Any thoughts sa chapter 3?if wala e d don't .
And again typo and grammatical error ahead, enjoy reading.
Nagising ako sa sinag ng araw, napahawak ako sa tabi ko ng maramdaman na bed sheet lang iyon, I panic kasi wala siya.
Damn bat wala siya.
"Love." Saad ko but nothing respond.
Lumabas ako at napadaan sa kusina,she's singing while cooking, I walked towards her at niyakap siya likod.
"Good morning love." And I kiss her lips.
She kissed me back"Good morning Love, I made our breakfast. "
" I see mabango at masarap kahit amoy palang. "
" Syempre deserve mo to. "Sabay ngisi at alam ko na ano meaning nun.
Paupo na sana ako ng marinig ko siyang tumatawa. Nagtataka ako sa tumingin sa kanya.
" What?. "Taka kong tanong."
Hindi siya sumagot sa halip ay tumingin sakin at paibaba.
Fuckk, ang Bobo.
Agad kong tinakpan iyon, sa kakamadali ko hindi ko napansin na hindi ako nakasuot ng damit, damn nakakahiya.
Namumula ako na tumingin sa kanya. "Nakita mo na to kagabi." Nauutal kong saad.
"I see, but magpalit kana bawal kumain sa harap ng grasya ng ganyan."? May pang aasar niyang sagot.
Hindi ko na siya sinagot sa halip ay bumalik ako sa kwarto, I could hear her laugh at nainis ako.
Nagbihis ako at tiningnan sarili ko sa salamin.
"Tanga, Yan kasi nagmamadali."
Napabuntong hininga akong lumabas sa kwarto at nakita ko naman siyang inaayos ang kakainin namin.
"Charaan, breakfast for my Love,." Saad niya.
"Thank you, dapat gisining moko, you know how I love to cook you diba." I answer her.
"Of course I do, but Vant gusto ko ako naman magluto for you."
"Oo nalang, thanks for this Mey, babawi ako."
"Wag na, okay na sakin andiyan ka lagi. "
"Kinikilig siya oh. "Panunukso niya.
" Ikaw Kasi. "Sagot ko." Iba ang tama ko sayo. "
Natawa naman siya, nagpatuloy na kami sa pag kain, nag usap rin kami about sa mga gusto pa namin. Ganito pala feeling na kasama mo yung mahal mo, you only think about the future, nothing less but more and more.
"Kapagod" I deeply sigh, tapos na rin sa wakas ang kailangan ko sa school and waiting na sa graduation ko and I'm thankful na makakahanap na rin ako ng work after this syempre I need pahinga rin.
Umuwi ako sa bahay, it's been days since nangyari yon and still napapangiti ako sa nangyari. I couldn't imagine how we make love and the moon saw us.
Pagkarating ko ng bahay ay dumiretso na ako sa kwarto ko, I change and inilatag ko ang katawan ko sa higaan. Nagpagulong-gulong ako sa higaan dahil wala akong magawa.
Gabi na ng magising ako, hindi ko rin napansin ang alarm ko na tumunog, tiningnan ko ang cellphone ko at nakitang alas syete na. Nag stretching muna ako saka lumabas and naabutan ko silang nag didinner.
"Buti gising kana, kumain kana." Saad ni mama habang nag sasandok ng kanin. "Sumabay kana samin."
Weird hindi naman nila ako sinasabay dati.
"Sumabay kana." Singit ni kuya na dumaan sa likod ko, bagong ligo at umupo sa pwesto niya sa lamesa.
Kaya pala.
Hindi na ako sumagot sa halip ay pumwesto sa dulo ng lamesa, ayaw ko na dumikit sa kanila kahit asa iisang bahay lang kami. Nag sandok na ako ng kanin at ulam.
Mabubusog na naman ako nito.
Kain lang ako ng kain, tahimik lang kami dahil walang nag sasalita,ganito naman lagi sa'min hindi uso mag ingay o hindi kaya magchismisan.
"Anyways, malapit na graduation mo, kailan yon?." pagbasag ni kuya sa katahimikan. Napatigil ako sa pagkain at bakas sa mukha ko ang gulat. Hindi ko naman iniexpect na sasabihin niya yon.
"Bakit pupunta ka?." Sagot ko.
"Hindi, busy ako si mama at papa nalang." Sagot niya.
Sabi na e.
"Sus, hindi nga makapunta sa meeting yan minsan." Mahina kong sagot.
"Abay bastos ka ha." Biglang saad ni papa, pinapakalma naman siya ni mama.
"Busy kami kaya hindi rin kami makakapunta." Pangangatwiran ni mama.
"Oo nalang." Sagot ko at tinapos ang pagkain. Dumiretso na ulit ako sa kwarto ko at ni lock ang pinto. I don't want to cry pero ramdam ko ang luha sa pisnge ko. I wiped it off and ngumiti.
Hindi kapa nasanay self kayanin mo tapang tapang mo kanina.
Masakit pa rin till now, sobrang sakit kahit sa huling sandali ng buhay ko siguro hindi to mawawala.
I dialed her number, my love.
"Hello Love, I miss you." Saad ko sa linya. I keep myself strong ayaw ko mag alala siya.
"Hello, I miss you too." Sagot niya. "So how's school? Okay na ready na ba ako umakyat sa stage?."
I smile, mas excited pa siya sakin.
"Yup, malapit na yon, nag dinner kana?.
" Yes po, actually tinapos ko lang tong binilin ni dad, you know politics, social interaction. "
"Oh, nakaka istorbo ba ako? I'll hung up of you want. "
" Nope, it's okay saka na miss rin kaya kita kausap. "
Napangiti ako" sus ako na to e. "
" E d ikaw na Mr."saka natawa siya." Ano plano mo love after mo maka graduate? Sabi mo mag work ka agad?. "
Napaisip ako." Maybe?, I don't know beside gusto ko na pag isipan yung future natin. "Sagot ko.
Narinig ko naman ang pagtawa niya." Baka mausog kalmahan mo lang. "
" Sus hindi yan. "
We talk a lot, hanggang sa mawala ang bigat sa dibdib ko, hindi ko alam napapangiti ako bawat sabi niya ng matamis na salita or uto uto lang talaga ako.
Uto uto ba ako?.
Hindi naman ako uto uto e, naniniwala lang ako sa pinagsasabi nila malay ko bang hindi totoo and beside baka tama rin.
Those genuinely conversation makes me feel na siya na talaga, hindi ko maiwasan mag isip para sa future, ilang anak kaya meron kami.
Napangiti ako sa inisip isip ko, tiningnan ko ang cellphone ko saka binuklat ang gallery ko. May video doon at kami yon.
"Tingnan mo kasi ang ganda oh." Boses niya sa video, napangiti ako ng maalala na nawala ang takot ko sa mga heights dahil sa kanya. All this time siya lang pala ang solusyon sa mga problema ko.
