වසර 16කට පෙර...
"ප්‍රානව්.... "
"සුදු අයියේ......."
" ජිම්පප්පේ......"
"මොකද?"
"ම්ම් දැක්කනේ... ජිම්පප්පා කිව්වම තමයි බැලුවේ...."
.................
"සුදු අයියේ... මේ අහන්නකෝ... වෙලාවකට මට හිතෙනවා ඔයා මට අකමැතිද කියලා.."
"පොඩ්ඩක් ඈතින් එන්න අධීර අනිත් උන් දැක්කම ඔයාටමයි හොද නැත්තෙ."
මම නැවතුනා.. කහ පාට ඇහැල මල් යායට වැටිලා තිබුන ස්කෝලේ පිට්ටනියට යන ඉන්ටර්ලොක් අල්ලපු අඩිපාරෙ එක සමාන්තරව එකට ඇලිලා වගේ යන අපි දෙන්නා දිහා එකා දෙන්නා නක්කලේට වගේ බලනකොට මට තද උනා.
කරන්න දෙයක් නෑ.. උබ ඉල්ලන් කෑවේ.... මම මට වඩා අඩියක් දෙකක් වගේ කොට කෙට්ටු කොල්ලා දිහා බැලුවා.. එයා ලස්සනයි.. ඇත්තටම මොකෙක් උනත් ඕනම කෙනෙක් ආයෙම හැරිලා බලන තරම් ලස්සනක් එයාට තිබුනා... ඒ මූණ... ඇස්... කොටින්ම කෙල්ලෙක්ටවත් නැති තරම් හැඩ, පිරුන දෙතොල සමහර වෙලාවට මගේ හිත ගස්සලා දැම්මා..ඊටත් වඩා ඒ හීන් ඉඟ.. මගේ ලොකු අත්වලට මිරිකෙනකොට... ඒකනම් පිස්සුවක්... එයා තනිකරම පිස්සුවක්..
"ප්‍රානව්....ඊයේ කොහෙද ඔයා ගියේ...."
"තමුසේ කොහොමද ඒක දන්නෙ?" මම සැර උනා
එක පාර ලොකු හුළගක්... එයාවත් මාවත් තෙමාගෙන වැටුන ඇහැල මල් රොත්තක්... ඒ අස්සෙන් මම දැක්කේ මෙච්චර වෙලා හිනාවෙන් දිලිසි දිලිසි තිබුන ඇස් දෙකට කදුලු උනලා.. තමුසේ කිව්ව එකට.. වෙන්න ඇති... මොකද මට තෙරෙන්නෙ නැ කොල්ලො හුරතල් කරන්න. මොකද මම කොලුකාරයෙක් නෙමෙයි. එහෙම හංවඩු ගැහෙන්න මට ඕනේ නෑ.
"අයියේ ඔයා දැන් ගොඩක් නපුරු වෙලා.." මගේ සුදුපාට කමිසේ කොනකින් අල්ලගත්තු එයා බිම බලාගත්තා.
"තමුසෙ මහ වදයක් ඕයි. මට තේරෙන්නෙ නෑ තමුසෙලා වගේ උන්ව හුරතල් කරන්න."
මම එච්චරයි කිව්වේ... ඒ පිරුන යටි තොල එයාටම හැපෙනකොට එයාව ඇහැල මල් ගොඩේම දාලා මම යන්න ආවා.. මම දන්නේ නෑ එයා පස්සෙන් එනවද කියලවත්.... මම එහෙමම පන්තියට ආවා.
YOU ARE READING
අග්‍රධීර {non fic}
Non-Fictionප්‍රේමයෙන් අත් හැරුණු පසු බෝ පළුදු වුනු හදවතක් සහ ස්නේහයේ කටු ඇනී ලේ ගැලු සිදුරු වුනු හදවතක්!
