sarışınım|Barış alper yılmaz

senden önce senden sonra

asklarim bebislerim selam. 12 kisi falan okumus ama nasil sevindim.

fikir ve düsünceleriniz varsa buraya alabilirim cok cok mutlu olurum 💗

*

"barış abi o ne demek" suratımdaki sırıtmayı görmelisiniz.
barış: ya ne kurcaladın güzelim dedim gitti işte.

suyla biraz rahatlamış olan bacagım coktan kızarmış ve su toplamıştı.

barış:yavrum bi hastaneye gitsek içim hiç rahat olmaz benim böyle. hatta hadi kalk gidelim beraber.

aslında gerçekten acıyordu ama doktorluk gururum buna izin vermiyordu.

kumsal: yok barış gerek yok ahhhhh cok yanıyor.

barış: ne dedin bakalım sen. şaka maka hadi gidelim.

demesiyle benı kucaklaması bir oldu. ceylin aşağı indiğinde gördüğü manzara karşısında şok gecirdiği belli oluyordu.

ceylin: n-ne oluyor? geçmedi mi kumsal acıyor mu?

barış: ceylin böyle olacak iş değil biz hastaneye gidip gelelim sen berkana haber ver.

ceylin: tamamdır barış. ben söylerim bir şey olursa arayın.
ceylin yukarı çıktı. bizde aşağı indik ve evden çıktık.

ceylinden;
yukarı çıktığımda herkes meraklı gözlerle beni izliyordu.

"onlar hastaneye gittiler pansumana. haber vermemi söylediler."

berkan: e bizde gidelim?
yalnız bu mumkun degil berkancım.

ceylin: yok yok önemli bir şey değil yanık kremi falan verirler. bir şey olmaz.

neyseki sonunda herkes ikna olmuş ve oturmuşlardı. arda ve berkan maç muhabbeti yaparken bizde duruyla makyaj hakkında konuşuyorduk.

*

kumsaldan;
"barış abi gerek yoktu diyorum ya. dalga geçerler benimle ben hallederim."

acıdan sızlıyordum ama mızıkcılık yapmak istiyordum. onun bu ilgisi fazlasıyla hosuma gidiyordu.

barış: barış daha iyiydi neyse güzelim bir baksınlar. ayrıca kimmiş o seninle alay edenler hepsine de gücüm yeter.

güldüğüm sırada barış beni ön koltuğa oturtturmuş kemerimi bile bağlamıştı.
kendisi de şoför koltuğuna oturdu.

*

"barış bey kumsal hanımın pansumanı tamam. bu kremleri de nöbetçi eczaneden mutlaka alın. kullanmam derse de izi kalır deyin. mutlaka kullanacaktır."

benim çalıştığım hastanedeydik ve canım arkadaşım selinin bugun nobeti vardı. dediklerini duyuyordum fakat duymamazlıktan geldim.

çocuklar gibi barışa dönüp "barış abi beni kucagina alir misin" biraz cilveden bir şey kaybetmezdim. gülerek yanıma geldi hiçbir şey söylemeden beni kucakladı.

hastaneden çıkıp arabaya doğru ilerlerken barışın telefonu çaldı.

barış: telefona uzanabilir misin guzelim? seni de yoruyoruz ama.

dedi alaycı bir bakışla. bir kolumu barışım eşofmanına daldırdım ve kimin aradığına baktım. berkan abim arıyordu. merak etmiş olmalıydı.