Hayatı iyi bir şekilde ilerleyen ana karakter kızımız bir gün ansızın öğrendiği gerçeklerle yıkılır.
Acaba hayatı yine eskisi gibi olabilecek mi yoksa her şey daha da mı kötü olacak?
_______________
Klasikleşmiş kurgu, alışılmışın dışında ilerleyiş...
Kardeşimle iddiaya girmiştik ve ben kaybetmiştim. Şimdi ona yemek ısmarlamam lazımdı. Bunun için dışarı çıkacaktık. Dün aldığımız yeni kıyafetlerden giymek istiyordum, bulabilirsem tabi.
Annem mutfakta Hümeyra ablayla hazırlık yapıyordu çünkü bugün güzeller güzeli, canım teyzem ve ailesi geliyordu.
Teyzemi çok fazla seviyorum. Çok çok fazla. Kesinlikle ikinci annemdi. Hatta "Teyze anne yarısıdır" derler ya, ben teyzeme %95 diyordum. Biraz daha zorlasam annem kadar seviyordum onu.
Tabii bu kadar sevmemde beni neredeyse onun büyütmesinin de katkısı vardı. Annemin ilk çocuğuydum ve doğumdan sonra annem çok kötü olmuştu. Sağlık sorunları nedeniyle sezaryenle doğmuşuz ikimiz de, daha doğrusu üçümüz. Benim doğumumdan sonra annem bayağı bitkin düştüğü için teyzem hem bana bakmış, hem de anneme yardım etmiş.
Aradan bir yıl bile geçmeden annem yine hamile kalmış, fakat bu sefer erken doğum yapmış ve erkek kardeşim hayatını kaybetmiş. Annem bu kayıp sonrası uzun süre psikolojik tedavi almıştı. Bakıcılarla büyümemi istemediği için bu sürede teyzem hep bizde kalmış, bana bakmış ve anneme destek olmuştu.
Babam da o zamanlar annemle birlikte yıkılmıştı ama güçlü durup anneme destek olmuş, birlikte o durumların üstesinden gelmişler.
Bu süreçlerde de ben canım teyzemle birlikte büyüdüm. Teyzem o zamanlar evli olmadığı için bu onun için sorun olmuyordu, aksine beni kendi kızıymışım gibi büyütüyordu.
Daha sonra annem üçüncü kez hamile kalmış, sağlık sorunları nedeniyle gününün çoğu zamanı hastanede ve ikinci hamileliğinden kalma travma nedeniyle psikologların yanında geçmiş.
Ben yine biricik teyzemleyim.
Böyle böyle neredeyse 4 yıl teyzemle birlikte büyüdüm. Yanlış anlaşılmasın teyzem bizde kalıyordu, ben teyzemlerde değil. Yani hepsinde annemi ve babamı görüyordum.
Daha sonra annem çok şükür hem fiziki, hem de psikolojik açıdan iyileşmiş ve annelik görevinin başına geçmiş.
Babamsa o zamanlar iflasın eşiğindeymiş ve işlerini düzeltmeye çalışıyormuş. Annemin yanında ona destek oluyormuş. Aynı zamanda beni ihmal etmiyormuş. Annem tamamen iyileştikten sonra dördümüz çok güzel bir aile olmuşuz.
