Heart Tamer (That Girl #1)

16. Damian

"Damian!"

Napahinto ako sa narinig kong pagtawag sa pangalan ko at hindi na nagulat na makita si Katie—isa sa mga blockmates ko at partner ngayon sa ginagawa naming case study para sa isang kilalang company na na-assign sa'min.

If only the professor assigned us any of my abuelo's company this would be much easier, but no. He gave us a fucking amusement park company and it's not amusing me the least.

"May pupuntahan ka ba? Do you want to talk about the case study over lunch?" for some reason she's smiling really big at me now. Some would suspect she won the lottery or something.

"No, I don't like discussing anything while I eat," I said and turned my back at her. Maglalakad na rin sana ako ulit paalis nang magsalita na naman siya.

"Later after school?" tanong pa niya. Nilingon ko siya ulit.

"We can work on it separately, you could just assign the parts or do you want me to do it?"

"W-what? Why should we do it separately when we can spare some time to do it together?" she looks confused as if she's really expecting me to spend time with her for this case study.

Hell no. Not even in my wildest dreams that I'll get myself alone with her even in public places. I do not trust this woman.

"I don't have much time to spare, I'll send you a Google link later."

Katie looks like she wanted to protest but minutes later she remained standing there in silence. I took that as a cue and go.

I took my lunch in a nearby restaurant around the school before going to Sentro.

Pagpasok ko pa lang sa Sentro ay mabilis ding dumapo ang tingin ko sa babaeng mag-isang nakaupo sa isang table na nasa gilid at busy sa laptop na kaharap. I wasn't expecting to see her now here lalo na at may pasok din siya sa school ngayon, but there she is obviously drawn to whatever she's doing on her laptop.

Dumiretso ako ng lakad sa counter at in-order ang usual ko saka lumakad na papunta sa table ni Saoirse. I pulled the vacant chair across hers that made her lift her gaze at me.

"Do you mind?" I asked when our eyes met. Nakangiti siyang umiling 'don at inilagay ko naman ang bag ko sa tabi.

"Hi," nakangiti pa rin niyang bati habang pinapanuod ang pag-upo ko.

Lumandas ang tingin ko sa wala nang lamang platitong nasa gilid at baso ng kape na paubos na rin. "It's lunch time, Saoirse. Is that all you had?"

Tumingin din siya sa tinignan ko bago ibalik ang tingin sa'kin.

"Hindi ko napansin oras, tapusin ko lang 'to."

Hindi na 'ko sumagot at tumayo na lang nang marinig ko pa ang pagtawag ng pangalan ko sa counter. Kinapa ko ang wallet ko sa back pocket ng suot kong pantalon at nailabas 'yon nang saktong nasa harap na 'ko ng counter at kaharap ang isa sa mga staff.

"Sir Damian," nakangiting bahagyang idinulas pa nito sa direksyon ko ang baso ng espresso-ng in-order ko.

"Thanks, but can I also have carbonara, two slices of garlic parmesan, and lemonade, please, thank you."

Tumabi lang ako para hintayin ang panibagong order ko. Tinanaw ko si Saoirse mula sa table namin at busy pa rin siya sa kung ano mang ginagawa niya sa laptop niya dahilan kung bakit hindi niya napansin ang oras ng lunch.

"You should eat first," I told Saoirse putting the plate of carbonara on the table near her side.

Kita ko ang panlalaki ng mga mata niya habang pinapanuod akong ilapag sa harap niya ang mga pagkaing in-order ko.