Bir insanın yaptığı hatalar yüzünden herkes cezalandırılıyordu. bu kesinlikle haksızlıktı. bir insan boş yere hak etmediği bir muamele görmemeliydi.
Tom Marvolo Riddle
Gözlerimi kapalı bir şekilde yattığım an burnuma dolan kokuyla daha çok mayışmıştım. Ve kendimi daha çok o kokuya yaklaştırmıştım.
Bir dakika! Ne?! Nasıl yaklaştirmıştım?!
Hızla gözlerimi açınca yanımda yatan Marvolo ile yataktan kalkmıştım.
Ayndan üstüme baktığımda bebek değildim.
Hatırladığım en son şey abraxas'ın üstüme küçüklük iksiri dökmesiydi.
O aptalı bulunca gebertecektim!
Ama konumuz bu değildi. Benim Tom'un koynunda ne işim vardı?
Gidip onu salladım ve
Emma: şhtt hey! Kalksana!
Tom: bir uyutmadın dün akşamdandır! Ha bire ağlagip duruyorsun yeter artık!
Dedi ve gözlerini açtı.
Tom: emma?
Emma: tom?
Tom: eski hâline dönmüşsün?
Emma: bende yeni fark ediyorum. Ve benim burda ne işim var?!
Tom: hiçbir şey hatırlamıyor musun?
Emma: hayır hatırladığım en son şey gerizekalı, mal, manyak, aptal, salak, beyinsiz, köpek Abraxas'ın üstüme küçüklük iksiri dökmesiydi
Tom: iyi.
Emma: ne iyi?
Tom: sanane! Kendine geldiğine göre odamdan defolup git!
Emma: iyi. Ama önce o malfoy'un nerde oldugunu soyle
Tom: bende bilmiyorum. Ama eğer görürsen onu, ve diğer iki black'i bana da getiriyorsun. Benimde onlarla hesabım var
Emma: iyi
Dedim ve ordan çıktım. Onun odasından çıktığım için tüm herkes bana tuhaf tuhaf bakıyordu.
Umursamayıp odama girince kızlar ayağıya kalktı
Rana: eski hâline dönmüşsün
Emma: evet.
Rana: sevindim. Riddle da rahatlamış oldu
Emma: Riddle?
Rana: hatırlamıyor musun?
Emma: hayır?!
Rana: Riddle tüm hafta boyunca sana baktı. 7 gün boyunca yanından hiç ayırmadı ve tüm ihtiyaçlarını giderdi. Sende onun kucagından indiği an ağlıyordun.
Emma: ne?!
Rana: duydun işte
Yutkundum ve
Emma: o zaman... geceleri...
Rana: evet beraber yatıyordunuz. Artık gündüzleri kahvaltıda bile geceleri nasıl ağlıyorsan artık gözleri şişmişti zavallı yakışıklı çocuğun.
Emma: seni ilgilendirmez nasıl ağladığım.
Dedikten sonra dolabımı açtım. Uzerimde ki iğrenç bebek kıyafetleri berbattı.
Güzelce bir duş alıp temizlendikten sonra üstümü giyindim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımı ıslak bir şekilde bıraktım ve kahvaltı için büyük salona gittim.
Ama gitmeden önce tuvalete gidip kusmustum. Ve sadece süt kusmuştum.
Şimdi gidip bir haftadır yemediğim yemeğimi yiyecektim.
Büyük salona girdiğimde herkes bana bakıyordu
Sanki ilk defa görüyorlardı
X: emma değil mi o? Y: eski hâline geri dönmüş Z: Riddle'ı unuttunuz mu? Nasıl güzel bakıyordu ona. İnsanın ondan çocuk yapası geliyordu X2: evet bir de eline çok yakışıyordu bebek
Ne alaka şimdi? İyi bakıyorsa bakmış yani Allah razı oslun. Siz bunu Tanrı olarak da algilayabilirsiniz
Masama geçip oturdum ve yemeğimi bir güzel yedim.
Tam salondan çıkacakken ona teşekkür etmek istedim. Sonuçta herkes bakmazdı.
Yanına gittim ve karşısına oturudm
Tom: yine ne istiyorsun?
Emma: sadece bana baktığın için teşekkür ederim.
Tom: bunu kendim için yaptım senin için değil
Emma: olsun yine de ettim ben.
Tom: iyi.
Emma: rica etmen gerekmiyor muydu?
Tom: gerekmiyordu.
Göz devirdim ve sinirle ayagıya kalktım.
Emma: sana teşekkür edende kabahat var zaten! Gidip Daniel ile konuşacağım. En son bazıları yüzünden bana küsmüştü
Tam gidecektim ki kolumdan tuttu ve iyice kendine çekti
Emma: n-ne yapıyorsun?
Tom: ne yapıyormuşum?
Emma: herkes bize bakıyor!
Tom: umrumda bile değil.
Kendimi heyecanlanan kalbim ile hızla çektim ve
Emma: bunu sakın bir daha tekrarlama!
Dedikten sonra büyük salondan çıktım
Bu kadardı ve günün son bölümüydüü nasildı sizcee💚💚💚💚💚
