DENİZ

'Heyecanlı bekleyiş.'

Yaklaşık 1 aydır evden provaya,provadan eve derken sınav günü geldi. Utku'da benim gibi çok heyecanlıydı. Bu arada annem ve babam beni tercih yaptım da üniversite de okuyacağım zannediyor! O yüzden bu sınavı kesinlikle kazanmam lazım. Kazanacaksın Deniz! Olumsuz düşüncelere yer yok. Biliyorsun her şeyi. Oyunlarını oyna. Şiirini oku, sorulara mantıklı cevap ver. İşlem tamamdır!

'Sıradaki kişi Deniz Karataş. Lütfen sizi içeri alalım.'

Olamaaaz! Sıra bana mı geldi şimdi? Ne çabuk!

'Aşkım en önemlisi sakin olmak. Gene prova yapıyormuşuz gibi oyna. Seni çok seviyorum. Bol şanslar.'

Utku'nun bu sözleri biraz da olsun beni rahatlattı. Sonuçta bu yolda başından beri yanımda duran oydu. Üstümde çok büyük emeği var. Onu hayal kırıklığına uğratamam.

Kalbim neredeyse yerinden çıkacak. İçerisi çok tuhaf. 4 jüri ve sahnede tek başına olan ben. Tüm gözler benim üstümde. Rahat ol, sakin ol. Uyku'nun dediklerini hatırla Deniz.

'Hoşgeldiniz. Kendinizi tanıtır mısınız kısaca' dedi içlerinden çok güzel bir bayan. 'Tabi. Ben Deniz Karataş. Mecidiyeköy'de oturuyorum. Boğa burcuyum...'

'Tamam yeterli teşekkürler.'

Aferin sana Deniz saçmalamalar süper. Dakka 1 gol 1 oldu!

'Neden bu meslek Deniz?'

dedi saçı başı dağılmış bir adam. Herhalde profesör. Kafayı yemiş gibi duruyor.

'Oyunculuk aslında çok önemli bir meslek bana göre. Fakat basitleştiren bizleriz. Ünlü olacağım düşüncesiyle bu piyasaya girmek isteyen çok kişi var. Fakat asıl önemli olan sanatı icra etmek ve insanlara biraz da olsa katkı sağlamak. İşte bu yüzden.'

'Pekala. Sahne sizin!'

Bir komedi bir de dram tiradlarını oynadım. Sıra şiire geldi. Onuda güzelce okudum-bana göre- bitti işte!

Bu kadarmış. Başka soru sormadılar. Çabuk yap da git mi demek acaba bu? Ağlamayacağım tamam...
Sıra Utku'ya geldi. Onu beklemek daha heyecanlıymış.

O da çıktı. Ona da soru sormamışlar. Şanslı günümüzdeymişiz o zaman!

Eve gidip sonuçları beklemeye başlayalım o zaman!