bendeki seni yazdım

SENDEN ÖĞRENDİM...

Bilmem bilir misin en derinden sevmeyi, için yanıp kavrulurken susmayı becerebilir misin benim gibi. O kadar çok şey öğrendim ki senden hakkını yiyemem. Mesela hiçbir şey olmamış gibi rol yapmayı, umursamamayı, elindeki aşkın nankörü olmayı senden öğrendim. Kalbim kan ağlarken gülmeyi yüzüme maske takıp hiç olmadığım biri gibi davranmayı ve ağlamamayı sen anlattın gözlerime. Bakamamayı doyasıya, yüreğin çatlarken aşktan çaresizce beklemeyi öğrendim beklettiğin şehirlerde. Bir volkan gibi patlamaya hazırken kalbim, dur durak bilmezken hayallerim elim kolum bağlı bir köşede sessizliği öğrendim. Bir düş insanın başından aşağı nasıl yıkılır yaşadım en dibine kadar. Hakkını yiyemem şimdi kimseye güvenmemeyi sayende anladım, masum bir aşkın nasıl kirletildiğine seninle şahit oldum. Hainliğine sebep ararken sende  yine kendimle hesaplaştım iç dünyamda kendimi suçlamakla meşguldüm senin hata yapabileceğini atladım ve ben haklıyken bile suçlu hissetmeyi senden öğrendim. Bir insanın gözünde yaşlar nasıl donar, boğazında düğüm düğüm kelimeler nasıl susar, heveslerin kursağında nasıl boğar hepsini öğrendim. Şimdi ise tecrübeyle sabit...seni unutmak bu aşka iyilik. Yüreğimde tükettiğim zamanlarda sevgini  keşke hiç tanımasaydım, hayallerimdeki gibi kalsaydı diyorum. Çünkü uzaktan sevmek daha güzeldir bazen. Yaralamaz insanı tatlı tatlı sızlatır biraz, hayallerini yıkmaz aksine her sabaha daha bir mutlu daha bir umutlu uyanırsın. Uzaktan sevmek daha az acıtır bazen sözleriyle kanatmaz yüreğini, hareketleriyle yerden yere vurmaz sevdiğini. gözleriyle yerle yeksan etmez seni, sen yokmuşsun gibi umursamaz tavırlarıyla öldürmez bedenini, hele bir de o burnu kaf dağında bakışlarıyla yok etmez hislerini. Bir hayali sevmek daha dirençli, daha güçlü sevmeni sağlar. Gururundan ödün vermezsin daha az hasarla kurtulursun aşktan.  Uzak olmak,  görmemek özellikle duymamak daha iyidir bazen. Evet belki kendi kendine yaşarsın ama en azından kendinle savaşırsın.