අග්‍රධීර {non fic}

•නව වන දිගහැරුම•

පුතා.... මා පුතා..... නැගිට්ටනම්.. දැන් වෙලාවත් පහුවෙලා..

රෑ අල්ලපු හිසේ කැක්කුමත් එක්ක ඇස් පියා ගත්ත මම ආයේම ඇහැරුනේ උදේ පාන්දරම දොරට එපිටින් ඇහුන දැරණියගල මහ මැනිකෙගෙ කටහඩින් වෙනකොට a/c එකෙන් සීතලත් එක්ක නැගිටින්න කම්මැලි හිතුන මම ආයෙම සුදුපාට බ්ලැන්කට් එක අස්සට ගුලි උනා.

ඇයි ළමයෝ මේ.... රෑ තිස්සේ එක එකාට සාත්තු සප්පායම් කරන්න තියාගත්තම උඹට නිදාගන්නවත් වෙලාවක් තියෙනවා කියලද. මේ පර හැත්ත ගෙට දාගත්තානෙ අම්මපා මමත්. හනේ..

කරුමයක්....

මට හිතුනේ එච්චරයි... සුදු පාට් බ්ලැන්කට් එක අස්සෙ ඔලුව ගහන් උන්න මම ඒකත් අල්ලලා දාලා නැගිට්ටේ කාමරෙ දොරත් ඇරන් අඩි හප්ප හප්ප ආපු මහ මැණිකේ නිසා වෙනකොට අම්මා යස අගෙට තිබුන a/c එක පවා ඕෆ් කරලා ජනෙල් ඇරලා දැම්මා.

දැන් වෙලාවත් කීයද පුතා.. උඹ ඔහොම නිදාගත්තම හරිද..ආ අර කාලකන්නියා උදේම නැගිටලා ගියා. ඕකා කවදහරි මේ සේරමත් අයිති කරගන්නවා. ඕන් බලාපන්කො මා පුතා මම නොකිව්වා කියන්න එපා. උබගේ හිතෙන උනන්දුවක් නැති කම නිසා අපි ඔක්කෝන්ටම මහ පාරට බහින්න වෙනවා.

ඇත්තමයි... කෙනෙක්‍ට හිතෙන්න පුලුවන්.. සල්ලි ආකරේට තියන දැරණියගල වලව්ව ඇතුලේ මිනිස්සු හරිම සතුටින් ඉන්නවා ඇති කියලා.. ඇත්තටම නුවර වැව ගාවට පේන සුදුපාට රට හුණු ගාපු වලව්ව දිහා බලන් ඕන තරම් මිනිස්සු එහෙම හිතනවා ඇති. ඒත් උන් දන්නෙ නෑ මේ වලව්වෙ උන්ට නිදහසේ උදේට නැගිටින්නවත් බැරි බව. උන් දන්නෙ නෑ.. උන්ට නිදහසේ හුස්ම ගන්නවත් බැරි බව.. හැම පැත්තෙන්ම වැට කඩොලු... බාදක එක්ක නිවනක් නැති මනසක්... ඇත්තටම... අපි ජීවත් වෙන හැටි දන්නෙ අපි විතරක්ම උනා..

උදේ පාන්දර කියවන්න එපා අම්මා..

කියවන්න එපා කියන්නෙ මොනාද පුතා.. උබලට මම කියන දේවල් තමයි දැන් අරහං වෙන්නෙ... මොනා හරි කරලා අර අවජාතකයාගෙ කොටස කෙල්ල නමටවත් ලියාගන්න බලන්න මා පුතා.. මේ පරම්පරාගත දේවල් අර වගේ හිඟන්නෙක්ට අයිති වෙන්න දෙන්න බෑ.. ආ.. මේන් කට හෝදන් මේක බිලා ඉන්න...