bendeki seni yazdım

SENSİZLİK

Senden sonra kaybettim yolumu, çıkmaz sokaklarda yitirdim umutlarımı. Nereden bilebilirdim ki gidişinin bende devrim yaratacağını nereden bilebilirdim ki sensiz bu kadar acı çekeceğimi. Sen gittin ben yarım kaldım, hep bir eksik hep bir yanım noksan. Şimdi sensiz ne yapılır bilmiyorum, ben sensiz bir yaşam bilmiyorum ki. Nasıl yaşanır nasıl ayakta kalınır, nefes nasıl alınır hiç bir fikrim yok. Gecenin kör noktalarında, duvardaki izlerinde, elimdeki gözyaşlarında, yüzüme vuran yalnızlığın ve dudağımda gidişinden beri hiç düşmeyen sigaram var. İçimde haykırırcasına bir ses! sen bunları hak ettin dercesine deler yüreğimi. Öyle ya ben hak etmiştim bunları neyime bu kadar sevmek, benim neyime kendimden vazgeçmek. Kim için ne için bunca sitem değmeyeceğini bile bile, umurunda olmayacağını bile bile neden bunca emek. O kadar mı kördü gözlerim, bu kadar mı sağırdım eşe dosta. Görünen köy misali niyeydi bunca direniş. Bak görmedim, duymadım yıktı geçti beni zaten var olan hayatına beni de almadan yol aldı mutluluğuna. Umurunda olmadan, acaba sorularını beyninde sormadan yakıp viran edip gitti. Bense sadece gidişini seyrettim ardından elim kolum çaresiz bir köşede sümsükler gibi ağlamakla yetindim anca. Ne yapabilirdim ki zaten gitmeyi kafasına koymuş birini nasıl döndürebilirdim. Sen zaten hiç benim olmadın ki o zaman niye bu isyan, niye bu çırpınış gereksiz çabalayış. Bu hikayenin sonu baştan belliydi. Sen giden ben kalan sen dirilen ben yitilen ve en önemlisi sen zaten var olan ben ise kaybolan. Şimdi ne demeli sana ne anlatmalı bilmiyorum çünkü kelimelerim de tükendi artık, hiçbir cümlenin gücü kalmadı içimdeki yangınları anlatmaya. Manasız manalar yükleyemiyorum artık hiçbir yükleme. Aslında o kadar basitti ki tüm yaşananlar sanırım ben abarttım sen içinde kime ait olduğunu bilmediğin bir aşkı yaşadın ben ise aptalca üstüme alındım. Zaten her şeyi olan bir adama ne verebilirdim ki. Sana verebileceğim bir kağıttan hayallerim vardı seninde kalbin bunlara toktu. Yani uzun lafın kısası vermemek için almadın öylesine bir rüzgardan ibaret olup esip geçtin hiç gelmediğin dünyamdan öylece geldiğin gibi aniden çıkıp gittin. Ardından yalnızca bir cümle kurabildi yüreğim. BEN SENİ ÇOK SEVDİM KATİLİM.