GÜL GÜZELİ

GÜL GÜZELİ- 11

Merhabaaaaağğğ ❤

Şehir değişikliği yaptığımdan yeni bölüm birazcık gecikti, sizi de daha fazla bekletmek istemediğimden yazmış olduğum kadarıyla paylaşıyorum. Ben kalan kısmı yaza dururken siz bu bölümü okuyun istedim. Diğer bölüm biraz aksiyonlu geçsin bakalım 😎😎😎

Bu arada söylemekte fayda var; ne kadar çok oy ve yorum gelirse yeni bölümü de bir o kadar hızlı gönderirim. Bir süre bomboş takılacağım için bol bol yazma fırsatım var, anlatabildim mi ballı lokmalarım? 😁

Ayrıca; bilim kurgu-dark romance okumayı seven varsa KARANLIKTA BİR YERDE'de sizi bekliyor olacağım.

KEYİFLİ OKUMALAR!

🌹🌹🌹

Demir karşısındaki manzarayı öfkeli gözlerle izlerken, kardeşi bildiği adamın yüzündeki mahcup ifadeyi görebiliyordu. Menekşe'nin koştur koştur ona haber vermesi üzerine eve gelirken, annesini çalışma odasının kapısına yaslanmış hâlde bulması genç adamı işkillendirmişti. Akılına gelen de başına gelmişti zaten. Annesi ve kuzeni rahat durmayacaktı.

Ferman, Şermin'in durumunu umursamadan çabucak geri çekilirken, "Kardeşim," dedi panikle. "Şermin'in başı dönüp sendeleyince yardım etmek istedim."

Demir'in bakışları kuzenine döndü. "İyi misin?"

Şermin ellerini önünde birleştirip, "İyiyim ağabey," dedi yanlış kişiye yakalanmış olmanın çekincesiyle. "Bir an başım döndü, dengemi kaybettim. Ferman'da sağ olsun yardımcı olmak istedi."

"İyiysen odana çık, Şermin."

Genç kadın acele adımlarla kuzeninin yanından çıkıp giderken kapıyı kapatma gereği duymamıştı. O kadar öfkeliydi ki bu sinirini bir şekilde üzerinden atmalıydı. Hem reddedilmiş hem de kuzenine basılmıştı. Teyzesi, kendini o kadar tembihlemesine rağmen hangi cehennemdeydi!

Odadan hışımla çıkan kuzeninin ardından delici bakışlarını yollayan Demir kapıyı kapatarak Ferman'a döndü.

Ferman'ın ise içi çekince doluydu. Yakalandıkları hâl çokta münasip değildi sonuçta. Kardeşi bildiği adamın onu yanlış anlamayacağını biliyordu bilmesine ama içi rahat değildi işte.

"Demir,-"

Demir elini havalandırarak karşısındaki adamı susturdu. "Bir açıklama yapmana gerek yok kardeşim, ben seni bilirim. Yardım için dediysen öyledir."

Ferman yaşadığı rahatlamayla derin bir soluk bırakırken eliyle koltuklardan birini işaret etti. "Otursana, konuşalım."

İki kuzen karşılıklı olarak koltuklara yerleşirken Ferman ne olur ne olmaz diye durumu izah etme ihtiyacı duydu. "Menekşe'nin bana söylediği konuyu hatırlıyor musun? Şu, Şermin ve benim hakkımda dönen dedikodular hakkında?"

Demir başını sallayarak onayladı. "Evet?"

"O konuyu konuşuyordum. Tabii bana bunu söyleyenin Menekşe olduğundan bahsetmedim. Kim bu asılsız haberleri yayıyor diye merak ettim sordum, soruşturdum dedim. Bu konulardan rahatsız olduğumu ve önünü kesmesini rica ettim. Öfkelendi. Çok öfkelendi. Gitmek üzereyken de sendeledi, yardımcı olmak istedim işte."

Demir, bunu nasıl söyleyecekti bilmiyordu. Sonuçta annesini kapıyı dinlerken yakaladığını söylemek onun içinde çok kolay değildi. Belli ki bir planları vardı ve bu planlar doğrultusunda amaçlarına ulaşabilmek için ortalığı karıştırmaktan gocunmayacaklardı. Adam sıkıntıyla sakalını sıvazlarken, "Şermin kuzenimdir ama ona dikkat et Ferman," dedi. "Eğer Menekşe'nin dediği gibi sende gözü varsa, istediğini elde edene kadar çirkefleşmekten çekinmeyecektir. Özellikle kendine yeni bir yol hazırlamaya çalışırken bin kat daha dikkat et. Narin mevzusunu öğrenirse kızla daha fazla uğraşır."