<•
දවස් දෙක තුනක්ම සමකාමීව ගෙවිලා ගියේ මාව ඔෆිස් එකෙන් ගෙදරටත් ගෙදරින් ඔෆිස් එකටත් සීමාකරලා වගේම ඒ ගැන පුංචි පුංචි නෝක්කාඩු කතා මේ දවස් දෙක තුනට මගේ කන් දෙක පුරවලා තිබුනා. ඒ උනත් මගේ පුංචි කෙල්ලගෙ කාමරේ තිබුන ප්ලාස්ටික් මල් වාස් එකේ එයාගෙ ලස්සන ටීචර් දුන්න කඩදාසි මල් නම් නොඅඩුවක් නැතිව තිබුනා. පොඩි උන් මහ පුදුමාකාරයි.. සමහර පුංචි පුංචි දේවල් එක්ක එයාලාගෙ හිත් කොච්චර ආසාවෙන් ආදරෙන් බැදෙනවාද කිව්වොත් වැඩිහිටියො වෙච්ච අපිටත් සමහර දේවල් තේරුම් ගන්න බැරිව ගියා.
හරියට මගේ නිවර්තනා වගේ.. හරියට ම.. හරියටම එයා වගේ.. ඇත්තටම මගේ පුංචි කෙල්ලගේ සමහර පුංචි පුංචි දේවල් වලින් මට නිතරම එයාව මතක් උනා..
ඒත් අදටත් මට හොයාගන්න බැරි.. මගේ කතාවෙ නිතරම "එයා" උනේ නිවර්ථනාද එහෙමත් නැතිනම්.....
අනේ මන්දා....... පොඩි එකී මට ඒ දෙන්නාගෙන් කාව මතක් කරත් මේ අමාරු ජීවිතේ මම ඇදගෙන යන්නෙ ඒ පුංචි කෙල්ල නිසා.
අද ඉරිදාවක්.. පොඩි එකී අම්මා එක්ක අද උදෙන්ම පන්සල් ගිහින්.. මට හිනාවක් ගියා.
පන්සල් යන්න... දැරණියගල වලව්වෙ මහ කුමාරිහාමි සුදු පිරුවට ඇදන් හීල් දානෙත් අරන් පන්සලට ගිහින්. අම්මා පන්සලට යන යන ගානෙ උබලා පන්සල් වල දේවාල වල ලැග්ගට ඔය අත් වල තියෙන ලේ කුයිලේ යවාගන්න බෑ බොලව් කියලා ගිරියෙන් කෑගහන්න හිතුනත් ඒ හැම වෙලාවකම මගේ අත් වල ගෑවුන ලේ මටම පේන්න ගත්තා.. ඒ ලේ හැම වෙලාවකම මාව ගොලුවෙක් කරලා දැම්මා.
ඇත්තටම බැලුවම ඔය මොන හාමුවත් මොන මැණිකෙත් එකයි... එක අතකට බැලුවම අපි ඔක්කොම එකයි. අපි හැමෝම යම්කිසි දවසක කවුරුම හරි කෙනෙක්ගෙ ඇස් වලට මිනීමරුවෝ..
මැරෙනකනුත් නිදහසක් නැති මම ඇතුල් ස්තෝප්පුවේ තිබුන මැදමිදුලේ කවිච්චියෙන් වාඩි උනා..
කෙල්ලට අම්මෙක් ඕනේ....
දහසකුත් ප්‍රශ්න කල්පනා කර කර උන්න මගේ අවදානය බිදුනේ කනට ඇහෙන්නෙ නැති අඩි සද්දෙකින් වෙනකොට කවිච්චියේ පත්තරයත් ඔඩොක්කුවෙ තියන් උන්න මම ඒ දිහාවට ඇස් දැම්මා.
YOU ARE READING
අග්‍රධීර {non fic}
Non-Fictionප්‍රේමයෙන් අත් හැරුණු පසු බෝ පළුදු වුනු හදවතක් සහ ස්නේහයේ කටු ඇනී ලේ ගැලු සිදුරු වුනු හදවතක්!
