bendeki seni yazdım

HAİNİM...

Hislerime bir anlam veremiyorum bazen. Ne sevdiğimi söyleyebiliyorum tamamen ne de nefret ettiğimi biliyorum. Bir boşluğun içinde yuvarlanıp gidiyorum. Sadece içim acıyor bazen anlamsız,  manasız bir hüzün var gözlerimde olmuyor işte ne varlığım belli bu dünyada ne yokluğum bilmediğim saçma sapan duyguların içinde kayboluyorum. Varamıyorum kendime eremiyorum bu yaralarımın sahibine. Düşünüyorum bazen ne istemişti ki benden bu kadar acıtacak, bu kadar canımdan can kopartacak ne istemişti benden. Cevap veremiyorum aklımdaki soru işaretlerine. Bunları da geçtim bir sebep bulamıyorum yüreğimdeki belirsizliğe, öylesine yaşıyorum işte. Gelsen şimdi taaa uzaklardan. Olur mu bizden unutur muyuz kalp sızılarımızı, açılan yaraları son bir gayret sarabilir miyiz yeniden. Ne anlamsız serzenişlerdeyim. Olmayacağını bile bile ne bu yakarış. Oysa ne kadar da birbirimizdik. Sen bendin ben de sen. Ne oldu da bu saçma ayrılığın pençesinde ezildik. Nedir bizi bu hale getiren. Görünmeyen bedenler mi yoksa insanoğlunu yiyip bitiren gurur mu. Dayanamıyorum bu terkedilişlere. Nereye kadar gider nereye kadar sürer bu sensizlik bilmem, bildiğim tek şey kalmadım ben, ne ben ne de benden ziyade içimdeki sen. Sen gidersen ne kalır ki geriye benden. Ezilirken yüreğim, birbirine vururken organlarım sen nerdesin eyyybu şehrin sokaklarında beni yarr yarrr diye ölüme sürükleyen sevgili, neredesin gönlümün en kanayan yeri. Ölüyorum anlasana eriyorum günden güne. Bitti nazlı yarin sensiz yapamadı ölüm kokan bu şehrin ağlanmadık ücra köşesi kalmadı. Gel sevgili her neredeysen her kiminleysen gel yanıma. Boşverdim gelmişine geçmişine, gel de dinsin yüzümdeki anlamsız hüzün, gel de hayat bulsun seninle ölen ruhum. Tek söz yüreğimde nerdesin hüsran sevgilim, kiminlesin koynumdaki hainim. Vee her neredeysen gelllboynumdaki en büyük günahım, affedilmeyecek yanlışım.  Gell bütün doğrularımı götüren yarimmm...