ELMA KURDU (bxb)

7

Önüne konulan kahvaltılıkları heyecandan nasıl yediğini bile bilmiyordu. Durduk yere kendisine aksiyon yapıp sonra da gece uykusuz kalmıştı. Birazdan gideceği evde ne yapacağı hakkında en ufak bir fikri olmasa da istiyordu. Sırf erkenden gitmemek için de önce kahvaltı yapmak istedi. Oyalanırsa en azından onlar da hazır olurdu.

"Hayırdır sabah sabah nereye?"

Akif elindeki bardağı dudaklarına götürürken babasının meraklı sorusu ile annesi gülmeye başladı.

"Hakanlara gidiyormuş Beren'i görmeye. Pek seviyor Beren oğlumu, belli"

Annesi onun adına cevap verdiğinde babası şaşkın olsa da başını salladı. Onlara da garip geliyor olmalıydı ama kız istiyorsa elbette giderdi. Daha önce Hakan'ın evine hiç girmemiş olsa da herşeyin bir ilki vardı.

Ama eli boş gidemezdi ve ne alacağı hakkında da hiç bir fikri yoktu. Bir çocuk ne severdi ki.

"Anne ne alayım giderken?" Diye sordu. Oyuncak istediğini biliyordu ama onu almak için daha uzak bir yere gitmesi lazımdı.

"İşte meyve suyu çikolata falan al. Başka bir şey gitmez"

Kadın kendisine cevap verirken Akif duyduğu bildirim sesi ile hızla bardağı bıraktı. Dizleri bile sallanıyordu ve gergindi. Cebinden çıkardığı telefona bakarken ailesi de merakla kendisini izliyordu. Ekranda gördüğü isim ile yutkunup derin bir nefes aldı. Şerefsiz üstünde niye böyle bir etki bıraktı onu da bilmiyordu.

Hakan: Akif ne zaman geliyorsun?

Hakan: Beren seni soruyor bak özlemiş Atif gelsin diyor

Okuduğu mesajlarla yüzünde yine sırıtış oldu. O kızın kendisini bu kadar sevmesi de garip geliyordu ama itirazı da yoktu. Çocuklarla iyi geçinmek güzeldi.

Akif: çıkacağım birazdan daha erken diye acele etmedim

Hakan: erken değil biz çoktan kalktık geç gelme Akif

Akif: tamam lan germesene beni

Akif: hem bir şey lazımsa söyle alırım gelirken

Hakan: gerek yok alma bir şey, sen gel yeter bekliyoruz hadi

Akif: tamam görüşürüz o zaman

Akif yüzündeki sırıtışla telefonu kapatıp cebine soktu. Yine heyecan yapıyordu. Başını kaldırdığında kendisine bakan ikili ile sertçe yutkundu.

"Kiminle mesajlaştın sırıtarak. Gelin mi geliyor yoksa?"

Babasının sorusu ile yine açılan mevzu yüzünden kaşları çatıldı. Gelin falan istemiyordu o.

"Alim çocuğu rahat bırak. Her şeyi de bilme" dedi annesi. Onun sayesinde cevap vermekten kurtulduğu için rahatlamıştı. Aklının ucuna dahi gelmiyordu artık biriyle olmak. Kendisi şimdilik böyle iyiydi. İlerde ne olacağını ise bilmiyordu.

Yapacağı ilk ev ziyareti için artık sabırsızlanırken bardaktaki son yudumu da içip ayağa kalktı. Bekledikçe heyecanı artıyordu. Kahvaltı etmeden önce hazırlandığı için direkt çıkabilirdi.

"Ben gideyim o zaman. Geç kalmam zaten görüşürüz"

Babası ona meraklı gözlerle bakarken annesi ise gülümsüyordu.

"Selam söyle Hakan'a. O da gelsin bir gün"

Babasına hızla başını sallayıp mutfaktan çıktı. Onun geleceğini hiç sanmıyordu doğrusu. Zaten hafta içi zordu ve hafta sonu da kızıyla olmak isterdi. Yine de bunu kendisi de isterdi.