşuydu.
"müzik yapmamı istemiyor musun?" bilgisayarı iterken, sandalyemi tamamen ona döndürmüştüm. "neden bu kadar ısrarcısın?" özellikle gözlerinin içine bakarak sormuştum bu sefer. ciddiyetimi anlamasını istiyordum.
"olay müzik yapmanı istemiyor oluşum değil, yapabileceğin başka alanlara da yönelip geleceğini garanti altına almanı istemem. bu sektörde neler olacağının belli olmadığını sende gayet iyi biliyorsun." ebeveyn vari bir tonda konuşmuş ardından da bedenini hafifçe bana yaklaştırmıştı. "güzel bir üniversitede okurken müziğe de devam edersin işte."
dediklerinden ne kadar emin olduğu parlayan gözlerinden oldukça belliydi fakat bir yandan da inatla benim isteklerimi reddediyordu.
"güzel sanatlar okuyarak, yaptığım şeyi bir üst kademeye taşıma fırsatım olacak." biraz duraksamış ve bilgisayar sandalyemi ona doğru ittirmiştim. "Karina şöyle düşün, eğer kendimi tamamen müziğe verirsem gelecek kaygısı yaşamam. çünkü ben bizim başaracağımıza inanıyorum."
cümlem biterken tekrar bilgisayara dönmüş ve bir yandan söyleyeceği karşıt düşüncelerini beklemeye başlamıştım. minik tartışmamız asla bir sonuca varmadığı için, benim açımdan diyeceklerini tahmin etmek çokta zor değildi. tekrar ve tekrar sektörün belirsizliğinden bahsedecek sonra da zekamı harcamam gerektiği hakkında bir konuşma yapacaktı. herkesten defalarca duyduğum şeyleri tekrarlayacaktı kısacası.
hâlâ yüzüm ekrana dönükken, bir yandan da göz ucuyla onun hareketlerini inceliyordum. eliyle yüzünü sıvazlayan bedense, bu durumdan ne kadar hoşnutsuz olduğunu gösteriyordu.
"pişman olmayacağına emin misin?" en sonunda yataktan kalkıp tekrar yanıma gelirken konuştuğunda, ben verdiği cevaba şaşırmakla meşguldüm. -ilk defa dediklerime itiraz etmemişti- "aklında bir şey kalmasını istemiyorum ya da sonrasında yanlış kararı verdiğini düşünmeni. çünkü senin bu tarz konularda ne kadar kararsız olduğunu biliyorum."
