That was the last time I saw Jho.
Di na kami nagkita ulit.
Naging busy na rin ako sa office at di nakakapanood ng games nila. I was on training for two weeks sa San Francisco. And after that, I proceeded to Cebu to apply what I learned from the training/workshop sa branch namin doon.
I enjoyed na rin my job. So fulfilling lalo na't na meet namin ng sobra sobra ang targets namin. I feel something different. Biglang nagkaroon ako ng dahilan para bumangon araw araw.
My job is my focus now.
My life.
My dad promoted me as Marketing Head sa Cebu branch.
It's a good training ground daw. Tama naman si dad. Sa maliit muna mag start na work.
Bea : Congratulations, team! We surpassed our target for these quarter. We already meet our annual target even if nasa third quarter pa lang tayo!
Nagsigawan naman ang mga staffer ko. Napangiti ako.
Nag group hug kami.
Dave : Congratulations, ma'am Bea! Dahil ikaw nag head namin kaya na meet ang target. You are a very good motivator!
All : Yes!
Bea : It's a team effort, guys! Bar tayo mamaya! Friday naman ngayon.
Nagsigawan na naman sila.
Para kaming magbabarkada lang. Naging close ko sila agad. They had this vibe na gagaan ang loob mo. Malambing din ang mga Cebuano.
Umupo na ako sa swivle chair ko.
I check my phone.
Hmn. Message from ate Den.
Den : Baby besh! where are you na ba? Bakit wala ka nong ALE reunion natin, ha?
I replied.
Bea : So busy lang po sa Cebu, ate Den. Sorry po!
Den : Grabe ka! Miss na miss ka na naming lahat! As in lahat, ha?
Bea : Bawi po ako this Christmas break.
Den : Promise?
Bea : I promise.
I waited for her reply. Pero wala na. Ibinalik ko na sa mesa ang phone ko and start working.
Nico : Hello, Jho!
Humalik sa buhok ni Jho si Nico. Napasimangot naman si Jho.
Jho : Four p.m. ang usapan natin. Anong oras na ngayon?
Nico : I am so hungry na, Jho. Order muna tayo.
At nag order na nga si Nico.
Nakasimangot pa rin si Jho.
Nico : About sa tanong mo kanina. Napasarap ang laro namin ng golf. Nag isang round pa kami kaya ako na late.
Jho : Nakalimutan mo ba na may usapan tayo?
Nico : No. I said, napasarap lang ang laro namin.
Jho : So, okey lang sa yo na naghihintay ako sa yo dito?
Nico : Bakit?: Aircon naman dito.
Tumahimik na lang si Jho. Ayaw na nya makipag away.
Tahimik lang si Jho na kumakain. Masama na ang timpla ng mood nya.
Nico : Galing nya. Napabilib nya ako. Minsan lang ako bumilib sa isang tao.
Jho : Dahil napakagaling mo.
Nico : Mismo! Hahahahah!
Jho : Mahal mo pa ba ako, Nico?
Nico : Anong klaseng tanong yan?
Jho : Sagutin mo na lang.
Nico : O-oo naman! Kumain na lang tayo. Sarap pa naman ng foods nila.
Balak nilang manood ng movie, pero walang magandang palabas kaya umuwi na lang sila.
Papadyak padyak na naglalakad si Jho sa kwarto nya.
Naiinis sya kay Nico.
Pinaghintay sya ng dalawang oras sa resto!
Sya ang babae, sya pa ang naghihintay?
Napaupo si Jho sa kama nya.
Di na sya tulad ng dati.
Dati, nauuna sya sa usapan namin. Palagi syang maaga. Palagi syang nakaalalay.
At ang sweet sweet nya. Well, hindi naman kasing sweet ni Bea.
Bea.
Basta. Nagbago na sya.
Almost 3 years na rin kami.
