"Haysttt, kakaumay naman" hindi ko mapigilan ang galit dahil sa nangyari. "Malas ko naman"
"Love, kalma okay, bawi next time" as she whisper that words in my ears my heart softened, she always knew how to calm me down.She kiss my cheek and hug me tight.
I can't help myself to smile. "Thank you love." And I kiss her softly."So what's the plan?."
"What plan?." Nagtataka niyang tanong.
"We're dating, and i want you to make plan, like saan tayo mag dedate, ano gagawin."
"For real? Yeyy." She happily giggled. "Sige later sasabihin ko sayo."
I nodded, ang swerte ko talaga sa kanya, even though one year na kami still those sweet things hindi pa rin nawawala. How much i love her!.
I look at her while smiling, kahit ganito ako still I'm grateful kasi pinili niya ako, unlike some men na possessive or something na malakas ang dating. Ako? Simple lang naman, clingy, siraulo and minsan mature sa bagay na seryoso. Unlike those men na nag English or barako ba heto ako isang lalaking takot makipag suntukan hindi dahil takot ako, ayaw ko lang talaga sa bagay na ganyan, pwede naman kasi pag usapan eh.
Minsan nasasabihan ako bading dahil daw sa galaw ko but I don't care, I don't need to be like them para mag fit in sa mundo, I know myself more than them, and she knows me as well.
Bumalik ako sa reyalidad ng may humaplos sa pisnge ko"Handsome" she says, dahan dahan niyang nilapit ang mukha niya sakin. Bumibilis ang tibok ng puso ko, umiinit ang tenga at pisnge ko.
Napapikit ako ng dumampi ang labi niya sakin, kahit ilang beses niyang nagawa sakin to still these feelings hindi nawawala, she give me the assurance that i want. Gumanti ako ng halik sa kanya, ang mga halik na iyon ay nagpatuloy hanggang sa kusa siyang bumitaw.
"Sarap." I chuckled. "Dumadamoves ka sakin love."
"Sus, ang lungkot mo kasi eh" she's worried.
"I'm fine, iniisip ko lang ba't ang swerte ko."
"Natural ako na to." Asar niyang sagot.
Pagkatapos ng mga nangyari hindi ko mapigilan na maging masaya, she's a girl i want, hindi ko lubos maisip kung ano ang buhay ko kasama siya.
Kahit papaano ay may lungkot pa rin sa dibdib ko, langit siya lupa ako, we have different world, I don't think her parents wants me. Mga bagay na iniisip ko, wala akong magawa, but still I work hard para samin even though mahirap kakayanin ko.
" Love, ano oras pala shift mo sa work?. "
" Mamaya pa love, tapusin ko lang tong mga kailangan, you know study first tas ikaw na rin. "Sagot ko.
" Sabing I'll help you ayaw mo naman, may pera naman ako eh. "
" It's okay, gusto ko mag sikap para maging proud ka naman sakin.
"I'm always proud mo you, even though lagi mong inisip na magkaiba ang mundo natin but still I want you to see me as yours okay."
"Noted love." I smiled
"Anyways, babalik na ako sa bahay, babalik nalang din ako rito if may time ako ha, I love you, take care. "
She hug me tight and we both kiss each other, I looked at her while driving, She has this things that I don't.
I hope so, I hope our world doesn't define if we really truly are.
"Order sa table 5 coming up." Saad ko, night shift na and angdaming tao sa restaurant, buti nalang nakuha ang position kahit waiter lang, dagdag din to.
Hatid dito, hatid doon, balik dito, balik doon. Ganon ang routine ko, if minsan pagod nakikipag switch ako sa dishwasher kahit papaano matulungan ko ang kapwa workmates ko. And our boss, she loved to. Dapat ganon daw nag tutulungan.
Napahiga ako sa locker room, I'm tired, pagod na ang katawan ko. Hingal akong nag pupunas ng pawis ko. Kailangan ko pa mag bihis.
"Andito pala si work alcoholic eh." Saad ng isang workmate ko.
"Sira, nagpapahinga lang ako." Sagot ko sa kanya saka pinusan ang pawis na ayaw matuyo.
"Sus, impressed na naman si boss niyan." Natatawa niyang sagot. "Ikaw ba naman nakikita niya lagi."
"Wala e, kailangan para maka graduate. "
" Ay oo nga pala, kailan ba yon?. "
" Next week na, excited na ako para makahanap na ako ng stable job, kahit part time lang to still blessings pa rin to. "
" Congrats ha, wag mo kami iiwan dito, hahanapin ka pa rin namin if aalis ka."
Hindi na ako sumagot sa kanya sa halip ay nagbihis na ako, tapos na ang shift ko and oras na para umuwi.Hindi ko maisip ang buhay kung wala itong part time ko.
Papasok na sana ako sa bahay ng mag ring ang phone ko, I look at it and i suddenly smile.
" Hello love, mag lalate na nakauwi kana?."
" Hello, yup,how's your day? Kakauwi ko lang. "
" Tired, oh siya kumain ka ha, and pahinga bukas nalang tayo mag usap pagod din ako. "
I bitterly smiled, gusto ko pa siya kausapin pero hindi ko na sinabi." Yeah sure, I love you, goodnight. "
I sighed, dahan dahang kong binuksan ang pintuan, natigilan ang pamilya ko, late na pero still gising pa sila and they look happy, bonding together without me.
"Oh, andito kana sweldo mo na?." Tanong ni mama,
Wow, magpahinga kana nak, pero pera lang para hanap.
" Sa susunod pa, magpapahinga na ako. "
Tinalikuran ko sila, asa hagdan na ako ng marinig ko silang nagtatawanan.
" Wala talagang kwenta yang gitnang anak natin, konti na nga sweldo hindi pa makapag bigay. "Boses ni papa.
" Sinabi mo pa, hindi niya gayahin yung dalawa niyang kapatid, malaki na pera, sayang lang ba't hindi gumaya. "
" Buti nalang hindi niya alam na malalaki pinapadala ng panganay natin, at least masaya tayo. "
Mapait akong ngumiti, hindi na ako nakinig sa kanila, ang sakit sa dibdib. Nahiga ako sa kama, nakatingala sa taas.
Ganito ba yon? Yung feeling na wala kang kwenta, sarili ko lang kakampi ko eh. Mapait akong natawa.
" Kayanin mo self, magiging mayaman kapa. "
Hindi ko na mapigilan maluha, kalalaki kong tao iyakin ako. Siguro ganito talaga pag mabigat pakiramdam sa mag isa, walang kakampi.
Note: Hello Readers! If you have any opinions or questions feel free to drop and again if hindi maganda comment wag nalang po thank you!.
