Farika gxg

31

"Çocuklar..Hadi kahvaltıya!" Görkem yukarı kattan bağırdığında Leyla da onun sesi ile mutfaktan irkildi.
"Anne!Mavi defterimi bulamıyorum." Asel şikayet ederek mutfağa girdiğinde Leyla kızına baktı.

"Bebeğim masanın üstündeki rafa baktın mı?" Leyla kahvaltıyı hazırlarken kızına konuştu.
"Baktım..Bulamıyorum..Ödevim içinde.." kahvaltı hazırlamaya ara verip Asel'e yürüdü.
"Gidip bulalım o zaman!"

Leyla bu sabah telaşını bile özlemişti. Çocukları ile rutinine dönmek babasının ölümünden ve Kamer ile yaşadığı olaylı ilişkisinden sonra ona güvende hissettiriyordu. Her ne kadar bir zorunluk ile burda Görkem ile aynı evde bulunmak durumunda kalsa da yıllardır sürdürdüğü hayatına yeniden devam etmek bir konfordu.
Asel'in odasına girdiklerinde Görkem elinde mavi defteri tutuyordu.
"Buldum! Ama bir öpücük karşılığında verebilirim." Yere eğildi ve yanağını uzattı. Asel koşarak annesini öptüğünde Görkem de onu sıkı sıkı sarıp daha çok öptü.
"Eşyalarını saklayıp öpücük sayımı arttırabilirim." Görkem neşeyle konuşup Asel'i gıdıklarken Asel de kahkahalarla gülüyordu.

"Çok sevgi dolusunuz ama okula geç kalacağız." Leyla uyarısını yaptığında Görkem kızını kucağına aldı.
"O zaman hemen mutfağa gidip bu mideyi dolduralım." Asel'in karını tutarken kucağında onunla yürüdü.
"Hayatım sen Yağız'a bakar mısın? Okula gitmek istemiyormuş beyefendi." Görkem'in konuşmasıyla Leyla da hareketlendi.
Yağız'ın odasına giderken Görkem'in ne yapmaya çalıştığını da anlıyordu. Çocuklar etraflarındayken tartışmıyorlardı ortam sakindi ve bu durumun ilişkilerine iyi geleceğini düşünüyordu.

Oğlunun odasına girdi ve hala yatakta yatan oğluna baktı. Yatağa yürürken konuştu.
"Uykucu..Hadi kalk artık." Yatağın yanına oturduğunda Yağız mırıldandı. Leyla uzandı ve onu öptü. Dudakları anormal bir sıcaklık hissettiğinde bu kez elini oğlunun alnına koydu. Artık emindi Yağız'ın ateşi vardı. Üzerindeki yorganı açtı.

"Annecim..İyi misin?" Onu uyandırdı ve üzerindeki tişörtü de çıkardı. Atletiyle yatakta dururken hem uykusundan ayılmaya çalışıyor hem de hasta olduğu için halsizliği belli oluyordu.

"Sen yat anneciğim...Ben hemen geliyorum." Oğlunu birkaç kez öptü ve hızla odadan çıktı. Aşağı indi ve dolaptan ateş ölçeri aldı. Mutfağa geçtiğinde Asel ve Görkem kahvaltı ediyorlardı.

"Görkem..Yağız'ın biraz ateşi var..Sen kahvaltıdan sonra Asel'i okula götür ben onunla ilgileneyim." Görkem hızla sandalyesinden kalktı.
"Annecim sen tabağını bitir ben abine bakıp geliyorum." Asel'e sakince konuştu ve başının tepesinden öptü. Leyla'ya yürürken telaşlı olduğu belliydi.
Çocuklar hava değişimlerinde sık sık hasta olurlardı Leyla bunu iyi idare etse de Görkem her seferinde panik olurdu. Bu kez de durum değişmedi.

"Nesi var? Kesin tatilden dolayı oldu..O kadar yolu kaldıramadı bünyesi.." önden yukarı çıkarken Leyla da arkasından onu takip ediyordu.
"Tamam panik yapma..Biraz ateşlendi o kadar..Evde şurup veririm dinlenir geçer."  Leyla'yı pek duymuş gibi değildi. Panikle odaya girdi ve yatakta yatan oğluna yürüdü. Ona dokunduğunda bile ateşi olduğunu anlıyordu.
Leyla ateşini ölçtü.
"Görkem..39..Hastaneye gitmemiz lazım bu çok yüksek." Görkem hemen Yağız'ı kucağına aldı.
Ateşten dolayı sayıklıyordu ve terlemişti.
"Tamam hadi gidelim.."

Hastaneye geldiklerinde acilden giriş yaptılar. Bir yatağa geçip kısa bir süre beklediler.
"Merhaba.." Leyla da Görkem de duydukları sesle sesin geldiği yöne baktılar. Kamer beyaz bir önlükle karşılarında duruyordu. Bu anlık bakışmayı Kamer durdurdu ve yatağa yürüdü.
"Neyi var?" yatakta atleti ile yatan Yağız'a baktı.

"Ateşlendi.."Leyla konuşmaya başladığında Görkem hemen araya girdi.
"Başka bir doktor istiyoruz. Teşekkürler." Kamer'e gözlerini dikip söylemişti.
"Diğer doktorlar müsait değil..Beklersiniz." Kamer de aynı gerginlikle konuştu.
"Çok beklemeyiz herhalde." Görkem'in sözlerinden hemen sonra Leyla konuştu.
"Görkem..Şu an hiç sırası değil.." Kamer'e döndü.