bendeki seni yazdım

SANMIŞIM AMA YANILMIŞIM..

Senden bana kalan bir avuç hüsran...Bende kalan her neyin varsa yaktım yıktım bu gece. Unutmak için ne gerekiyorsa yaptım kendimce, geçtiğimiz yerlerden geçmedim gittiğimiz yerlere gitmedim şarkımız çıkınca kapattım radyoyu dinlemedim aklımca seni unutmaya yeltendim sanırım yine beceremedim. Unutmaya iyi anılarımdan başladım sil baştan seni kafama tekrardan kazıdım. En zor olan ise kötü izlerini kazıyamadım beynimden. Öyle ye nasıl unutabilirdim bir çırpıda gözü yaşlı yüreği yaslı bırakıp gittiğini. Beni hiç sevmeyişini, yalanlar söyleyişini her defasında önüme aşktan kırıntılar atıp yetinmeyi yüreğime bellettiğini, yoksayışlarını, umursamayışlarını göz ardı edişlerini, elinin terisiyle itişlerini, sana vurgun bu yüreğimi her defasından nasıl hançerlediğini birden bire esgeçemezdim. Hafızamda hiç de iyi belirmedin meğer sen beni benden etmişsin fark edemedim sonsuz tavizlerim ve gururdan sana sunduğum ödünlerim gözümün önünden geçerken günlerim sayende aşkımdan nefret ettim. Ne kadar da kendimi kaybetmişim seni büyütürken gözümde kendi varlığımdan vazgeçmişim sen de yitip gitmiş kendimi senle tüketmişim zamanla kendimsizleşmiş dönüşmüş sensizleşmişim. Bu beyin fırtınası içinde uzaktan baktım kendime acıdım kendi kendime utandım sonra bir süre yaşadıklarıma yaşatıklarrına aşkın uğruna yaşattıklarıma kahrettim epeyce hayatıma girdiğin ana devam ederken bu iç hesaplaşma baya bir sayıp sövdüm seninle geçen zamansız zamana. Fark ettim boşa bu çaba çünkü anladım ki ben seni çoktan unutmuşum, aslında ben senin bende açtığın yaraları sarmayı beceremeyip boşa yanıp durmuşum. Unutmaya çalışırken dank ettim seni çoktan hazmettim ben sadece kendimi affedemedim bunun için unuttuğumu bile fark edemedim...