පහුවදා නිසල ජිම් එකට ගියේ නොගිහින් බැරි කමට වගේ. රවීන්ද්‍රට කොහොමද මුහුණ දෙන්නේ... නිසල හිටියෙ සසල වෙලා. නිසල ජිම් එකට යද්දි වෙනදට වඩා පැයක්ම පරක්කුයි. නිසල කරබාගෙන ගිහින් ඇදුම් මාරු කරගෙන ස්ට්‍රෙචින් පොඩ්ඩක් කරනකොට තමයි නවිදු අයියා උඩ ඉදන් පහලට ආවෙ.
"ආ... මල්ලි ආවද.. ඇයි අද පරක්කු.. අන්න රවී අයියා බලන් ඉන්නේ"
නිසලට මොකක් කියන්නද කියලා හිතගන්න බැරිඋනා. රවීන්ද්‍ර බලන් ඉන්නව කියලා ඇහුනම නිසලට මොකක් කරන්නද කියලා හිතාගන්න බැරිඋනා. තව ටිකක් වෙලා අරන් ස්ට්‍රෙචින් කරලා හිමීට උඩට යනකොට රවීන්ද්‍ර චෙස්ට් වර්ක්අවුට් එකත් පටන් අරගෙන.
"නිසල මොකද පරක්කු උනේ... වර්ක්අවුට් කරන්න අදහසක් නැද්ද"
රවීන්ද්‍රගෙ කටහඩ ඇහුනම නිසලට දැනුනෙ පුදුමයක්. නිසල රවීන්ද්‍රගෙන් බලාපොරොත්තු උනේ මෙහෙම දෙයක් නම් නෙමෙයි. කොහොම ප්‍රතිචාර දෙන්නද කියලා හිතාගන්න නිසලට බැහැ. කොහොම උනත් රවීන්ද්‍ර අහන ප්‍රශ්න වලට උත්තර නොදී රවීන්ද්‍රව නොසලකා හරින්න නිසලට හිතුනෙ නෑ. ඊයෙ තමන් නිසා අපහසුතාවයට ලක් උනේ රවීන්ද්‍ර. එහෙම වෙලත් මෙහෙම කතා කරන්නෙ රවීන්ද්‍රගෙ හිත හොද කමට කියලා නිසල විශ්වාස කලා.
"ඇබ්ස් ටිකක් කරන්න කියලා බැලුවෙ.."
නිසල මූණ හංගගෙන හිත හිත උත්තර දෙන හැටි රවීන්ද්‍ර බලන් හිටියෙ හිත යට අවුලක් තියාගෙන. ටික දවසක් යනකොට හරියයි කියලා රවීන්ද්‍ර හිතුවෙ කාලය කියන්නෙ දිව්‍ය ඖෂධයක් කියලා තමන් තරම් කවුරුවත් දන්නෙ නෑ කියලා හිතුව හින්දා.
ටික දවසක් ගියෙ නිසලයි රවීන්ද්‍රයි අතර ඝර්ෂණය පොඩ්ඩක් අඩු කරන ගමන්. හැමදේම කාලයට බාර දීලා හිටිය රවීන්ද්‍රට නම් මේ පාර කාලයෙන් බැට කන්න වෙලා වගේ දැනුනේ.
ජිම් එකේ වර්ක්අවුට් කරලා ඉස්සර වගේ නිසල තමන්ව අල්ලගෙන පඩිපෙල බහිද්දී වෙනද දැනිච්ච නැති අමුතු ගතියක් දැනෙනවා නේද කියලා රවීන්ද්‍රට දැනෙන්න පටන් ගත්තෙ කවදද දන්නෙ නෑ. නිසල තමන්ට ලංවෙන හැම පාරම අමුතු ගැස්මක් වගේ හිතට දැනෙන්නෙ ඇයි කියලා රවීන්ද්‍ර දන්නෙ නෑ. ඒ වෙලාවට පපුව මිරිකගෙන් ඔහොම කරන්නෙපා යකෝ කියලා කියන්න තරම් රවීන්ද්‍රට හිතෙනවා.
