Maulan pa rin, pagkarating ko sa bahay ay nakaabang na sa akin ang pamilya ko.
Wow ngayon lang ginawa nila.
Matapos kong maulanan sa sakit ng nararamdaman ko may ganito pang eksena.
"At saan ka na naman galing?, gabing gabi na ah!." Sigaw agad ni mama,
Asa likod niya si papa at kuya Kita ko sa mata nila ang inis. "Nabasa lang ng ulan."
"Ang sabihin mo saan-saan ka na naman nag pupunta, hindi ka namin pinalaki ng ganyan!.
Biglang napintig ang tenga ko." Pinalaki? Anong pinalaki? Ako lang nagpalaki sa sarili ko!. "Biglang sagot ko sa kanya.
" Wag mo sigawan ang mama mo!. "Galit na sigaw ni papa."Ikaw na nga dinadamayan ikaw pa ang galit, bastos na ugali. "
" Sinsabi ko lang ang totoo"pag sagot ko sa kanila"Ni hindi niyo nga matanong ba't ako basang basa e. "
"Kasi nga nag lakwatsa ka. "
"Ewan ko sa inyo. "Sagot ko pero bigla akong hinatak ni papa at lumipad ang kamao niya sa pisnge ko. "Ang bastos mo!, ganyan kaba talaga.".
Hinawakan ako angw pisnge ko"Tangina pa! Oo ganito ako." Halos pumutok ang ugat ko sa ulo masabi ko lang yon.
"Lahat nalang lagi ako ang mali, mula pagkabata ko ako nalang lagi, kulang nalang nga isisi niyo sakin kasalanan na hindi ko naman ginawa."
Nagulat sila sa pag sigaw ko, gusto ko na tong ilabas, may mas worst pa pala na mangyayari sa buhay ko. "Bakit? Nakita niyo ba ako paano kumayod? Binubuhay ko sarili ko kasi kayong pamilya ko hindi man lang magawa sakin yon!." Galit na sigaw ko sa kanila"at ikaw." Turo ko kay kuya"noong bata tayo bat hindi ka umamin na ikaw kumupit sa pera ni mama tapos ako sinisi mo, may narinig ba kayo na nag reklamo ako? Diba wala kasi nga sa paningin niyo mali na ako."
"Ang sakit." Sabay turo ko sa dibdib ko." Ang sakit niyo mahalin, nag paka ina at anak kayo sa dalawa kong kapatid samantala galit naman ang nararamdaman ko, buong buhay ko asa madilim ako na sulok, walang kakampi tapos ganito lang? May narinig ba kayo sakin? Diba wala!. "
Hindi sila nakasagot sa halip ay nanatiling nakaiwas ang paningin nila." Graduation ko. "Nauutal kong saad, tingnan niyo oh nabasa ako. Gusto ko pag karating ko may I'm so proud ako na matatanggap pero kahit sa graduation ko wala e.
"Nakalimutan namin nak. "Mahinang saad ni mama.
" Anak? Ang ganda pakinggan Ma tapos sasabihin niyo nakalimutan natural wala naman kayong pake, all my life tinuring niyo akong black sheep sa pamilyang to, hindi ako nakaramdam ng pagmamahal galing sa inyo, buong buhay ko parang hangin ako na nasa tabi niyo.
Tuluyan na bumagsak ang luha ko, hindi ko mapigilan ang sarili ko na umiyak lalo, ang dati kong kinikimkim ay tuluyan ng lumabas.
"Pero ayos lang, kaya ko na mabuhay ng mag-isa, kukunin ko lang gamit ko at aalis na ako rito."
Hindi ko na kaya mag stay sa bahay na iyon, may ipon ako, may pangarap pa ako ayaw ko dumating sa point na mawawala iyon.
"Anak ni Mayor Vista na si Mey Vista ay ikakasal na, ayon sa source namin ay ikakasal ang anak ni Mayor sa isang kilalang politk-."
Pinatay ako ang tv, it's been a months at ngayon lang lumabas na ikakasal sila.
"Tsk."
Masakit pa rin pero walang magawa, hindi na katulad ng dati, humaba na ang buhok ko, naging pagod ang mata ko at gabi gabi akong umiiyak.
Ang sakit na akala mo siya na sa dulo pero hindi pala, you only expect, ikaw lang nag paplano sa inyong dalawa.
