Please don't forget me // ft. bankzitters

Hoofdstuk 1

Isabels POV:
Het zit me heel de dag al niet mee. Eerst word ik ontslagen, daarna was mijn band lek en moest ik lopend door de zeik regen naar huis. Nu ben ik thuis en heb ik gelukkig kunnen douchen. Ik zit wat op TikTok te scrollen als ik word gebeld door het ziekenhuis. Ik moest een week geleden bloedprikken, gewoon als controle, dus het zal de uitslag wel zijn.

"Met Isabel." Zeg ik als ik opneemt.
"Met Veerle Meijers van het ziekenhuis. We hebben de uitslag van het bloedprikken. Gaat u alsjeblieft even rustig zitten." Hoor ik door de telefoon.
Ze vragen me nooit om even rustig te gaan zitten, misschien hebben ze wel wat gevonden in m'n bloed. "Ik zit."
"We hebben een vorm van kanker aangetroffen in je bloed, Leukemie. Ik snap dat u daar even van schrikt, maar we zullen er alles aan doen om het weg te halen." Zegt de vrouw doodleuk.
Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Oke." Is het enige wat uit mijn mond komt.
"U zal binnenkort een mail krijgen met informatie over de volgende afspraken." Zegt de vrouw nog steeds dood serieus.
"Oke, fijne dag." Zeg ik en ik hang op.

De ziekte zit in de familie dus ik wist dat de kans groot was dat ik het ooit zou krijgen, maar niet op mijn 19e. Zacht begin ik te huilen. "Waarom ik." Fluister ik zacht. Als ik de deur open hoort gaan veeg ik snel mijn tranen weg. "He Isabel, luister." Begint Liv, je huisgenoot. "Niet persoonlijk opvatten, maar ik wil niet meer dat je hier woont. Niet gemeen bedoeld hè, maar een vriendin waar ik closer mee ben heeft een huis nodig. Vanavond wil ik je weg hebben." Is deze meid serieus? "Hoe bedoel je vanavond?" Ze zucht. "Je pakt maar een hotel ofzo, doe niet zo moeilijk." "Ik ben ontslagen trut, ik heb geen geld!" Schreeuw ik naar haar. "NIET MIJN PROBLEEM KANKERHOER! OPDONDEREN, EN SNEL EEN BEETJE!" Schreeuwt ze terug.

Als ik alles hebt ingepakt bel ik m'n neef Robbie. Gelukkig neemt hij snel op. "Hee Rob." Zeg ik als hij opneemt.
"Hee, hoezo bel je?" Vraagt hij.
"Luister, kan ik vannacht misschien bij jou logeren?" Vraag ik voorzichtig.
"Uh, ja prima." Hoor ik door mijn telefoon.
"Zou je me ook kunnen ophalen?" Ik heb een rijbewijs en kan dus zelf rijden, maar ik heb geen auto.
"Ja, tuurlijk. Waar moet ik je ophalen." Zegt hij enthousiast.
Ik geef hem het adres en zeg. "Tot zo!"
"Tot zo." Hoor ik hem nog zeggen voor hij ophangt.

Robbie's POV:
Ik heb mijn nichtje Isabel net opgehaald en we rijden nu samen naar casa del huts. "Waarom kom je eigenlijk logeren?" Vraag ik haar. "Ik zou een jaartje hier bij mijn vriendin mogen wonen. Dat wist ik, maar ik was het zeg maar vergeten en kon dus niks regelen." Zegt ze een beetje beschaamd. Ik lach haar een beetje uit, wie vergeet nou weer zoiets? Meestal onthoud ze dit soort dingen wel. "En ik heb zeg maar ook geen geld." Gaat ze verder. Ik begin nog harder te lachen. "Altijd jij weer met je geld problemen!"

Als we aankomen bij casa del huts stap ik uit en pak de koffer van Isabel. Zelf pakt ze haar tas. "Wat een tering groot huis." Zegt ze tegen me. "Ja ja. We brengen eerst de tassen wel ff naar m'n kamer. Daarna stel ik je wel ff voor aan de jongens." Zeg ik en ik doet de voordeur open. "Is goed." Hoor ik achter me en ik loop de trap op.

Isabels POV:
Ik loop achter Robbie aan de woonkamer binnen. Er zitten 4 jongens op de bank tv te kijken, maar zodra we binnen komen kijken ze naar mij en Robbie. Eigenlijk vooral naar mij. "Jongens dit is Isabel-." Begint Robbie maar hij wordt onder broken door een van de jongens op de bank, de ginger. "Rob jonge, ga je nou vreemd op Jamie!?" Alle jongens lachen behalve Rob. Zelf moet ik ook een beetje lachen. "M'n nicht." Maakt Robbie zijn zin af. "Isabel dat zijn, Koen." Hij wijst naar de ginger die hem net onderbroken heeft. "Milo." Een blonde jongen met  inhammen. "Raoul." Een jongen met bruin haar en een baardje. "En Matthy." Een blonde jongen met blauwe ogen. "Hoii!" Zeg ik enthousiast. Iedereen zegt wat terug. "Ze blijft hier een paar dagen logeren." Zegt Robbie.

De volgende ochtend word ik wakker op een luchtbed dat helemaal is leeg gelopen. "Godsamme." Zeg ik zacht terwijl ik gaat zitten. "Lekker geslapen op de grond?" Grapt Robbie die al aangekleed is en bij de deur staat. "Heerlijk, kon niet beter. Ook totaal geen last van mijn nek nu ofzo." Zeg ik sarcastisch terug. Ik sta op en zoek naar iets om aan te doen. "Schiet op Isa, Raoul staat ontbijt te maken." Zegt Robbie. "Rustig, ik kom al." Zeg ik terwijl ik een shirt zoekt. Als ik een shirt hebt gevonden doe ik het aan en loop naar de keuken.

Ik komt de keuken binnen en zeg. "Goeiemorgen." Ze kijken me aan alsof ik net iets doms hebt gezegd. Milo is de eerste die iets zegt. "Tering, zeker een goede morgen." Robbie, die zijn broodje stond te smeren, kijkt nu ook naar me en zegt. "Isabel, alsjeblieft..." Hij loopt naar me toe en duwt me de gang op. "Wat dacht je er zelf van?" Ik snap hem nog steeds niet. "Ga ff een broekje aan doen." Zegt hij na een tijdje. Waarschijnlijk had ie door dat ik m niet snapte. "Kut! Sorry Rob ik dacht echt dat m'n shirt groot genoeg was. Echt sorry!" Zeg ik als ik merk dat m'n shirt niet groot genoeg is om m'n string te bedekken.. "Het is al goed, maar nou een broekje aan doen." Zegt hij een beetje bozig.

Matthy's POV:
Ik zit beneden te wachten tot het ontbijt dat Raoul heeft gemaakt klaar is. Robbie komt naar beneden, eigenlijk had ik gedacht dat Isabel achter hem aan zou komen, maar ze is er niet. "Goeiemorgen." Zegt Raoul. "Moguh." Zegt Robbie op z'n Brabants. Niet veel later hoor ik voetstappen op de trap, dat moet Isabel zijn. Ze loopt de kamer binnen, in een shirt dat net niet lang genoeg is om haar string helemaal te bedekken. "Goeiemorgen." Zegt ze vrolijk. Ze heeft het zelf niet door. "Tering, zeker een goede morgen." Zegt Milo lachend. Kan die lul een keer niet zo'n opmerking maken, vraag ik mezelf af. Waarom ben ik boos op Milo door zijn opmerking?

~~~

Eerste deeltje is af! Het is niet het beste deel maar de rest wordt echt leuker!

Kusjess xx