sarışınım|Barış alper yılmaz

beklentiler ve kaybedişler

tekrardan merhabalarrrr. satır aralarına yorum bırakmayı ve oylamayı unutmayın. sizleri seviyorum. iyi okumalar.

~~

kumsalın anlatımıyla;
abimin geldiğini söyleyince elim ayağıma dolaştı. napacağımı bilemiyordum. tekrar bu şekilde barışı evde görürse gerçekten artık sinirlenecekti.

"barış dolabıma gir çabuk."

"dolaba nasıl giriyim kızım manyak mısın?"

"gir dedim barış uzatma."

barışı dolaba itekledikten sonra hemen aşağı indim. ceylin kapıyı açtı.

"kızım bir saattir kapıdayım. nerdesiniz?"

ne söylenir bilmiyordum. nasıl bir yalan uyduracaktım?

"abi ben lavabodaydım. kumsalda uyuyordu. anca geldik."

"anladım hanımlar sana bir haberim var. "

"bir şey mi oldu abi?"

"bizim grupla beraber almanyaya gelmeye ne dersiniz?"

sevinçle abimin boynuma atladım.

"olur çok güzel olur tabi."

ceyline döndüm.

"yük olamayalim?"

"ne yükü canım. gelin. eğlence olursunuz bize de."

gülümseyip ceyline de sarıldım.

"bir de şu zambaklar kimden gelmiş onu çözmeye geldim."

"abi sen sormadan ben soyleyeyim. notta isim yok ve hayır görüştüğüm biri de yok."

"o zaman hangi piç gönderdiyse bir haber bekleyeceğiz. kumsal ama eğer varsa böyle biri ban-"

"yok abi. olsa söylerim ama yok. emin olabilirsin."

abim bana sarılıp gitti. kapıyı arkasınfan kapattığım an ceylinle zıplamaya başladık.

"lan yukarıda barışı unuttum dolapta amk."

ceylin arkamdan gülerken odaya çıkıp dolabın kapağını açtım. ölü balık taklidi yaptiğini gördüğümde gülmeye başladım.

"sonunda kumsal. beni burda çürütecektiniz."

zar zor da olsa sıkıştığı dolaptan çıktı.

bir tuvalete gideceğim. sonra da çıkarım. abine yakalanmayım şimdi."

kafamı onaylarcasına salladım. bedenimi kollarımdan tutarak bedenine sabitledi.

"affedildim mi?"

kafamı yine salladım.

"affedildin barış. bu konuyu unutmak şartıyla."

"hoooop. orda dur bakalım. o çocuğu bulacağım. kaçma şansı yok."

tam bir şeyler söylecekken işaret parmağını susturmak için dudaklarıma götürdü.

"susturmak için başka yöntemlerim de var. beni zorlama kumsal."

odadan çıktı ve tuvalete girdi. yatağın üstünde bıraktığı telefonuna bildirim gelince ister istemez göz ucuyla baktım.

instagram
denizozyilmaz: tabi ki görüşebiliriz. yarın akşam 19:00 da xxxxx 'de buluşalım.

gördüğüm mesajla şoka uğramıştım. başkalarıyla mı görüşüyordu cidden. kafamdan aşağı dökülen kaynar suyla neye uğradığımı şaşırmıştım. ondan böyle bir şey beklemiyordum. hem başkalarıyla görüşüp hem bana bu kadar samimi davranmasını kabul edemezdim. barışın bu son davranışı bardağı taşıran son noktaydı. gözlerim dolmuştu. sinirden ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.