❗kitabın isminde küçük bir değişiklik yapılmıştır. Sıkılan kaldırılmıştır.
Üniversite de tıp okuyan genç kadın ve oraya yarbay dedesini katılacağı konferans için giden asker adam.
Genç kadını ilk görüşte aşık olur fakat söyleyemez ve onu uzaktan kar...
!!Bu kitapta geçen yer kişi olay ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup hepsi kurgudan ibaretir.!!
Yayımlanma tarihi 16.07.2024
Sellamm.
Bilgilendirme, yeni bölüm bilgilenmesi ve haberler için beni buradan Wattpad'ten takip edebilirsiniz.
Size güzel okumalar♡
21 l KURŞUN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
___________
" Şehitlere saygı atışı için, havaya nişan al!" Silahlar havaya doğru kaldırıldı.
" Ateş!"
" Ateş!"
" Ateş!" son atışlar yapıldı. Her şeye rağmen dimdik duruyordu kuzgun timi. "Şehitleri uğurlamak için, Zifirkurt timi yerlerine, marş, marş!" Derken yarası değil kalbi sızlamıştı. Ayakta zor dursa da dik duruşuyla bunu kimseye belli ettirmiyordu Atilla Botan.
Kendilerini zor tutan Zifirkurt timi, bayrak sarılı tabutların yanına geçtiler. "Şehit al!" Çenesi titredi Osman'ın. Gözleri dolmuştu bir çoğunun. Hepsi birbirinden güçlü askerlerdi. Ama içindeki ağlama dürtüsünü bastıramıyorlardı.
kim burada dimdik bir şekilde durup konuşan Atilla Botan'nın saatler önce çocuk gibi ağladığını bilebilirdi ki. Yada Zifirkurt timinin kardeşlerinin fotoğraflarına bakıp ağladığını.
İki tabutu omuzlarına aldılar. "Dikkat!" Yürümeye başladılar. Bugün sadece Elazığ ve Malatya değil bütün Türkiye şehitleri için ağlıyordu.
Ve hepsinin dilinde tek bir söz vardı o da " VATANIMIZ SAĞ OLSUN" du.
🇹🇷
1 hafta sonra 30.12.2024
Dalıp gittiğim ve huzurla uyuduğum uykudan bir ses beni çekip almıştı.
"Ceylin hanım" kolumda bana dokunan bir el hissettim. " Benim seher hemşire" ses giderek netleşti. " Seher?" Diye sorarken başımı Atilla'nın göğsünden kaldırdım. "Evet Ceylin hanım" sessizce doğruldum. Ve anlamayan bakışlarla hemşirenin yüzüne baktım. Bu seher ablaydı. Hastanenin yaşı en büyük olan hemşireydi.
" Kusura bakmayın kapıyı defalarca çalmama rağmen bir ses gelmeyince girmek zorunda kaldım" başımı iki yana salladım "sorun değil seher abla" saygıdan abla diyordum. " Bunu size Arzu hoca gönderdi" elinde hastane yemekleriyle dolu tepesiyi uzattı. "Teşekkürler" tepsiyi aldım ve yatağın başında duran hasta yemek masasına koydum.
" Bir şey değil kuzum, afiyet olsun" gülümsedim ve teşekkür ettim. Seher abla çıkıp gidince, ilk işim saatte bakmak olmuştu. Uyuyalı yarım saat olmuştu sadece.
