Kısa Hikayelerimin Toplandığı Kitap.
Her kitabın türü o bölümün başında yazmaktadır.
1) Kalbe Yazılan Pasajlar :
-Kitap Türü: Romantik/Dram
-Şükran, Poyraz'ı terk ettikten seneler sonra onunla bir kafede karşılaşır. Aralarında çözümlemeleri gereken...
Yalnız hissettiği her anda harflerin kollarına koşanlara...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masallar her bittiğinde çocukların rüyaları böyle başlar. Gökten üç elma düşer. Her elma bir düş kapısını aralar. İlk elma mutluluktur, çiçekli yollara uzanır ve çocuklar bir gülümseme ile uyanır.
İkinci elma korkudur, kötülerin kafasına düşüp kabusları serbest bırakır.
Üçüncü elma ise dostluktur. Elma düştüğü yerde hayat bulur ve yalnız çocukların dostu olur.
Bizim masalımız, uykuların bittiği yerde başlar.
Küçük çocuk gözünü açar; elma yere çarpar ve uzun kulaklı, patlak gözlü, küçük elli, yerden bitme o dost elmanın kabuğunu kırar.
🍏
Bugün veya masalımızın başladığı gün hava güneşliymiş. Bilirsiniz, yağmurlar acıları temizlemek için yağarmış ve hikayemizin kahramanları olan çocuklar da acı duyamayacak kadar küçüklermiş. Bu yüzden hava her zaman güneşli, çimenler hep yeşil, gökyüzü hep mavi, çiçekler ise rengarenkmiş.
O güzel nehrin canlı suları koyu mavi rengini şarıl şarıl duyulan sesiyle süslüyormuş. Elma ağaçlarında her daim kırmızı, sulu elmalar yetişiyormuş. Bağlardaki üzümler her zaman en tatlı hallerinde oluyorlarmış.
Çocuklar mutluymuş, acı yokmuş. Hava güneşliymiş, yağmur yokmuş.
Tabii ki mutluluğun bu kadar fazla olduğu bu dünyada küçük hüzünler de varmış. Her üzüm bağında hâlâ tam olmamış birkaç üzüm, her elma ağacında hâlâ tamamen kızarmamış elmalar varmış. Nehrin sularının küçük birkaç kısmında büyümeye başlayan yosunlar varmış ve o kısımları mavi yerine yeşil gözüküyormuş. Gökyüzünün bazı kısımlarında küçük küçük bulutlar varmış, yağmur yağdıracak kadar güçlü olmasalar da onlar varlığını sürdürüyorlarmış.
Etraftaki tüm çocuklar cıvıl cıvıl, her zaman mutlu iken; rengarenk evlerin birisinin önünde oturan küçük bir çocuk varmış. Saçları yumuşacık olsa da onları her gün taramazmış. Kıyafetlerini her gün temiz temiz giyse de ağlarken akan sümüklerini tişörtünün eteklerine silermiş.
Küçük çocuk her gün ağlarmış.
Acıdan değil, yalnızlıktan ağlarmış. Her gün yıldızlara dua eder, bir günlüğüne de olsa yıldız çocuklarından bir tanesi ile oynamak istediğini söylermiş ama yıldızlar küçük çocuğu duyamayacak kadar uzaktaymış. Zaten hiçbir yıldız, çocuğunu dünya denilen yere gönderecek kadar deli değilmiş.
