apocalypse||mabbie

hoofdstuk 4

Zoveel pijn en lijden en dat is alles wat je hebt gekend de afgelopen tijden.
Geluk heb je al zolang niet ervaren.

Licht zien doet altijd pijn als je te lang in het donker hebt lopen staren.

Die donker is comfortabel geworden, omdat je eigenlijk niet meer weet hoe je gelukkig moet zijn.

Dat licht voelt als een schijnwerper die de angst belicht.
Dat alles uiteindelijk weer leid naar die pijn.

'Matje, word je wakker' zegt Robbie zacht als hij al klaar is. Ze hebben vanmiddag opnames en gaan daarvoor nog eventjes naar de ouders van Robbie. Matthy opent zn ogen en kijkt in de zachte en geruststellende van Robbie. 'Hey slaapkopje, kleed je eventjes aan, dan vertrekken we zo, maar daarvoor maak ik eventjes je gezicht schoon' zegt Robbie. Matthy knikt en stapt op uit bed. Robbie loopt alvast weg, terwijl Matthy zich omkleed. Als Matthy de keuken inloopt met de broek van gister en de trui van Rob, waar hij de hele nacht in heeft geslapen, capuchon op en knuffeltje in zn hand, weet Rob pas echt, hoe gebroken de jongen is. 'Hey... ga eventjes op het keukenblad zitten, dan pak ik je schoenen en dan doe ik daarna je wondjes verzorgen' fluistert Robbie. Matthy knikt en neemt plaats op het keukenblad.

'Goedzo schatje, je bent klaar. Wil je nog iets van een banaan of appel voor onderweg?' Matthy schud zn hoofd en loopt met Robbie naar buiten. Onderweg naar de ouders van Robbie is het stil. Robbie kan wel praten, maar weet dat Matthy nu daar niet zo veel behoefte aanheeft. 'We blijven niet lang hangen, we moeten om 1 uur op kantoor zijn, dus we gaan uiterlijk om half 12 weg' zegt Robbie als ze voor de deur staan. Matthy knikt gewoon en stapt achter Rob naar binnen als de deur open is. 'Hey jongens, wat brengt jullie hier' zegt de vader van Rob. 'We willen iets melden, maar moeten daarna eigenlijk ook alweer vertrekken' zegt Robbie. De moeder van Rob knikt. 'Matthyas en ik hebben een relatie' zegt Robbie. De 2 springen op en knuffelen Robbie. De moeder van Rob stapt als eerst op Matthy af en knuffelt hem. 'Gefeliciteerd Matthyas' fluistert ze. Matthy knikt en bedankt haar zacht. De vader geeft hem een high five en een kleine knuffel. 'Gefeliciteerd maat' zegt hij. Matthy knikt. 'Waren jou ouders ook blij' vraagt hij. 'Daar hebben we het een ander keertje over, want dat ligt hem nu wat te zwaar' zegt Robbie. De moeder van hem kijkt op en gebaart richting haar gezicht. Robbie knikt en de vrouw snapt het. Die ouders hadden niet goed gereageerd.

-

Robbie opent de deur van kantoor en Matthy stapt met nogsteeds zn hoofd gebogen en zn knuffeltje stevig in zn linkerhand naar binnen. Hij was net weer wakker geworden en had nu vreselijke last van hoofdpijn, maar hij wou niet toegeven, dus gaat hij gewoon aan Rob zn bureau zitten, wetend dat hij voor nu niemand onder ogen moest komen. Hij gebruikt zn armen als kussen en legt zn hoofd daarop. Rustig sluit hij weer zn ogen. 'Moet je een paracetamol schatje' vraagt Robbie zacht. Matthy knikt zacht en Robbie loopt naar de keuken. Al snel legt hij 2 paracetamol en een glas water voor Matthy neer. Matthy opent zn ogen en neemt ze meteen. 'Blijf maar lekker zitten, ik ga wel aan jou bureau zitten' zegt Robbie zacht. Matthy schud zn hoofd, waardoor Robbie de stoel van Raoul pakt en naar Matthy schuift. Hij legt zn hand op de schouder van Matthy en wrijft met zn duim heen en weer. 'Ik ben bij je liefje' fluistert Robbie, wat de jongen geruststelt.

'Wat is er aan de hand Mat' vraagt Raoul, die erbij komt zitten met een gewone stoel, omdat Rob zijne heeft. Matthy reageert alleen niet. 'Laat hem maar Raoul. We hebben het gister aan zn ouders gezegd, maar zn vader was niet zo blij' zegt Robbie zacht, nog steeds over de schouder wrijvend. Raoul knikt en wrijft kort over de rug van Matthy, waardoor hij angstig overeind schiet. 'Sst, t is Raoul maar' zegt Robbie zacht. Matthy knikt klein en leunt achter over. Hij slaat zn armen over elkaar en zakt wat onderuit. Rustig sluit hij zn ogen weer. 'Jezus wat is met zn gezicht gebeurd' zegt Raoul zacht. 'Zn vader' fluistert Robbie en wrijft nu over het been van Matthy. 'Heeft ie geslapen?' 'Onrustig. Ene moment lag ie klaarwakker en het andere moment lag ie vast te slapen, maar t grootste gedeelte was ie wakker' zegt Robbie zacht. Raoul knikt en laat de jongens met rust. Dit ging wat worden met de opnames dalijk.