What the hell did I do? [Markhyuck]

[12]

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın
İyi okumalar

🐻

Sabah ilk defa ne Jaemin ile ne de alarm ile uyandım,kendiliğimden uyandığımda tuvaletteki işlerimi halledip salona geçtim.Dün gece Mark'ın evinde kalmıştık.Uzun bir sürenin hasretini gidermek için sabaha kadar muhabbet etmiştik.Hepimize iyi gelmişti böylesi,saatler içinde ağlamış,gülmüştük.

Esneyerek balkona çıktığımda elinde kahvesiyle dışarıyı izleyen Mark'ı gördüm.Beni gördüğünde gülümsedi.

"Günaydın hyuck"

"Günaydın Mark"

Uzun bir sessizlik oldu aramızda,ne o konuştu ne de ben.Sadece birbirimizi izledik.Bana bakan gözlerinin dolduğuna şahit oldum.O kendini hiç bir zaman affetmeyecekti.Demiştim ya ben onu çoktan affetmiştim,onu affeden kendimi de affetmiştim.Ve onun da kendini affetmesini sağlayacaktım.

Gözlerini saklamak için kafasını yere eğdiğinde çenesinden tutup başını geri kaldırdım.Bu sefer bakışları arka tarafıma odaklandı,yüzüme bakmıyordu.

"Bana bak Mark"

"Bakamam Haechan,lütfen"

"Mark,sana seni affettiğimi söyledim,hatta seni affeden kendimi bile affettim,sen neden hala böylesin?"

"O kadar bencilim ki,şu an bile senden beni sevmeni isteyecek kadar muhtacım sana,ya da belki de yüzsüzüm,seni tekrar sevmek isteyecek kadar,sarılmak,öpmek isteyecek kadar,hiç olmamana rağmen tekrar benim olmanı isteyecek kadar yüzsüzüm hemde-

-Ben üzgünüm Haechan,kendimi affetmediğimi bilmek seni üzüyorsa eğer ben kendimi affetmişim gibi bil,üzülme,bırak yerine ben üzüleyim"

"Kimsenin üzülmesini istemiyorum ben artık,koskoca üç senedir o kadar çok üzüldüm ki,sadece ben değil,sen,Jeno,Jaemin hatta bizimle birlikte Chenle,Renjun ve Jisung bile üzüldü.Bak onlar bile diyorum hiç bir suçları olmamasına rağmen,herkes birbirini affetti,Jaemin senin için ağladı Mark,Jeno Jaemin'i affetti,artık kimse üzülmeyecek,herkes zor şeyler yaşadı şu an da zaten bunları unutmak için uğraşıyoruz ama sen geçmişi sürekli önüne koyup sürersen gelecekten bir verim alamazsın çünkü gelecek daima geçmişin önünde kalır ve görme şansın bile olmaz,bırak artık mutlu olalım"

Sarıldım ona,artık ondan korkmuyorum.Aksine burnumda hissettiğim kokusu bana huzur veriyor.

"Tekrar sev beni Haechan,ben seni sevmeyi hiç bırakmadım,tekrar güven bana söz veriyorum asla üzmeyeceğim seni,açtığım bütün yaraları tek tek saracağım"

"Sar bakalım nasıl sarıyorsun"

Sarılmayı bıraktım,yüzüne baktım ve gülümsedim.Gözleri parlıyordu.

"Kabul mü Yani?"

"Kabul"

Tekrar sarıldı bana ve alnıma bir öpücük kondurdu.Bu uzun zaman sonra hissettiğim en huzur verici andı ama pekte uzun sürmemişti.Yoldan geçen bir arabanın içinden ateş eden adam hızla gözden kaybolduğunda,Mark'ı kontrol ettim.