Bakit kaya ganon? Patas naman akong nagmamahal but unfair naman sa ka partner ko. Hindi ko na magawang magmahal ulit dahil sa nangyari. Para akong namanhid ang puso't katawan ko.
Andaming nangyari sa buhay ko, thankful pa rin kasi may ipon at may own na condo akong nakuha salamat sa boss ko sa restaurant.
Ang bait niya, siya ang tumulong sakin, hindi ako nag online sa social media ko,gusto ko mawala muna.
"Ano okay kana."
Napalingon ako kay Renzo" Medyo?, hindi naman ganon kadali yon e. "Saad ko.
"Andito lang ako par, kami ng barkada mo ha, pakatatag ka. "
Napangiti ako, this past months andiyan sila sa tabi ko, kahit na may work ay andito pa rin sila.
Ni hindi ko na maramdaman na nag iisa ako, still there are people who love me sa panahon na mahina or malakas ako.
"Oh ano plano mo?." Napatingin ako sa kanya. "Come on kailangan mag work saka may pangarap kapa diba."
Napatango ako. "Oo, saka thankful din naman ako na tumulong boss ko sakin."
"Sus, baka ipamana sayo yung restaurant." Pag bibiro niya.
"Siraulo may anak yon saka gusto ko kumita gamit sarili kong pagod, saka alam mo may inioffer din siya sakin."
"Talaga? E d grab the opportunity, sayang din yan. "
"Of course I do, besides gusto ko mag focus sa pangarap ko.
Pangarap sana namin.
"Sama moko par, andito lang ako sa pangarap mo."
"Gago, pero oo naman grateful naman ako sayo."
Days passed at hindi ko na siya nakita, months na rin siguro, pinagod ko ang sarili sa trabaho ko, nag babalak din ako na bumili ng sariling bahay I want to live on my own.
Asa isang park muna ako ngayon, ang saya tingnan ng mga batang naglalaro. Nakakagaan ng pakiramdam pag nakikita mo yung masasayang bata parang walang problema.
"Hey mister." A small voice caught my attention, napatingin ako sa gilid ng mapansin ang isang bata. I look at him with a smile.
"Hey kiddo, ba't andito ka?."
"I'm tired." Saka siya umupo sa tabi ko. "Gusto ko matulog."
"Where's your mom ba?." I ask him.
Hindi siya sumagot sa halip ay nahiga siya sa lap ko, hindi na ako gumalaw at pinabayaan siya. Tanghali na rin naman at mag sunset na.
Parang naalala ko ang sarili ko sa kanya, he's very cute and adorable.
"Anak oh my god."
Napatingin ako sa sumigaw, nanigas ako sa kinauupuan ko ng makita siya.
After months na hindi pagkikita nagtagpo pa ang landas namin. Lumapit siya sakin at nagulat ng makita ako pero kinuha niya ang bata.
Anak? Impossible naman mag kaanak siya months palang since we broke up.
Nagising naman ang bata at kumandong sa kanya.
Awkward
"Alagaan mo anak mo." Saad ko saka tinalikuran sila.
Hindi pa ako nakakalabas sa park ay may humablot sa balikat ko"Teka, can we talk?."
Kakakasabi mo lang noon na wag na magtagpo ang landas niyo.
Tumango ako, sinundan ko namang siya.
"What is it?." I ask her, diretso ang tingin ko sa kanya.
"I know matagal na but please forgive me Vant, pinag sisihan ko talaga yon.
Ang boses niya ay sincere, Wala akong maramdaman kundi maikling kirot sa dibdib ko.
"Please give me another chance" she said while crying, ang sakit makitang umiiyak yung taong mahal mo pero nangunguna ang galit ko. Ni hindi ako makatingin sa kanya ng diretso.
"Chance?,For Pete sake naman Mey you cheated on me" galit ako, gusto ko sumabog, gusto kong magwala pero tanging lakas ng loob lang meron ako. "I can't even think clearly" garalgal na ang boses ko. "Ano masaya ba? Kunteto kana?."
"Misunderstanding lang to, please Vant give me another chance" nakayuko siyang nagmamakaawa sakin, all I can do is to stare at her blanky, ni emosyon ko biglang nawala.
"I'm sorry but I can't, matagal humilom ang mga sugat galing sa nakaraan, maybe you should try to experience it para malaman mo how painful it is."
