apocalypse||mabbie

hoofdstuk 3

Je weet mn naam.
Niet mn verhaal.

Je ziet mn lach.
Niet mn pijn.

Je ziet mn wonden.
Niet mn littekens.

Je kan mn lippen lezen.
Niet mn gedachtes.

Je hoort wat ik zeg.
Niet wat mn echte mening is.

Je kan me laten lachen.
Niet wetend dat die nep is.

Je ziet hoe ik reageer.
Niet hoe ik er echt over denk.

Je kent de echt mij niet.
Maar als ik je die zou vertellen?
Kijk je dan anders naar me om?

'Mam, pap wij moeten iets zeggen' zegt Matthy zacht tijdens t eten. 'Wat is t schat' zegt de moeder van Matthy. Matthy kijkt Robbie aan. Robbie kijkt terug en weet dat hij het woord moet nemen. 'Matthy en ik hebben een relatie' zegt Robbie met een glimlach. De blik van Matthy's vader verandert. Zo erg dat Matthy de blik niet herkent. Hij staat op en pakt Matthy bij zn kraag. 'HOE KON JE MATTHYAS! EEN RELATIE MET EEN JONGEN! JE WEET TOCH DAT DAT NIET MAG IN DE KERK!' Hij gooit Matthy richting de vloer en klapt hem. 'Marcel zo is het goed' zegt de moeder van Matthy en pakt hem weg. 'Voor nu kom je ermee weg Matthyas, maar hier ben je niet meer welkom, dus pak je spullen en ga weg!' De man hijgt, door de woede in hem, en kijkt Matthy woedend en moordend aan.

Matthy gaat rustig rechtop zitten en wrijft in zn gezicht. 'Kom schatje dan gaan we eventjes je spulletjes pakken' zegt de vrouw zachtjes. Matthy staat rustig op en loopt naar boven. Hij pakt de nodige spullen en doet die in een weekend tas. Ook pakt hij zn geboorteknuffeltje, maar die pakt hij niet in. Deze houd hij dicht tegen zich aan. 'Ga lekker met Robbie naar huis lieverd. Pak je rust, maar weet dat ik wel blij ben voor jullie' zegt de vrouw. Matthy knikt en loopt naar beneden, terwijl de moeder van Matthy naar haar man gaat. 'Heb je alles?' Matthy knikt zacht en loopt rustig naar de auto, waar hij aan de bijrijderskant plaatsneemt en naar buiten kijkt. 'Wil je naar jou huis of met mij naar Eindhoven' vraagt Robbie en kijkt verdrietig naar de jongen naast hem in de stoel. Rob had alles verwacht, maar deze reactie? Deze reactie ging te ver. Matthy haalt zn schouders op. 'Dan rij ik naar Eindhoven lieverd, dan kunnen we morgen ook meteen mijn ouders doen en die zullen niet zo gaan reageren liefje' zegt Robbie zacht. Matthy knikt, maar kijkt geen enkel moment om.

'Word je wakker lieverd' zegt Robbie zacht als hij in de parkeergarage staat. Matthy was iets meer dan een uurtje geleden al inslaap gevallen. Matthy opent zn ogen en stapt uit, waardoor Robbie ook uitstapt. Met zn knuffeltje in zn hand en zn hoofd gebogen, loopt hij achter Robbie aan. Ze stappen de lift in en stappen eruit als ze op de juiste verdieping zijn. 'Mag ik dalijk wel eventjes je wondjes verzorgen' vraagt Robbie. Matthy schud zacht zn hoofd. 'Dat is oke, dan doe ik het morgenvroeg eventjes' zegt Robbie en laat Matthy naar binnen. De jongen doet zn jas uit en loopt naar de woonkamer, waar hij op de bank gaat zitten. T maakt Robbie verdrietig, hoe de jongen er nu bij loopt, maar ook hij weet dat hij nu rust nodig heeft.

Rob zit aan de andere kant van de bank een film te kijken als hij het hoofd van Matthy op zn schoot krijgt. 'Moe, hm?' Matthy pakt de hand van Robbie en brengt hem naar zn haar. Robbie glimlacht en speelt met t haar van Matthy. 'Niet in slaap vallen, he' zegt Robbie. Hij voelt een zacht knikje en dan Matthy die zich rechtop drukt. 'Ik ga slapen' zegt hij zacht. Robbie knikt en krijgt een klein kusje van hem. Matthy staat op en loopt naar de kamer van Robbie, waar hij zn broek, trui en shirt uitdoet en een trui van Robbie aantrekt, de capuchon opzettend. Matthy gaat in bed liggen en houd zn knuffeltje dicht bij hem. Hij hoort de deur opengaan, maar verroert zich niet. 'Slaap je al' hoort hij zacht, waardoor hij meteen zn ogen sluit en doet alsof hij slaapt. Niet veel later voelt hij t bed indeuken en een kusje op zn voorhoofd. Hij merkt dat Robbie hem laat en is daar dankbaar voor. Dat hij de tijd krijgt, na iets dat hem lastig en zwaar ligt.