නිසලයි රවීන්ද්‍රයි ගාලු කොටුවට එද්දී ඉර බහින්න ලන් වෙලා. නිසලගෙ බියර් කෑන් එක හිස් වෙලා තිබ්බට රවීන්ද්‍රගෙ බියර් කෑන් එකේ කාලක් විතර තව ඉතුරුවෙලා තිබ්බා. රවීන්ද්‍ර කැමතිම හෙමින් නිදහසේ බියර් බොන්න එතකොට තමයි වදින්නෙ. රවීන්ද්‍ර හිතුවෙ එහෙම. නිසලට නං බියර් බොන එකේ විශේෂ කලාවක් තිබ්බෙ නෑ. රවීන්ද්‍ර බීලා ඉවරවෙනකන් නිසල කරේ සිංදු අහපු එක. සිංදු කලෙක්ශන් එක රවීන්ද්‍රගෙ. ඒ කලෙක්ශන් එකත් රවීන්ද්‍ර වගේමයි කියලා නිසල කල්පනා කලේ ඒ සිංදු වැලේ එකකට එකක් කිසිම ගැලපීමක් නැති හින්දා. නිසලට තනියම හිනාවක් ගියා.
"මොකද තනියම හිනාවෙන්නේ..."
රවීන්ද්‍ර ඇහුවේ නිසලගෙ හිනා වෙද්දී පේන නලදත දිහා බලාගෙන. නිසල හිනාවෙද්දී කට පැත්තකට යන්නෙ නලදත හින්දා කියලා රවීන්ද්‍ර අද දවසට නිගමනය කරලා ඉවරයි. නාලා හිටපු හින්දා නිසලගෙ කොණ්ඩෙ ඉස්සිලා පෙදයක් දෙකක් නලලට වැටිලා. රවීන්ද්‍රගෙ අත අනිච්චානුකවම ගියෙ නිසලගෙ නලලට.
නිසල කෙල ගුලියක් ගිල්ලේ රවීන්ද්‍රගෙ අතේ සීතල ස්පර්ශ එක පාරම දැනිච්ච හින්දද ඒ වෙලාවෙ රවීන්ද්‍ර නිසල දිහාවට දැම්ම බැල්ම හින්දද කියලා නිසලට තේරුනේ නෑ. නිසල හිටියෙ පැටලිලා. වලදානවා කියලා හිතාගත්ත හැගීම් ආයෙ පණ ගහල එද්දී මොකද කරන්න ඕනෙ කියලා නිසලට හිතා ගන්න බැරිඋනා.
"යං "
හෙමින් සැරේ නිසලගෙ කෙස් අතරින් අත අරන් ගියපු රවීන්ද්‍ර එක පාරටම එහෙම කිව්වා. නිසල ඩිකිය ඇරලා ක්ලචර්ස් දෙක ගන්නකොට රවීන්ද්‍ර බියර් කෑන් එකේ ඉතිරිවෙලා තිබ්බ අන්තිම ටිකත් උගුරට හලාගත්තා.
"මං කිව්වා වීල් චෙයාර් එකේ එමු කියලා... පණ්ඩිතයිනෙ"
"මට වෙරි නෑ බොල. ජස්ට් මයි බැලන්ස් ඉස් ද ප්‍රොබ්ලම්.."
'ජස්ට් මයි බැලන්ස්... මදර්ස් ක්ලෝත් තමයි' නිසල හිටියෙ රවීන්ද්‍රව ගාලු කොටුවෙ තියන බෑවුම නග්ගවන ගමන්. එක අඩියක් ඉස්සරහට. තව අඩියක් පැත්තට තව අඩියක් පිටිපස්සට. දකින මිනිස්සුන්ට අනේ පව් කියවෙන ජවනිකාවක්. නොකිව්වට මොකද දෙන්නටම ගානට වැදිලා. අමාරුවෙන් උඩට ඇවිල්ලා හති අරිද්දී සන් සෙට් එක පටන් ගන්නවා. රවීන්ද්‍ර ක්ලචර්ස් පැත්තකින් තියලා නිසලගෙ කර වටේට අතක් දාගත්තා.
