Farika gxg

20

Leyla gözünü açtığında loş ışığın aydınlattığı odayı inceledi. Tuğla duvardan tanımıştı ki burası Kamer'in eviydi. Sonrasında barı ve onunla arabada olduğunu hatırladı. Bu kısa hatırlamalar Leyla'nın rahatlamasını sağladı. Kamer ile olduğunu anladığında güvende olduğunu biliyordu. Arkasından kendisini saran bedene göz ucuyla baktı.
Kamer onu sarmış uyuyordu. Onu uyandırmamak için hafifçe kıpırdandı. Başının ağrısıyla yüzünü buruşturdu. Leyla'nın kıpırdanması ile Kamer de uyandı. Leyla'yı saran kolunu hafifçe gevşetti ve gözlerini ovuşturdu.

"Uyandın mı?" bu anlamsız soruyu sorduğunda Leyla başıyla onayladı. "Saat kaç?" başını elleri arasında alarak parmaklarıyla şakaklarına masaj yaptı. Kamer yataktan çıktı ve sehpaya bıraktığı telefonuna yürüdü.
"Üç" kısa bir cevap verip mutfağa geçti.
"Su ister misin?" Leyla duyduğu bu teklifi sessizce başıyla onayladı.
Hala başını ovuyordu. Bar öncesi babası ile konuşmalarını hatırladığında derin bir nefes verdi. İşin o kısmını nasıl çözeceğini bilmiyordu.
Yatağa elinde suyla yürüyen Kamer'e tebessüm etti.
Suyu alıp bir kerede içti.

"Benim eve gitmem lazım." yataktan ayaklarını sarkıtıp konuştuğunda Kamer şaşırdı.
"Bu saatte ve bu halde?"
Leyla ayağa kalkarken gergin bir şekilde sordu.
"Ne varmış halimde." Ayağa kalkışı ile başı döndü ve sendeledi. Kamer hızlı bir refleksle onu yakaladı. Ve Leyla'yı sardı.
"Ayakta duramıyorsun Leyla. Gel uyuyalım sabah erkenden gideriz."
Leyla onun kollarından kurtuldu.
"Babamla konuşacağım, gitmem lazım." birkaç adım ilerlediğinde Kamer de arkasından yürüdü.
"Yavrum saat üçte ne konuşacaksın? O da uyuyordur zaten." Leyla'yı ikna etmeye çabalıyordu.

"Kamer karışma. Konuşacağım." Hala damarlarında olan alkolün de etkisiyle konuşması bozuktu. Sallanarak yürüyor ve keskin bir viski kokuyordu.
"Leyla.. Gerçekten yoruyorsun beni. Gel yat uyuyalım söz sabah erkenden gideriz."
Leyla koltuğun üzerindeki ceketini aldı.
"Yorulma Kamer yat uyu sen." ceketini giymeye çabaladı ama kollarını karıştırıyordu. Kamer derin bir nefes verdi.
"Leyla!" uyarıcı bir şekilde adını söylediğinde Leyla hala ceketle uğraşıyordu.
"Ne Leyla? Gideceğim diyorum ya taksi çağır, ya da beni bırak." Etrafa bakındı. "Çantamı gördün mü?" Kamer'in cevap vermesini bekledi. Kamer onu umursamadı. Otoriter bir şekilde diretti.

"Leyla bu halde eve gitmeni istemiyorum tamam mı?" Kamer'in yüksek bir şekilde net tavrı Leyla'yı şaşırtmıştı. Koltuğun kenarına oturup ona baktı.
"Ne demek şimdi bu?" Kamer'in sözlerindeki imayı sarhoş olsa da anlamıştı.
"Ne demek olduğunu biliyorsun..Bu halde gidemezsin." Kamer Leyla'nın gözlerine bakarak sinirle konuştuğunda Leyla istemsizce güldü.
"Sen..? İnanmıyorum sana ya? Görkem orda olduğu için mi?" Leyla şaşkınlıkla konuştu. Kamer iyice gerilmişti. Gecenin ortasında sarhoşken kavga etmek istemiyordu.

"Sarhoş olduğun için." daha sakin bir şekilde konuştuğunda bu kez öfkelenen Leylaydı.
"Sarhoşluğu bahane ediyorsun aslında ne düşündüğünü ikimiz de biliyoruz." Leyla'nın bağırması Kamer'in yapay sakinliğini silip götürdü.
"Leyla.. Delirtme beni? Yapmadığın şey mi?" öfkeyle bağırdığında Leyla hızla olduğu yerden kalktı.

"Bunu yüzüme vuracağını bilseydim asla sana gelemezdim." son sözlerini söyleyip kapıya yürümeye çalıştığında Kamer koştu ve Leyla'yı arkasından yakaladı. Kollarını onun beline doladığında özürler diliyordu.
"Leyla.. Dur! Özür dilerim. Yüzüne vurmuyorum." Leyla Kamer'in kolları arasında kıpırdanırken bağırıyordu.
"Bırak Kamer! Dokuma!" Leyla'yı daha sıkı sarıp kulağına yaklaştı. Leyla'nın bağırmaları arasında sakin bir tonla onun kulağına fısıldıyordu.
"Bebeğim.. O anlamda söylemedim.. Ne olur gel otur konuşalım.." Leyla kıpırdansa da onun kollarınan çıkamıyordu. İstemsizce kıpırdanmayı bıraktı ve sakinleşti. Önünü Kamer'e döndüğünde yüz yüzeydiler.