VARİSLERİN AŞKI💚💙

11.Bölüm

Gözlerimi açtığımda büyük genelde siyah tonları kullanılmış bir odadaydım

Emma: neresi burası? Ve burda ne işim var?

Tom: benim odam. Bundan sonra burda kalacaksın. Gözetim altında olacaksın ve hiçbir yere gidemeyeceksin

Emma: beni burda zorla tutamazsın!

Tom: tuttum bile

Emma: yokluğumdan şüphelenmeyecekler mi sanıyorsun?! Koskoca Ravenclaw varisinin kayıp olduğunu anlarlar! Bunun yanında herkesi takibe almazlar mı sanıyorsun!? Özellikle de seni Tom Marvolo Riddle'ı Dumbledore senden şüpheleniyor ve dippet ona güveniyor!

Biraz düşündü ve mantıklı bir şey dediğimi anlamış gibi baktı

Tom: seni götüreceğim. Ama yeminim olsun yanımdan 1 saniye bile ayrılırsan seni lanetlerim.

Göz devirdim ve kafamı salladım

Yine ellerimi tuttuğunda sanki kalbime bir şey olmuş gibi yavaş yavaş nefes alıyordum

Ah merak etmeyin
Tabii ki zihnim kapalı!

Gözlerim yine kapandı

Beni cisimlediği yere gelmiştik

Kolunda ki saate baktığımda ilk derde geç kalmıştım

Ama sorun değildi. Aptal aritmasi dersinden nefret ediyordum

Emma: tamam ben derse gireceğim sende git

Tom: bugün dersler bizimle

Ah lanet olsun!

Emma: bu bilgiyi niye bana verdin? İlgilendirmez beni. Git işte

Kolumdan tuttu ve beni de kendi ile sürüklemeye başladı

Kolumu hızla çektim ve sinirle ona baktım

Emma: yürüyebilirim!

Tom: yürü o zaman!

Onun önünden yürüm ve sınıfın önüne geldik

Öne geçip kapıyı çaldı ve içerden gel sesi geldi

İçeri girdiğimizde tüm öğrencilerin bakışları üstümüzdeydi.

Tom Riddle ve ben? Ben olsam bende şaşırırdım

Tom: profesör, Bayan Cooper ile kütüphende cezadaydık

Herkes bize bakarak konuşmaya başlayınca öldürücü bakışlar atmayı ihmal etmiyordum tabii

Groblin: oturun çocuklar.

Ben solda ki masaya geçip oturacakken kolumdan tutup kendi masasına oturunca kaşlarımı çatıp baktım

Emma: ne yapıyorsun sen?! Yanlış anlıyacaklar!

Tom: zerre umrumda değil. Beni tanıyorlarsa senin gibi birine bakmayacağımı biliyorlardır

Emma: evet haklısın. Benim gibi zeki, güzel, becerikli, marifetli biri senin yanına yakısmaz daha kötülerine layıksın

Bu sefer kaşlarını çatıp bakan oydu

Emma: neyse önüne dön daha çok konuşmak istemiyorum

Tom: ben ölüyordum sana zaten

Emma: biliyordum. Benim gibi zeki birine kim ölmez ki?

Tom: bu egonu nerden aldın acaba? Anne babandan mı? Ah doğru ya onlar yoktu

Emma: bu açık sözlülüğünü kimden aldın acaba Riddle? Ailenden mi? Ah doğru ya baban bir bulanıktı ve annende zseni doğururken ölmüştü

Ellerini boğazıma geçirip boğmaya baslayınca profesör ve öğrenciler ayırmaya çalışıyordu ama onun bırakacağı yoktu

Ben bir şey diyemiyordum çünkü ölmeme tahmini 30 veya 40 saniye kalmıştı

Bıraktıktan sonra asasını çıkarttı ve doğrultarak bir kaç büyü mırıldandı

Bedenim acı içinde kıvranırken hiç birşey duyamıyor veya göremiyordum

Gözlerimi hastane kanadında açtığımda utanmaz arlanmaz yanımda ki koltukta bir bok olmamış gibi elinde ki pislik kitabı okuyordu

Yerimde doğrulmuştum ama karnımın acısıyla tekrar uzanmıştım

Tom: dersini almışsındır diye umuyorum

Emma: ders mi? O da ne? Öyle bir şey hiç duymadım ben

Tom: cidden arlanmıyorsun sen

Emma: asıl sen arlanmaz bir utanamzsın! Ne hakla gelip yanımda oturursun! Asam nerde benim!

Cebinden asamı çıkarttı ve

Tom: sanırım bu

Emma: ver onu bana!

Tom: rüyanda bile göremezsin

Sinirle ellerim saçlarıma gittiğinde resmen kriz geçiriyordum

Gözlerimi öfkeyle kapattım ve hem elimde ki izlerim gitmesini hem de sakinleşmemi bekledim

Biraz da olsa sakinleşince

Emma: bak. Canım Lord'um ver artık şu lanet asayı.

Tom: asa mı? O da ne? Öyle bir şey hiç duymadım ben

Dedi az önce ki taklidimi yaparak

Emma: sen benimle dalga mı geçiyorsun!

Dalga denizde olur

Sen kes sesini iç ses!

Ok

Tom: dalga mı? İç sesin dalganin denizde olduğunu söylemedi mi Canım Leydim

Şimdi bir şey derdim de! Ben canını seven biriyim

Emma: Bak Tommy sinirlenmeye başlıyorum ama

Tom: sesini kesersen belki sonra

Tam yerimden kalkacakken karnımda ki acıyla yüzümü buruşturdum

Tom: canını yakmak hoşuna gidiyor herlade!

Dedi ve yerinden kalkarak yanıma gelip yatakta uzanmamı sağladi

Emma: asamı ver kalkmam

Dediğimi yaptı ve cebinden asamı çıksrtarak bana verdi

Tom: üzerimde büyü var bir şey yapamazsın. Yani kendini boşuna yorma

Emma: senin gibi biri ile kendimi yormayacaktım zaten!

Tom: hiç akıllanmıyorsun gerçekten
Uğraşmayacağım bu akşan toplantı 9'da

Emma: 9 mu? Çok geç!

Tom: umrumda değil geleceksin zorundasın! Leydi isen leydiliğini bileceksin emma!

Emma mı? İsmimi ilk defa ağzından duyuyordum ve gerçekten çok hoşuma gitmişti

Ses tonu ile birleşince daha da hoş olmuştu

Ne! Hayır tabii ki ismimi söylemeye layık değil

Emma: tamam defolup gidebilirsin daha fazla oksijen tüketme

Tom: Cooper!

Emma: tamam ya sustum

Tom: gerçekten tanımadan önce böyle konuskan değildin! Seni bu hâle getireni bir görürsem! En iyi işkence büyülerini üzerinde uygulayacağım!

Emma: söyleyeyim mi? Orion Black, Abraxas Malfoy ve Cygnus Black

Kaşlarını çattı ve oflayarak revirden çıktı

Tam 800 kelime ve sadece 25 dakika da yazdım Rekor budurrr
Nasıldı peki? 💚💚💚💚💚