GÜL GÜZELİ

GÜL GÜZELİ- 3

Merhabaaaağ ❤

Pamuk parmaklar yıldıza efenim😇

KEYİFLİ OKUMALAR!

🌹🌹🌹

Yaşanan olaylar Hancıoğlu ailesinin kulağına gittiğinde hepsi bir hışımla hastaneye ulaşmış, her bir ferdi büyük öfke doluydu. En başta, tüm heybetiyle ilerleyen Haşmet Beyin bakışları etrafı tarıyor, biricik kızını görüp bir nebze olsun rahatlamak istiyordu. Bir adım gerisinde kalan Ayçiçek Hanım ise gözyaşlarına engel olamıyor kızını kurtaran Narin'in sağlığı için sessizce dualarını sıralıyordu. Ferman Bey ise bastıramadığı öfkesiyle sert adımlarını atarken, adamlara verdiği talimatın çabucak yerine getirilmesini istiyordu. O Rauf bulunacak, cezası kesilecekti. Başka türlüsü Ferman Hancıoğlu'nu asla rahata kavuşturmazdı.

Berfin'in ikizi Boran ise kız kardeşi için endişeliydi. Adı kadar emindi ki bu olayda Rauf'tan çok kendisini suçluyordu. Berfin böyle bir kızdı. Gençliğin vermiş olduğu deli kanıyla ve ailesinin her daim yanında olmasının bilinciyle cesur ama bir o kadar da narindi. Yaşadığı olaylardan kolaylıkla etkilenip bir süre bunun buhranıyla yaşardı.

Şu anda olduğu gibi...

Tırnaklarını kemirip duran Berfin, hastaneye yatağında bilinçsizce yatan Narin'i yaşlı gözlerle izliyordu. Duyduğu minnet o kadar büyüktü ki kendinin bile farkına varamadan abla yerine koyduğu Narin için dualar ediyordu.

"Ağlama artık Berfin," dedi Doktor Kadir. "O iyi."

Kadir... Berfin'in yürek yangını, Kadir. Her daim sesini duymasıyla bile kalbi bir kuş misali atan Berfin bugün o duyguları hissedemiyordu çünkü korku öyle baskındı ki bir türlü kendini sakinleştiremiyordu. "İyi diyorsun madem," dedi Berfin titrek çıkan sesiyle. "Niye hâlâ uyanmadı? Beti benzi de atık zaten."

"Bu gayet normal Berfin," dedi Kadir, bir nebze olsun kızı sakinleştirmek için yumuşak ses tonu kullanarak. "Kan kaybetti bu yüzden solgun gözükebilir. Uyanmamasının nedeni de serumuna eklenen ağrı kesici olabilir. Ağır bir ilaçtır."

Akıtmamak için kendini zor tuttuğu yaşlar bir anda mavi gözlerinden dökülmeye başladı. "İyi olsun," dedi. "Allah'ım ne olur iyi olsun, benim yüzümden başına gelen bak."

Berfin'in döktüğü yaşlar Kadir'i boğmaya başladığında beyaz önlüğünün ceplerine soktuğu ellerini yumruk hâline getirdi. Yüreği deli gibi atıyor, gök gözlüsüne sarılmamak için kendiyle savaş veriyordu. İki yaralı yürek birbiri için attığının farkında bile değildi. Kadir, en yakın dostumun bacısı diye kendini tutuyor, Berfin ise ağabeyimin kan kardeşi, beni bacısı biliyor diye duygularını gizliyordu. Hâlbuki bir baksalar birbirlerine göreceklerdi gözlerinin derinliğindeki o yaraları ama nafile. Bu genç çift birbirine on saniyeden fazla bakamıyorlardı bile.

"Ağabeyini neden dinlemezsin ki Berfin?" dedi, Kadir. "O kanı bozuk seni takıntı hâline getirmişken korumaları ne demeye istemezsin?"

Berfin omuzları ağlayışının şiddetiyle sarsılırken, "Bilemedim," dedi. "Yemin ederim bu kadar gözünü karartacağını bilemedim. Baş edebilirim sandım."

Kadir sadece başını sallamakla yetinip zaten kötü olan kızın üzerine gitmek istemedi. Canı yanıyordu sevdiğinin, onun canı yandıkça da kendi içimde kavruluyordu genç adam. "Üzülme," dedi, rahatlatmak adına. "Tüm kontrollerini ben sağlayacağım. Onu iyi edeceğim. Hem az önce de söyledim, olumsuz herhangi bir durum yok."

Berfin yanaklarını ıslatan yaşları elinin tersiyle silip bakışlarını Narin'e çevirdi. İlk gördüğü anda hayran kalmıştı genç kadına. Hem güzel hem de cesurdu ve tek başına Rauf'a kafa tutmuş olması Berfin'in gözünde Narin'i farklı bir kulvara çıkartmıştı. Uzanıp elini tuttu. "Sana ben bakacağım," dedi gülümseyerek. "Hatta öyle bir bakacağım ki eskisinden bile çok daha iyi koşacaksın, söz veriyorum." Tam o sırada odanın kapısı gürültüyle açıldığında Berfin korkuyla sıçradı.