Kaderimin Oyunu | Aokota~VK

20. Bölüm

Kota Furuya....

Erika ve Aoto gittikten sonra, bizde farklı bir girişten girdik. Anlamdıramadığımız sesler duyuyorduk. Aşağıdaki 2 katı kezdik, ve şu an 3'cü kattayız. Ouzou ayrı bir odaya, ben ayrı bir odaya girdim. Shou benim girdiyim odanın önünde bekliyordu. Çığlık atığında, içinde bulunduğumuz 3'cü, kat sallandı resmen. Hızla ona döndüm.

"Noldu!?"

Shou: Orda bir şey gördüm! Yemin ederim orda bir şey var!

Parmağıyla, sonu zifiri karanlık olan, koridoru gösteriyordu. Ouzou, telefon'unun ışığıyla, koridorun ucuna ışık tutu. Işıkla beraber Erika'nın yüzünü gördük. Amma O....Yoktu!

Yanımıza geldiyinde tek kelime etmesine izin vermeden....

"Aoto nerde!?"

Erika: Bilmiyorum

"Ne demek bilmiyorum!?"

Bize, 3 koridorda ayrıldıklarını söylediyinde napıcağımı şaşırdım.

Erika: Sakin olunnn. Burda telefon çekiyor, bi ariyim

Dedi ve aradı. Bir süre kulağında bekleti.

Ouzou: Noldu açmıyor mu?

Erika: Telefonu çalıyor amma açmıyor

Shou: Tamam. İlk öncelikle sakin olalım. Gerilmeyelim. Erika bizi şu 3 koridorun olduğu yere götür

Erika'nın peşine takılıp, 3 koridorun olduğu yere geldik.

Erika: Şimdi napıcaz?

Shou: Hangi yoldan gitti?

Erika: Orta'daki koridordan

Erika: Cümlesini bitiremeden, karanlığa doğru yürümeye başladım. Diyerleride arkamdan geliyordu. Arada'da sinirle söyleniyordum.

"Bir kere daha size uyarsam ne olayım!"

Erika arada Aoto'yu arıyordu, açmayınca kapatıyordu. Koridoru uzunca yürüdük. İlginç amma koridorun sonu dışarı çıkıyordu, ve ilerisi ormadı. Aklıma birbirinden korkunç fikirler geliyordu.

Shou: Dışarı mı çıktı acaba?

Erika: Ayrılmaktan başka çaremiz yok gibi

Aoto Gonzalez Takuma....

Uyandığımda ilk hissetiyim şey bedenimin tamamen ıslak olmasıydı. Islak olduğum için üşüyordum. Gözlerimi açtığımda her yer karanlıktı. Bir kaç saniye yerde, ne olduğunu anlamaya çalıştım. Her şeyi hatırlayınca, direk doğruldum. Etrafa baktım. Tamda düştüyüm gölün yanında'ydım. Amma bu nasıl olur? Ben yüzme bilmiyorum, ve kendim çıkmadım. Garip bir şekilde'de telefonum avcumdaydı.

Birisi gelip beni çıkarmış olmalıydı. Tam bu sırada o gördüyüm bembeyaz şey geldi aklıma. Onu gördüyümde düşmüştüm. Acaba omu?.... Uzun bir süre suda kalmış olmalıyım ki, kolumdaki ve ayağımdaki dikişler sızlamaya başladı. Telefonum neyseki su geçirmediyinden, diyerlerini araya bilirdim. Açtığımda Erika, 8 kere aramıştı. Başına bir şeymi geldi acaba?

Çalılardan hışırtı sesleri gelince, irkildim. Hızla etrafa baktım, ve bir ağacın üzerinde beni seyir eden, 2 akbaba gördüğümde kanım dondu. Neyseki ben baygınken, gelip beni yemeye kalkmamışlar. Amma çok fena bakıyorlar. Bir gözüm onların üzerindeyken, diyer taraftan da Erika'yı arıyordum. 5 saniye çaldığında hemen açtı. Amma Erika yerine Kota'nın sesini duydum.

Ben tek kelime edemeden, o konuştu.

Kota: Nerdesin!?

"Tam olarak bende nerde olduğumu bilmiyorum"