Kısa Hikayelerimin Toplandığı Kitap.
Her kitabın türü o bölümün başında yazmaktadır.
1) Kalbe Yazılan Pasajlar :
-Kitap Türü: Romantik/Dram
-Şükran, Poyraz'ı terk ettikten seneler sonra onunla bir kafede karşılaşır. Aralarında çözümlemeleri gereken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hoş geldiniz. Küçük yıldıza dokunup okumaya geçebilirsiniz. İyi okumalar. Yorumlarınızı bekliyorum.
Kitabımız 2 bölümden oluşacaktır. (Son anda fikrim değişmezse eğer...)
Ben bütün bunları tek bir kişi için yazıyorum. Deniz kızını denizden çıkartmam lazım. Denizin zehirli olduğunu biliyor ama yine de oraya tutsak. Benim ona yıldızları göstermem lazım. Onlara bakıp dilek tutabilsin diye.
Bu deniz kızının kalbindeki iyiliği bir şişenin içine hapsetmesi ile başlayan bir hikaye. Bu hikayede deniz kızı yok ama bu hikayenin deniz kızı sensin. Kalbin hep denizde, ruhun hep göklerde...
Uyanma vakti deniz kızı. Dön ve ruhuna bak.
Yıldızlar en doğru haritan ve kalbinin iyiliği orada gizli. İşte tam da bu yüzden deniz kızı yıldızlara bakmalı, işte bu yüzden dilek tutmalı.
Tutulan her dilek deniz kızını kurtarmalı.
Bir efsaneye göre, insanlar korktuklarını yazdıktan sonra ya denize atar içindeki ateşi söndürür ya da aleve verip daha da harlar ve kendi ateşinden kurtulurmuş. Hayallerini yazmaya bile cesaret edemezmiş, hayallerin duyulması demek insanların sizi anlaması demekmiş. Bu dünyada kimse anlaşılmayı seçmezmiş.
Elimde bir şişe vardı. Sanırım korkularını tutuyorum. Kim olduğunu bilmediğim bir insanın korkularını... Belki de hayallerini tutuyorum. Hayır! Hiçbir hayal bu kadar hafif olamazdı, bu kesinlikle korkuları kendine mesken tutmuş bir şişe. Kapağındaki tıpalar Pandora'nın Kutusu'na özenilmiş bir tahta parçası... Bu şişenin sahibi korkularının onu ele geçirmesinden korktuğu için kapağını bir tıpa ile kapatmış ve onu denize fırlatmış. Yani, bence öyle olmalıydı... Olmasaydı üzerine hayat yazıp ondan kurtulmak ister miydi?
Üzerine kocaman harflerle, özensiz ama zengin bir yazı ile 'HAYAT' yazılmıştı. Aceleciydi, bir an önce kurtulmak için yazılmış gibiydi. Cam bir şişe, içinde bir kağıt, üzerinde hayat...
Bunu denize atan kişi umutsuz kadın mıydı? Belki de geçim sıkıntısı çeken ve son parasını bu şişeye verip kör kütük sarhoş olan bir adamdı. Benim gibi...
"Yabancı kimsin sen, hangi hikayeler saklı içinde?" diye şişeye bağırmak istiyordum. Bir saat kadar önce kıyıya uzanmış tek başıma kafayı çekiyorken parmak uçlarıma bir şey dokunmuştu. Bunun hayat olduğunu görünce gülmeye başlamıştım.
Sarhoş insanlar için gülmek sebep gerektirmezdi. Ben ise çok sarhoştum. Yaşamım yeterince sarhoş ediciyken üzerine biraz da kanıma alkol katmıştım. Daha sonra da hayat ayak ucuma kadar geldiğinde gülmeye sebep olarak onu göstermiştim.
