Dit verhaal gaat over Isabel, het nichtje van Robbie. Ze is ziek en nog niemand weet dat. Als haar huisgenoot haar uit huis zet vraagt ze aan Robbie of ze bij hem mag logeren. Hij woont samen met 4 vrienden van hem. Ze probeert het zo lang mogelijk...
Isabels POV: Ik sta in Matthy's kamer en schrik van wat ik zie. Hij zit op zijn bed met een bebloed mesje in zijn hand. Ook liggen er op zijn bed en op de grond doekjes met bloed erop. "Matthy..." fluister ik zodat hij het nog wel hoort. Hij schud zijn hoofd en als ik het goed zie rollen er tranen over zijn wangen. Ik doe de deur achter me dicht en loop met open armen naar hem toe. Ik weet precies hoe hij zich voelt. Hij staat op en vliegt meteen m'n armen in. Omdat ik maar 1,62 ben is hij een kop groter. "Het komt goed Matthy, dat beloof ik." Fluister ik zacht.
Ik heb geen idee hoe lang we zo hebben gestaan, maar na een tijdje laat hij los. Ik laat ook los en hij begint de doekjes op te ruimen. Hij heeft nog niks gezegd. "Luister Matthy, het komt echt goed. Ik weet het zeker." Zeg ik nog een keer tegen hem. Hij schud zijn hoofd. "Het zal nooit goed komen." Zegt hij zacht. "Jawel Matthy, ik dacht precies hetzelfde toen ik het moeilijk had, maar alles is goed gekomen toen ik het er met iemand over had." Probeer ik hem te vertellen, maar halverwege de zin schudt hij zijn hoofd al.
Matthy's POV: Isabel probeert me te vertellen dat ik met iemand moet gaan praten, maar dat is echt het laatste wat ik ooit zal doen. Ik trek een bankzitters trainingsbroek en mijn grijze Ralph Lauren trui aan en vraag aan Isabel. "Kan je het alsjeblieft tegen niemand zeggen?" Ik kijk haar aan. "Luister Matthy, ik zal het tegen niemand zeggen en je hoeft van mij ook niet naar een psycholoog ofzo. Ik wil gewoon dat je weet dat je altijd alles tegen me kan vertellen en dat ik er altijd voor je ben." Ik kijk haar aan, nog nooit heeft iemand dit tegen me gezegd. "En als je niet met mij wil parten snap ik dat ook, maar ik weet zeker dat Raoul of iemand anders je ook zal snappen." Gaat ze verder. Ze wilt de deur uitlopen. "Nee Isabel, je begrijpt me verkeerd." Probeer ik haar tegen te houden. "Ik zou er graag met je over praten." Ze draait zich weer om en zegt. "Is goed, vanavond? Dan gaan we een stukje wandelen, frisse lucht helpt met dat soort gesprekken." Ik knik en ze loopt de deur uit.
Isabels POV: Ik loop weer naar de woonkamer. "Waarom duurde het zo lang?" Vraagt Robbie als ik me naast hem neer laat vallen op de bank. "Hij kwam z'n bed niet uit en ik ging ff naar de wc." Antwoord ik. "En ze hebben lopen zoenen natuurlijk." Zegt Milo al lachend. Al snel krijgt hij een por in z'n zij van Koen die naast hem zit. "Oja dat ook nog ja." Zeg ik sarcastisch terug. "Hou jullie bekken is, ik probeer de film te volgen." Zegt Raoul waardoor iedereen moet lachen.
Die avond na het avond eten zijn een paar jongens aan het opnemen en de anderen zitten op de bank. Ik zet het laatste bord in de vaatwasser. Matthy zit niet op de bank dus hij zal vast aan het opnemen zijn. Ik loop naar zijn kamer toe en klop op de deur. "Ja?" Hoor ik Matthy achter de deur zeggen. Ik doe de deur open en vraag. "Zullen we zo gaan lopen?" Hij knikt en zegt. "Ja ik kom." Hij sluit zijn computer af en loopt achter me aan. Als we in de woonkamer zijn zeg ik tegen de jongens op de bank. "Wij gaan ff stukje lopen." "Is goed." Krijg ik terug van Milo die niet eens op kijkt van z'n telefoon.
Matthy's POV: We zijn al 5 minuten onderweg en er is nog geen woord gezegd, maar toch is het op de een of andere manier fijn. "Luister, je hoeft geen antwoord te geven, maar wanneer ben je ermee begonnen?" Vraagt Isabel dan toch na een tijdje. Ik haal diep adem en zeg dan. "Vanaf m'n 16e, maar ik ben tussendoor maanden of weken clean geweest." Ze knikt. Het is weer even stil als ze weer iets vraagt. "Waarom doe je het?" Ik doe het omdat Koen alles voor me verpest. Alle momenten dat ik samen ben met haar duren nog geen 10 minuten of Koen is er weer bij. Maar ik kan het haar niet vertellen, nu nog niet. "Je hoeft het niet te vertellen hè." Zegt ze omdat ik nog niks heb gezegd. Ik knik. "Misschien dat ik het ooit later een keer vertel." Ze knikt. Ondertussen is de zon onder aan het gaan. "Ff zitten?" Vraag ik aan haar als ik een bankje zie. "Ja hoor." Zegt ze en ze komt naast me zitten.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(Zo zitten jullie maar dan ligt Matthy zijn arm op het bankje achter Isabel in plaats van om haar heen)
Leg je hand op haar schouder ofzo, klinkt het in mijn hoofd. Maar ik doe helemaal niks, ik ben bang dat ze dan oncomfortabel wordt. Ik kijk naar haar en zie dat ze kippenvel heeft. "Heb je het koud?" Vraag ik haar. Ze knikt. Ik trek m'n trui uit, waardoor ik nu in het shirt sta wat ik eronder aan had, en geef hem aan haar. "Hier." Ze neemt hem aan en vraagt. "Krijg jij het dan niet koud dan?" "Nee ik red me wel. Trek hem nou maar aan." En ik geef haar een glimlach. Als ze mijn trui aan heeft lopen we weer terug naar casa del huts.
Isabels POV: "Kan je er iets tegen doen?" Vraagt ik als we een paar meter van het bankje weg zijn. "Waartegen?" "De reden waarom je jezelf pijn doet." Matthy is even stil voordat hij iets zegt. "Ik zou het tegen Koen kunnen zeggen." Ik kijk hem aan. "Vergeet dat alsjeblieft." Zegt hij snel. "Ik zal het proberen." Hij kijkt me aan en schud lachend z'n hoofd.
Matthy en ik lopen een beetje over van alles te praten als we bijna bij casa del huts zijn. "Isabel?" Vraagt hij opeen serieus. "Ja?" "Kunnen we dit 1x per week doen?" Ik knik. "Tuurlijk!" Als we bij casa del huts aankomen bel ik aan. Koen doet open. "Hee! Waar zijn jullie geweest?" Vraagt hij. "Gewoon ff lopen." Zegt Matthy een beetje boos terwijl hij naar binnen loopt. "Wat heeft hij?" Vraagt Koen aan me. Ik haal m'n schouders op en loop achter Matthy aan de woonkamer in.
~~~
Hoofdstuk 6 al! Bedankt voor het lezen weer natuurlijk en vergeet geen sterretje achter te laten!!
