Vatan Uğrunda

GİRİŞ

*Hikayenin günümüz Türkiye Cumhuriyyeti ve şu an dünyada yaşanan olaylarla alakası yoktur.

*Karakterler tamamile kurgudur ve birer hayal ürünüdür.

*Vatan Uğrunda hikayesi daha önce AHSEN ismiyle yayınlanmıştır.

*Oy vermeyi ve satır arası yorumlarında buluşmayı unutmayalım.❤️

Bölüm şarkısı: Sema- Hasret.

"Savaş, yalnızca ölüm ve yıkım getirir; barış ise insanların bir arada yaşamasını ve anlaşmasını sağlar."

"Savaş ve Barış" - Lev Tolstoy

Ahsen Özer:

06.01.2026:

Savaş...

İnsanın var oluşundan bu yana en çok gördüğü hadisedir. Savaş, anlamı sadece benim için ölümlerden ibaret bir sözdü. Geçmişten bu yana hep savaş vardı ve olmaya da devam ediyordu.

Hep savaşların sonucunda sanki birisi kazandı algısı yaratılıyor. Peki nasıl kazanılırdı savaşlar?

Bir annenin gözyaşlarıyla mı?

Bir çocuğun babasını kaybetmesiyle mi?

Nasıl kazanılırdı savaşlar?

Ben Ahsen Özer. Ülkesi yıllardır bir savaşın merkezi olan kadın. Ülkemin kahraman askerleri topraklarımız için yıllardır savaşıyor ve şehit oluyordu.

Dünya değişiyordu. İnsanların düşünce yapıları zorla değiştiriliyor ve bu duruma karşı çıkan ülkeler işgal olunuyordu.

Babam Demir Özer'de yıllardır Vatanına hizmet eden askerlerden biriydi. Bundan tam bir hafta önce sırt-sırta çatıştığı kardeşleriyle ön hat bölgesinde şehit olmuştu.

Annem Aydan Özer'se doktordu. Kendim bildim-bileli insanlara yardım için çalışıyor ve çabalıyordu. Annem de şu an ön hat bölgesindeydi ve babamın ölüm haberinden sonra ondan haber alamamıştım.

Elimdeki ekmeği dikkatli bir şekilde kağıda sardığımda önümdeki karton kutuya yerleştirmiştim. Karton kutunun ağzını kapattığımda iliklerime işleyen soğukla ürpermiştim.

Burası bir yardım kampıydı ve biz tam olarak beş gün önce gele bilmiştik. Olanları unutmak istesem de başaramıyordum. İşgal tam olarak yıllar önce başlasa da tüm olaylar bir hafta önce kendisini göstermişti.

31.12.2025:

Üzerimdeki kıyafetimi düzelttiğimde bakışlarım aynadaki yansımamdaydı. Fazla mı güzel olmuştum ben? Saçlarımı da bir daha taradığımda gülümsemiştim. Odamdan çıktığımda mutfağa geçerek yemekleri son kez kontrol etmiştim.

Annem ve babamı uzun süre sonra ilk kez görecektim. Bu gece bizler savaşı unutacak ve yeni bir yılı karşılayacaktık. Tıpkı tüm ülke gibi...

Salona geçtiğimde telefonumu elime alarak annemin iki dakika önce attığı mesajlarını okumaya başlamıştım.

Annem: Ahsen, durumlar yeniden kötüleşmeye başladı.

Annem: Babandan haber alamıyorum. Özür dilerim kızım. Şu an birlikte olmamız gerekirken senden ayrı olduğumuz için özür dileriz.

Annem: Seni seviyorum, güzelim. Unutma sen çok güçlüsün.

Okuduğum mesajlarla elimi kalbime doğru götürdüğümde annemin numarasını bularak aramıştım. Ellerim titriyor, kalbimin her atışında içimdeki korku duygusu artıyordu.