apocalypse||mabbie

hoofdstuk 2

Ingestort.
Zittende op de trap of badkamervloer.
Even zo'n moment wanneer alles te veel word en je het liefst vlucht, maar je hebt geen vervoer.

Te kapot om op te staan en te beginnen aan de orde van de dag.
Dingen die je eigenlijk nog moet doen, maar ook zoveel dingen die nooit iemand zag.

Zo'n moment dat je je verlamt voelt en echt niet wilt bewegen.
Een rare combinatie van rust en stress, wat je altijd hebt verzwegen.

Muziek die precies de gevoelige snaar raakt.
Een breakdown.
Voor de zoveelste keer door het leven veroorzaakt.

'Schatje, kunnen we eventjes praten?' Matthy kijkt op en knikt. 'Ik zat eraan te denken, hm? Wat als we het morgen op kantoor tegen de jongens zeggen over ons' zegt Rob. Matthy slikt en kijkt weer naar zn bord spaghetti. 'Je mag nee zeggen, hm?' 'Ik weet t niet Robbie' zegt Matthy en kijkt op. 'Wat als ze ons raar aan gaan kijken?' 'Dat gaat niet gebeuren Mat en als dat gebeurd, dan is dat niet het einde van de wereld. Wij blijven samen en de mening van andere doet daar niet toe' zegt Robbie. Matthy knikt en krijgt geen hap meer door zn keel. 'Ik ben er gewoon nog niet klaar voor' zegt Matthy zacht. 'Dat is toch oke. Je mag dat gewoon tegen me zeggen' zegt Robbie en pakt de hand van Matthy vast.

Matthy slaat zn armen om de middel van Rob en legt zn hoofd tegen de rug van Robbie. 'Wat is t schatje' vraagt Rob en draait zich om. 'Ik- t spijt me' zegt Matthy zacht. 'Hey waarom sorry schat' fluistert Rob. 'Ik wil niet dat je op mij moet wachten. Ik moet me er gewoon overheen zetten en t gewoon accepteren' zegt Matthy zacht. 'Lieverd, ik snap je oke? Ik vind t prima als jij er nog niet klaar voor bent en we daardoor het nog eventjes voor ons houden, maar ik wil gewoon openbaar van jou houden en niet alleen als we met zn 2e zijn' fluistert Robbie. Matthy knikt. 'Ik wil t wel zeggen. Ik moet me gewoon niet zo aanstellen' zegt Matthy. Robbie knikt. 'Dat is oke, maar weet dat je je niet aanstelt' zegt Rob. Matthy knikt klein, t niet gelovend.

-

Het is dinsdag en het had dan misschien een paar dagen langer geduurd voor ze het gingen zeggen, maar Rob merkte dat Matthy er nog niet helemaal klaar voor was en had daarom in t weekend nog eens goed met hem gesproken. Bijde stappen tegelijk het kantoor in en weten dat ze later zijn. 'Hey maatjes' zegt Raoul en glimlacht. 'Hey, zouden we meteen kunnen praten' zegt Rob die een arm om Mat slaat. De jongens knikken en staan op. Met zn vijven lopen ze naar boven. 'Wat is er jongens' zegt Raoul en kijkt Matthy aan. Matthy kijkt alleen niet terug.

'Mat en ik hebben het hier uitgebreid over gehad en we hebben afgesproken ons geheim te vertellen, wat we al 2 jaar voor ons houden' zegt Robbie en kijkt in de groep. 'Jullie zijn een stel' lacht Milo. 'Ja dat zijn we inderdaad' zegt Robbie en Milo stopt met lachen. Eventjes is het stil. 'Gefeliciteerd jongens' zegt Koen. 'Ja.. ja gefeliciteerd, t is jullie gegund' zegt Milo. En Raoul. Ja Raoul is een trotse vader en is al aan het huilen. 'Gefeliciteerd maatjes' snikt hij. Matthy zn blik blijft aan de grond gekleeft terwijl de rest elkaar een knuffel geeft. Had hij iets meegekregen van wat er gezegd werd? Nee. Zit hij nu in zn eigen gedachte gevangen en kan het zijn dat hij dalijk in tranen uitbarst? Ja. Zullen de jongens er dan voor hem zijn? Daar is geen twijfel over mogelijk.

Koen slaat zn armen van achter om Matthy heen en slaat zachtjes op zn borst, wat de jongen doet opschrikken en de tranen echt beginnen te rollen. 'Hey, t is oke, we zijn blij voor jullie' zegt Koen geruststellend. Ook Milo en Raoul gaan bij Matthy zitten en stellen hem gerust. 'We zijn allemaal blij voor jullie. We zouden nooit niet blij voor jullie zijn maatje. Weet dat. Weet dat wij ook van jullie houden diep van binnen' zegt Raoul. Matthy knikt en veegt zn tranen weg. Koen pakt zn kans en drukt een klein kusje op de wang van Matthy. Robbie glimlacht als ook Milo en Raoul dat doen en bij Matthy ook een kleine glimlach komt. Ze deden het vaker onderling als ze trots waren of als iemand eventjes wat meer liefde nodig had.

'Dankjewel' zegt Matthy zacht. 'Geen probleem maatje, we zijn blij voor jullie en weet dat als iets is, jullie gewoon naar een van ons mogen komen' zegt Raoul. Matthy knikt net als Rob. 'Willen jullie het ook al online zeggen of nog niet' vraagt Milo. Meteen schud Matthy zn hoofd. 'Dat is toch prima' zegt Koen rustig. Matthy knikt. 'Eerst onze ouders, he?' Matthy knikt. Eerst zn ouders vertellen. Wat Rob namelijk nog niet weet is dat de vader van Matthy zo christelijk is en zo homofobisch, dat dit nog wel een taaie voor hem kan worden. Ook al zal Rob er beter uitkomen dan Matthy, maar ook dan zullen de jongens er voor hun blijven.