Kota Furuya....
Antrenman için Aoto ve Reika'yı bekliyorduk berbaber geliceklerini beklemiyordum amma, nedense birlikte geldiklerini görünce kaşlarım çatıldı. Yanımıza geldiklerinde Aoto biraz gergin gibiydi sürekli yere bakıyordu.
Reika: Antrenman'a geçmeden önce bir şey söylemek istiyorum. Yaklaşan turnuva maçlarından önce antrenman yapmak için bütün takımı malikaneme davet ediyorum ve merak etmeyin aile'min haberi var.
Reika birşeyler söylüyordu onu yarım yamalak dinledim. Aoto beli etmemeye çalışıyordu amma gözlerinde şok ve korkunun karşımı vardı. Galiba reika'nın söylediklerinden sadece daha iyi hazırlanmamız için bizi evine davet etti. Neden böyle tepki veriyor?
Bizimkiler bu konuda konuşmaya başlayıp antrenman'ı unutmuş gibi görünüyorladı. Aoto yavaşça yanımızdan uzaklaşıp bir ağacın dibine oturdu ve cebinden bir kaad çıkarıp okumaya başladı. Galiba bizim yanımızda kendini yabancı gibi hissediyordu.
Bu duyguları ona yaşatığımız için bende kendimi suçlu hissetmeye başladım. Normalde kimin ne halde olduğunu zere ilgilenmiyorum ve açıkçası okuduğu kaad'a ne yazdığını merak ediyorum.
Arkasından dolaşıp kaadı okumaya çalışsam beni fark ederdi bu yüzden gizlice almaya çalışıcam. Yada bunu yapmak yerine gidip /Neyin var?/ Diye sora bilirim amma beni ilgilendirmediyi halde sormakta biraz garipti.
Omuzumda bir el hissedince, o tarafa döndüm.
Ryuuji: İyimisin kota?
"İyiyim" "Niye ona bakıyorsun?" Ryuuji yüzünde çarpık bir gülüşle sordu. Aklından neler geçiyordu acaba? "Düşünüyordum ve düşününce nereye baktığımın farkında bile diyildim" "Sen öyle diyorsan. Antrenman başlıyor ve diyerleri bizi bekliyor"
"Tamam sen git geliyorum" Aoto'nun yanına yürüdüm ve tam önünde durdum. Kafasını kaad'tan kaldırıp yüzüme baktı psikolojik açıdan hiç iyi görünmüyordu. Bir şey canını sıkıyordu ve bunun bir şekilde geldiyi yerle bir ilgisi vardı. "Neden öyle bakıyorsun?" "Bir sorun'mu var?"
"Öylece bakıyorsun ve bir sorun olup olmadığını soruyorsun" "Ondan pahs etmiyorum üzgün gibisin" "Yok birşey" diyip ayağa kalktı kaad hala elindeydi. İleriye doğru yürüdü, yürürkende kaadı elinde buruşturup çöpe attı. İşte bu benim için bir fırsatı amma hemen gidip alamazdım.
Bizimkilerin yanına doğru yürüdüm ve antrenman'a başladık.
/Antrenman'dan Sonra..../
Aoto iyi oynuyordu profesyonel oyuncu gibi amma benim aklımın bir köşesinde hala o kaad vardı. Herkes evlere dağıldığında ben durdum tabi bu garip haraketime karşın kardeşlerim bana sorgulayan gözlerle bakıyorlardı. Derin bir nefes verip ikisinin kolundan tutup çekiştirmeye başladım.
Ryuuji: Napıyorsun Kota?
Ouzou: O tarafından gidicez
Çöpün yanında durdum ve içine baktım. Buruşmuş kaadı görünce zafer kazanmış gibi sırıtım. Elimi uzatıp kaadı aldım ve açtım. Ahh hadi amma kaad'a herşey İspanyolca yazıyordu
Ryuuji: Buda ne?
"Aoto'nun amma okuyamıyorum galiba İspanyolca yazıyor"
Ouzou: Bize ne bundan?
"Eyer kaad'ı okuya bilirsem sıkıntısını öyrene bilirim"
Ouzou: Bunun hala bizi ilgilendirmediyi konusunu deyiştirmiyor
"Uzatma Ouzou sadece bana güvenin yeter"
Ryuuji: Tabiki sana güveniyoruz kardeşim. Tamam ben orda yazanları biligisayar'dan çeviririm
Ouzou: Başkasının özeli bizi ilgilendirmez amma bu işin sonunun nereye gidiceyini merak ediyorum
"Güzel, çünkü bende merak ediyorum ve eve kadar bekleyemem"
Ryuuji: Neyseki bilgisayarı'mı getirmişim o zaman
Gidip bir banka oturduk ve Ryuuji bilgisayarı açıp, dil çevirmeye girdi
Ryuuji: Kaadı ver
Kaad'ı elimden aldı ve içinde yazanları, bilgisayara yazmaya başladı. Bitiyinde Ryuuji okumaya başladı. Duyduklarımın karşısında ne tepki vermem gerktiyini bilemedim
Ouzou: Yok artık
"Ryuuji bu ne demek oluyor sence?"
Ryuuji: Bana sorarsanız fiziksel ve psikolojik şiddet görüyor
"Şiddetmi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaderimin Oyunu | Aokota~VK
FanficAoto Gonzalez Takuma. Eskiden bencil, umursamaz, kindar, hiç bir şeyden korkmayan bir çocuktu. Kimseye hissetirmese bile bu özelliklerini iyilik için kulanırdı. Amma ondan sonra başına bir felaket geldi ve eski benliyini kayıp etmekle kalmayıp, ömrü...