Since that day tuluyan na siyang nawala, I'm no longer affected by her presence pag sinasambit ng mga kaibgan ko tinatawa ko nalang iyon.
Moving on to my new life maraming opportunities ang dumadating, mahirap pero kakayanin ito lang talaga ang kailangan ko, I need something to distract me sa love life na yan.
One time nga nag rant sakin si Renzo about his problem with his gf, and as a friend na supportive I give him some advices that he could use.
"Hoy! Tulala ka." One of my friend where I work. "Lunch break oh uso kumain."
Natawa ako. "Kakain naman epal ka."
"Anyways musta new environment samin? Masaya ba? Kasi ako hindi." He said while chewing his food. "Alam mo ba parang pagod ako lagi."
Napatingin ako sa kanya, bago palang ako rito and I don't know what will happen to me here although inioffer pa rin sakin ni boss ang sa restaurant niya but I choose here gusto ko maka explore ng ibang opportunities.
"Yep, and normal naman mapagod basta worth it sa dulo."
"Ay hugot."
I raised my middle finger at him. "Totoo yon."
Hindi na siya sumagot sa halip ay kumain na siya lalo, tinuloy ko nalang din ang pagkain ko.
Ngayon asa isang companya ako, kilala ni boss ang may ari and dahil may work experience naman ako they hired me as a manager agad.
Through this day na adjust ko na rin and even yung boss ko rito namangha rin sakin. It's a luck pag nakatapos ka talaga.
"Hey Vant." Si Heid, I look at her with a question face. "Sama ka? Dinner sa labas with others."
May pa ganito pala minsan.
"Sure, what time and place?." Pabalik kong sagot.
"Later, sunduin kita para makasabay tayo."
Okayyyy??
"Sige." Maikli kong sagot.
Hindi na siya sumagot sa halip ay dumiretso na siya. Bumalik na ako sa computer habang chinecheck ang market ng company.
Time pass hindi ko napansin na gabi na. Tulad ng sinabi ni Heid ay sinundo niya talaga ako at sumabay sa iba. They even not bother having me as a manager but they embrace me as one of them and mas gusto ko pa iyon.
"Okay na? Naka order na lahat?." One of the circle ask,tumango naman kaming lahat."That's all, thank you." Saad niya sa waiter.
Kahit bago palang ako sa ganito ay natanggap na agad nila ako, they even spread gossip how they're tired sa work but still need kasi may kanya-kanyang reason.
Yung isa because baon sa utang dahil sa parents. And naalala ko ang parents ko bigla. Hindi ko na alam ang nangyari sa kanila, I cut them off ayaw ko na mabuhay ulit sa mundo where I can't express myself. I need to be strong in order to grow.
Many problems and valid reason, we only live once. We should know how to do things in our own.
" Ikaw Vant? Can you share about sa buhay mo?. "Sambit ng isang kasamahan namin.
Luh, nanahimik ako.
I froze, all my life hindi pa ako nakakakwento sa ibang tao, tiningnan ko sila habang inaantay nila ang sagot ko.
"Ahmm ano. "Nautal kong saad.
Paano ba to.
"Ah guys siguro kumain na tayo, andiyan na order natin." Pag babasag ni Heid sa usapan.
Thank you Lord, muntik na.
Tiningnan naman nila ang waiter nakitang paparating na sa amin ang na order namin, saka naman nagtama ang paningin namin ni Heid. Kinindatan niya ako and I know para saan yon.
"Thank you." I whisper through my mouth. Napangiti naman siya.
Tuluyan na kaming kumain at hindi maiwasan na mag ingay ng kaunti lalo na sa part na pinag chichismisan yung mga hate nilang tao.
Kanya-kanya na kaming hiwalay pagkatapos mag dinner. Umuwi na rin ako sa condo ko. Nahiga agad ako sa kama ko saka ko napansin ang picture frame ko na nakangiti.
Gwapo mo at ang genuine ng ngiti mo.
Binalik ko sa dati ang picture at nahiga ulit, nakatingin ako sa kisame habang napapaisip.
Keep working self kaya mo yan.
The next weeks passed at nasasanay na ako sa trabaho ko. Sometimes tinutulungan ko na rin ang iba para matapos na.
And of course nababawasan ang pagod nila even though kapalit naman non ang pagkapagod ko but I didn't mind as long kaya ko I will.
"Hey Vant, tara lunch." Heid said while smiling.
I smiled back at her. "Sure, sunod ako."
She waved her hands and go away, tinapos ko na rin ang ginagawa ko at sumunod sa kanila. Gaya ng inaasahan ay nasa iisang pagkakaibigan na kami who knows na yung mga taong nakasama ko naging kaibigan ko na.
They greeted me at nag umpisa na kaming kumain. All those days na kasama ko sila nakakalimutan ko na ang ibang problema ko.
"Hoy tulala ka." Renzo said habang tinapik ako sa balikat. "Akala ko ba sumama ka dahil mag enjoy bat parang dalamhati ang dala mo."
"Siraulo, sa work lang to." Pag deny ko sa kanya.
"Alam ko na iyan e, you can say whatever you want basta I know and we know."
I glare at him"Hindi nga yon, besides matagal na rin kaming hindi nag kikita ni Mey, I don't want to see her anymore."
"Gotcha!." He chuckled. "Wala akong sinsabi na pangalan but you drop a name."
Fuvk!
Nataranta ako bigla. "Kahit na! Ganon pa rin yon." Pag mamatigas ko.
He rolled his eyes." Try mo mag social media para malaman mo ganap sa kanya "
Napatingin ako sa kanya and he's right, years passed at parang nakakaligtaan ko na may social media ako, all this time puro ako text sa message at call hindi ko napansin na uso pala yon.
As we finish our bond together, I immediately went home, gabi na ng makauwi ako and as I sat sa higaan ko binuksan ako ang Facebook ko. Walang bago and few friends of mine ang andito.
Nag scroll ako sa Facebook friends and there her name. Kabado man ay pinindot ko iyon. I slowly scroll up and I didn't see anything except sa post niyang five days ago.
Japan.
I click back at binukad ang group chat namin, it's been years at buhay pa pala to.
High Five.
Nag seen nalang ako sa gc and nakita ko pa na menention ang name ko. Nag reply nalang ako sa kanila at kung ano-ano ang pinagsasabi nila.
