ARAŞTIRMACI HASTANE

BÖLÜM 2 : ÇIĞLIK

Merhabalar!
Wattpad bildiğiniz üzre Türkiye genelinde erişime kapatıldı.
Biz yazarlar ve siz değerli okurlar Wattpad'in tekrar açılmasını beklerken uygulama tamamen kaldırıldı. Birçok insanın hayali de uygulama ile birlikte kaldırıldı maalesef. Ben bir yazar ve okur olarak Wattpad'in geri açılmasını destekliyorum. Diğer uygulamalar üzerinden kitaplarımı yayınlama şansım elbette var ancak ben alıştığım ve benimsediğim bu uygulamayı öylece bırakmak istemiyorum.

Bölümleri Wattpad'de yazmaya ve yayımlamaya devam edeceğim. Başka bir uygulamadan kitaplarımı yazmayacağım.

İyi okumalar dilerim!

NEVRA

İçeri girdiğimizde bizi karşılayan kimse yoktu. Sağda bir koridor vardı ve sonu neredeyse görünmüyordu. Solda kalan koridor da aynı sağ taraftaki gibi beyaz ışıklı ve oldukça uzundu. Önümüzdeki koridorun ışıkları kapalıydı. Üç koridorda da sayamadığım kadar oda vardı. Bakışlarımı yanımdakilere çevirdim.

Asya ve yanındaki genç adam sahte bir gülümsemeyle bana ve Tunç'a bakıyordu. Tunç ise dikkatle etrafı süzüyor ve kafasında dönen soruların cevabını bulmaya çalışıyordu.

"Sizlere kalacağınız odaya kadar eşlik edelim," dedi Asya.

Bu kadına sebepsiz uyuz oluyordum. İçimden gelen bir dürtü ondan uzak durma isteği uyandırıyordu.

"Olur," dedim gülümseyerek.

"Ben lavaboya gitmek istiyorum," dedi Tunç. Genç adam ona eşlik ederken sol koridorda ilerleyip koridorun sonunda sağa döndüler ve gözden kayboldular. Asya elini sağ koridora uzatınca kafamı sallayıp yürümeye başladım.

Koridorda ilerledikten sonra az önce durduğumuz yerden göremediğim bir merdiven ve asansörün koridorun sonunda, sağ tarafta olduğunu fark ettim. Etraftaki sessizlik ürpermemi sağlarken sessizce yutkundum. Merdivenlerden çıkmaya başladık. Bir kat çıktığımızda katın bütün ışıklarının kapalı olduğunu fark ettim. Dikkat çekmemeye çalışırken etrafa bakındım.

Biraz olsun aydınlık olamaz mıydı?

Gündüz vakti insanları odalarına kapatıp zorla uyutuyorlar mıydı?

"Neden ışıkların tamamı kapalı?" Sorumla yüzüne karanlık düşen kadın bana döndü.

"Bu katın bütün hastaları intihara meyilli veya insanlara saldırmaya meyilli olanlardan oluşuyor. Odalarından çıktıklarında diğerlerine saldırıyorlar. Kattaki bütün pencerelerin kapatılmış olmasının sebebi ise intihar etmek isteyen kişilerin aşağı atlamaya kalkışmasını engellemek."

"Peki," dedim kaşlarım çatılırken.

Sadece birinci kattan aşağı atlayan birine en fazla ne olabilirdi bilmiyordum ama buna engel olmaları güzeldi. Peki, insanları ışıksız odalara kapatıp sağlıklarının düzelme ihtimallerini ellerinden almış olmaları bir saçmalık değil de neydi? Ve ışıklar neden kapalıydı?

İki kat daha yukarı çıktığımızda sadece birinci katın ışıklarının kapalı olduğunu fark ettim.

"Sizin odanız burası," dedi Asya. Koridorun karşısında kalan odanın kapısını elini uzatarak gösterdi. Kafamı salladım ve elinde duran telefonuma baktım.

Bir hafta telefon yok Nevra.

"Giysileriniz yatağınızın üzerinde." Kafamı sallayarak onu onaylayıp hızlı adımlarla yürümeye başladım. Koridorun sonundaki odanın kapısını açıp içeri girdim. Kapıyı kapatmadan önce Asya'ya baktım.