Chapter 10 - Argument

3.4K 103 9
                                    

"I may not understand those things for now but, I know someday you'll be opening up to me." He said as he did not push the topic any further and I'm thankful at him for that.

Niyakap ako nito at saka kami natulog ng maayos. Sa panaginip ko pa nga ay, hinalikan nya ako sa noo.

The next morning, maaga kaming ginising ni Axl. Nakabusangot na mukha nya ang unang sumalubong sakin pagmulat ko ng mga mata ko. It was probably because he caught me and Aramis hugging each other, which was really awkward by the way.

But, you know what? I didn't think that I would be able to sleep comfortably last night kahit na ganun ang posisyon namin.

I wonder if it's because of the warmth he gave me?

Katulad kagabi ay sila ang naghanda ng kakainin namin para sa umagang ito. Habang nag-aantay ako sa kanila, I decided to roam around by myself and take pictures of the place. Kahit anong oras talaga sa lugar na 'to, it's still breath taking.

Siguro ay natagalan ako sa paglilibot dahil pagbalik ko, everything was already set at ako nalang ang inaantay.

"Muntik na mag-panic si senyorito. Kala nya ay nawawala ka na." bungad ni Lucien sakin ng makaupo ako sa tabi ni Aramis.

Natawa naman ako and raised a brow at Aramis, "Ang OA ha?"

"Natural lang na mangamba ako. Resposibilidad kita rito, Ashinyah. Kung sakaling may mangyaring hindi maganda sayo, mananagot ako." sagot nito sakin kung kaya't napailing nalang ako.

Kumuha ako ng pagkain ko and I suddenly noticed Axl. Tahimik ito and he wasn't in his usual goofy mood. Hindi rin ito nakatingin sa amin at patuloy lang sa pagkain. Something seemed off so I decided to confront him.

"What's wrong, Axl?" I asked kaya naman napatingin sakin ang iba pa. While Axl just shook his head on me in reply pero hindi ito tumingin sakin.

It made me more curious.

Ibinaba ko ang pagkain ko at tumayo ako para puntahan sya. "Are you okay? May sakit ka ba?" I asked again as I put me left palm on his forehead.

Agad itong umatras sakin kung kaya't nagulat ako. At alam kong hindi lang ako ang nagulat.

"Axl." Aramis called but Axl refused to look at him.

"Oy anong problema mo, Axl?" tanong naman ni Yves.

"Kagabi ang harot harot mo pa ah?" sabi naman ni Dimitri.

"Wala. Wag nyo na akong alalahanin pa." walang ganang sagot naman nito sa kanila.

Aramis' brows suddenly furrowed. Obviously, he wasn't happy on how strange Axl was acting. Sinong hindi maninibago? Kagabi lang ay ang ingay at ang kulit pa nito. And it's unusual for him na manahimik ng ganoon.

"Axl." Aramis called again and this time with a different tone.

Axl then heaved out a sigh. Waring nairita ito at ibinaba ang pagkaen nya. He looked at them and I noticed na may kakaiba sa mga mata nito. I couldn't really tell if he was mad o sad.

"Oo na. Magsasalita na." inis na sabi nito. "Ayaw nyo akong patabihin kay Ashinyah kagabi dahil iniisip nyong may gagawin akong hindi maganda sa kanya. Tapos anong maabutan ko kaninang umaga? Magkayakap silang dalawa ni senyorito habang mahimbing na natutulog? Ako ba talaga ang dapat na hindi patabihin kay Ashinyah o si senyorito?" he seriously said to them.

We all went silent until I realized something..

Nagseselos si Axl!

And to my surprise bigla nalang humagalpak ng tawa sina Aramis, Yves, Lucien at Dimitri. Binato pa ng stick ni Lucien si Axl.

Change and ChancesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon